Topuyla kaçtığı Bulgaristan'da ÅŸimdi lider takımda oynuyor

Milli basketbolcu Nevriye Yılmaz 23 yaşında, ama hayatı maceralarla dolu. Dokuz yaşındayken Filibe'den tek valizle ayrıldı, ailesiyle Türkiye'ye göç etti. Sonra bir basketbol yıldızı oldu, Yunanistan'da, Ä°talya'da, ABD'de oynadı. Åžimdi yine Filibe'de Akademik Test takımında oynuyor. Onunla birlikte Filibe turuna çıktık. Åžimdi baÅŸkalarının oturduÄŸu evine gittik. Önümüzdeki ay NBA kadın liginde Phoenix Mercury takımında oynamak üzere ABD'ye gidecek olan Nevriye, transfer parasıyla evini geri almak istiyor.Nevriye'nin ailesi, seksenli yılların sonunda kimliÄŸini inkara, ismini deÄŸiÅŸtirmeye zorlanan Bulgaristan'daki bütün Türk aileleri gibi Todor Jivkov zulmünden nasibini almıştı. Ä°smi mecburen Nevane Tenekecieva olmuÅŸtu. Futbolcu babası bir gün ‘‘Haydi valizinizi toplayın, anavatana dönüyoruz. Bulgar ismiyle daha fazla yaÅŸayamayız’’ demiÅŸti. 1989'da Türkiye'ye doÄŸru yapılan son büyük göçün ilk ailesiydiler.Oysa Nevriye'nin Bulgaristan'da geleceÄŸi parlaktı. Bulgarların ‘‘altın kız’’ yapmak istediÄŸi yetenekli küçük sporculardan biriydi. Henüz 9 yaşındaydı, ama Maritza Kulübü'nün küçükler basketbol takımında oynuyordu. Valizler toplanırken Nevriye sıkı sıkı sarıldığı basket topunu valize sığdırmaya çalışıyordu. Babası ‘‘Kızım bırak o topu, Türkiye'de daha güzelleri var’’ dedi ama dinletemedi.ESKÄ° EVÄ°MÄ° ALACAÄžIMAradan 14 yıl geçti, Nevane Tenekecieva, Akademik Test Kulübü'nde oynamak üzere doÄŸduÄŸu ülkeye Nevriye Yılmaz olarak döndü. Ä°lk iÅŸi Filibe kentindeki evini bulmak oldu. Eskiden zile uzanabilmek için bir taşın üzerine çıkması gerekiyordu. Åžimdi büyümüştü, üstelik bir basketbolcuydu, taÅŸa ihtiyacı kalmamıştı, zile içi titreye titreye bastı. Bir kadın pencereden ‘‘Mola... Koy bitırsili?’’ (Buyrun.. Kimi aradınız?) diye seslendi. Bulgarca'yı unutmamıştı, penceredeki kadına evin gerçek sahibi olduÄŸunu söyledi. Öyle heyecanlanmıştı ki, içeri girmeye cesaret edemedi. Nevriye, ‘‘Anılarımın yaÅŸadığı o evi transfer paramla mutlaka satın alacağım. Zaten babam Bulgaristan'dan emekliliÄŸi hak etti. Bir ayağımız burada olacak’’ diyor.Nevriye'nin yıllar sonra bizle birlikte yaptığı Filibe turu hep geçmiÅŸle bugünü kıyaslayarak geçti. Mesela bir manav tezgahının önünde duruyor, yan yana sergilenen muzlarla portakallara hayretle bakıyordu: ‘‘Muzu, portakalı sadece yılbaşı geceleri yiyebilirdik. Bulgaristan çok geliÅŸmiÅŸ. Ä°nsanlar her gün muz ve portakal yiyebiliyor. Bakkallarda sıcak ekmek satılıyor.’’ Evinin çevresinde gezerken, bir cami ile kiliseyi gösteriyor, ‘‘Evimizin bir tarafında cami, bir yanında kilise vardı. Ben iki kültürün arasında büyüdüm’’ diyor.Nevriye Yılmaz 9 yaşında geldiÄŸi Türkiye'de basketbola ara verdi, 12 yaşında yeniden baÅŸladı. 1997'de BoÄŸaziçi Lisesi takımında oynarken, liselararası dünya ÅŸampiyonu oldular. Daha sonra Ä°stanbul Ãœniversitesi'nin takımı Ä°ÃœSBK'da yetiÅŸti, 93 kere milli forma giydi. 1999'da NBA'in kadınlar ligi WNBA'de oynama ÅŸansını elde etti: Florida'ya Charlotte Sting takımına transfer oldu. Türkiye'ye dönüşünde Galatasaray'da oynadı, geçen yıl Yunanistan'ın Apollon Ptolemaida takımına transfer oldu, yazın Sicilya'nın Termini di Mareze takımına geçti.Ancak kadın basketbolcuların kazandığı para, erkeklerinkine kıyasla gülünç düzeyde. Ä°yi paralara anlaÅŸsalar bile takımlar daha sonra sözlerini tutamayabiliyor. Ä°ÅŸte Nevriye de Ä°talya'da böyle bir para sorunuyla karşılaşınca, çareyi yeniden transferde buldu. Bu transfer onu doÄŸduÄŸu ülkeye geri götürdü: Bulgaristan'da baÅŸkanlığını iÅŸadamı Ahmet Kurtuldu'nun yaptığı Akademik Test Kulübü'yle anlaÅŸtı. Ä°ki hafta önce ilk maçına çıktı. Gabrova'daki Bulgaristan Kupası finalindeki bu maçta hakemlerin kendisini kötü bir hoÅŸgeldinle karşıladığını, 5 faul aldığını anlatıyor: ‘‘Hakemler 17 sayı attığım bu maçta beni sadece 20 dakika sahada tuttular...’’ Nevriye'nin hedefi büyük. ‘‘Akademik Test takımını ÅŸampiyon yapıp, 25 Nisan'da WNBA'in Phoenix Mercury takımına transfer olacağım’’ diyor.Â