Yaşadığı gibi öldü

Yaşamı seyahatlerde geçen ve 42 yıla dolu dolu bir yaşam sığdıran Salih Bosna, Marmaris dönüşü trafik canavarına kurban gitti. Dostları onun ardından, ‘‘Yaşadığı gibi hızlı ve acı çekmeden öldü’ dediler.

HAYATINI dünya turuna adamıştı pamuk tüccarı Salih Bosna. Amerika'dan Avustralya'ya, ayak basmadık ülke bırakmamaktı tek hayali. Bunu gerçekleştirdi de. Ölümü de yine böyle bir seyahat sonrası oldu. İstanbul'a geleceği uçağa ulaşmak için bindiği taksi, Dalaman Yolu'nda, hızlı ve keyifli bir yaşama son noktayı koydu. Mıcırlı yolda kontrolden çıkarak otobüsün altına giren taksinin sürücüsü ile Salih Bosna, yaşamlarını yitirdiler. Yakınları, ‘‘Ölümü de yaşamı gibi hızlı oldu’’ diyorlar Salih Bosna için.

Herkese lakap takardı

Herkesin bir lakabı vardı Salih Bosna'da. Sevdiği insanlara mutlaka bir lakap takardı. Tanımayanlar pek bir şey anlamazdı ama dostları çok iyi anlardı ne demek istediğini, bitmek bilmeyen esprilerini. Her an etrafındakileri kahkahaya boğacak espriler üretebilen, dáhi denebilecek kıvrak bir zekáya sahipti. Hayata sıkı sıkıya bağlıydı. Dünyanın en güzel yerlerini görmek, yemeğin en iyisini yemek, şarabın en iyisini içmek, insanın en iyisi ile arkadaş olmak. Salih Bosna'nın başlıca ilkeleriydi bunlar. Hep bunları aradı 42 yıllık hayatı boyunca. Evlenmeye bile fırsat bulamadı yoğun gezi ve eğlence programı nedeniyle. Hayatına son noktayı koyan talihsiz olay yaşandığında da yine bir dostuyla yaptığı keyifli bir tatilden dönüyordu.

İstanbul'a dönüyordu

En iyi dostlarından biri olan, TÜSİAD eski Başkanı, işadamı Muharrem Kayhan'ın kardeşi Hilmi Kayhan'la birlikte Marmaris'te çıktığı mavi yolculuktan İstanbul'a dönüyordu. Dalaman Havalimanı'na gitmek için bindiği taksi, mıcırlı yolda sürücünün kontrolünden çıkarak, karşı yönden gelen otobüsün altına girdi. Osman Bosna da, otomobilin sürücüsü de orada hayata veda ettiler. Yakınları, ‘‘Nasıl yaşadıysa öyle öldü’’ diyorlar Salih Bosna için, ‘‘hızlı ve acı çekmeden’’.

Sen hep aramızdasın

DOSTLARI dün gazete sayfalarında andılar Salih Bosna'yı. Boy boy fotoğrafları süsledi sayfaları. Ve yalnızca onun anladığı dilden mesajlar yer aldı. İlanlar daha çok, arkadaşlarının kendisine yaptığı şaka gibiydi:

‘‘Eee.. Türk! Hayat bir şarkı, bir kadeh, bir espri... İlahi bedenin bizlerle olmasa bile ne gam! Sen hep bizimle kalacaksın’’, ‘‘Kaldırdığım her kadehte, seni özlemle anacağım. Güle güle Lordum’’, ‘‘Sen hep tektin, özeldin, her şeydin. Koço unutma: Mesafeyi yendiğimizde, biz hep aynı yerdeyiz. Zamanı yendiğimizde, biz hep aynı anın içindeyiz’’, ‘‘Ne mutlu sana farklı bir insandın, ne mutlu bize seni tanıdık. Biz yaşadıkça hep aramızdasın.’’