Takım ruhunu evde de yaşıyorlar
Güncelleme Tarihi:
A.A.
Oluşturulma Tarihi: Mayıs 25, 2012 11:26
Görme Engelliler Golbol Erkek Milli Takımı oyuncuları, 2012 Londra Paralimpik Oyunları'na hazırlanmak amacıyla geldikleri Ankara'da, kiraladıkları “bekar evlerinde” kalıyorlar ve birbirlerine destek vererek takım ruhunu yaşatıyorlar.
2012 Londra Paralimpik Oyunları'na takım halinde katılmaya hak kazanan Görme Engelliler Golbol Erkek Milli Takımı oyuncuları Hüseyin Alkan ve Sercan Kaya, takım arkadaşlıklarını ev arkadaşlığına da dönüştürdü. Alkan ve Kaya, Milli Takım Teknik Direktörü Gökhan İnce, oyunculardan Mehmet Cesur ve Tuncay Karakaya, görme engelli Sinan Karaboğa ile Anadolu Ajansı ekibini evlerine konuk etti.
Sohbetlerine günlük yaşamlarından çok Londra Paralimpik Oyunları'nın yansıdığı görme engelli sporcular, saz çalıp türkü söylüyor, şekeri önceden demliğe atılmış çay ikram ediyor. Birbirlerini sesle yönlendiren oyuncular, oturdukları yeri değiştirdiklerinde arkadaşlarını uyarmayı ihmal etmiyor. Yürürken herhangi bir eşyaya çarpmayı önlemek amacıyla salonda aksesuar bulundurmayan görme engelliler, oda kapılarını da genellikle açık bırakıyor. Çay hazırlamak için demliğe çay ve şekeri birlikte atan sporcular, bardakları ise arkadaşının yardımıyla dokunarak masaya yerleştiriyor.
Ev sahibi Alkan, çay demlendiğinde ise bardakları doldurmak için odada bulunanlardan “sessiz” olmalarını istiyor. Böylelikle Alkan, bardağın dolduğunu anlayabiliyor. Alkan, çay doldurduğu bardağın daha önce içtiği bardak olmadığını da yine dokunarak fark edebiliyor.
Bilgisayar ve cep telefonlarını da özel program aracılığıyla sesli kullanan görme engellilerin ortak hayali ise “Londra'da başarılı sonuç” elde etmek.
Saz çalıp türkü de söyleyen görme engelli sporcular, seslendirdirdikleri “Şafak” türküsündeki “Bunca diyar gezdim, gözlerin için. Niye küstün bana el sözü için” dizelerinin ardından, olimpiyatlarda hedefledikleri başarıyı “Londra sokaklarını da böyle inleteceğiz” diyerek ifade ediyorlar.
Hedefleri ortak
Golbol Erkek Milli Takımı Teknik Direktörü Gökhan İnce, oyuncularının “takım ruhu” içinde olmalarının başarıyı getirdiğini belirterek, “Londra'da ilk üçe girmeyi hedefliyoruz. Sporcularımız dereceye gireceklerine inandı. Bu birliktelik motivasyonlarını artırıyor. Sadece spor ortamında bir arada olmuyoruz. Ev ortamında arkadaş, salonda iş arkadaşı gibiyiz” dedi.
Sercan Kaya ise evdeki yaşamlarını ve milli takımdaki hedeflerini “Her şeyi kendimiz yapabiliyoruz. Milli takımın adı değil, forması ya da bayrağı çok önemli. Bizi bir araya getiren en büyük hedef, olimpiyat şampiyonluğu. Gitmek farklı ama onu şampiyonlukla taçlandırmak daha farklı” diye konuştu.
Gözlerini farklı iki ayrı kazada yetirdiğini anlatan Hüseyin Alkan ise takım arkadaşlarıyla çoğunlukla evde buluştuklarını ifade ederek, şunları anlattı:
“Biz her zaman birlikte hareket etmeyi, sporun dışında sosyal yaşama da yansıtıyoruz. Bu birliktelik takıma olumlu yansıyor. Golbol yaşam biçimimiz oldu. Olimpiyatlar için bir araya geldik. Bir engelimiz var, ama bunu bir imkansızlık olarak görmüyoruz. Bizi imkansızlıklara iten çevremizdeki olumsuzluklar.”
Gözlerini küçükken geçirdiği rahatsızlık sonucu kaybeden Tuncay Karakaya da “Gökhan hocanın bizde büyük emeği var. Bizim ailemiz gibi. Yıllardır böyle çalışıyoruz. Gelecekte büyük dereceler elde edeceğimize inanıyorum. Performans düşüklüğü olsa bile kendi ruhumuz yetiyor” dedi.
Sohbetlerine günlük yaşamlarından çok Londra Paralimpik Oyunları'nın yansıdığı görme engelli sporcular, saz çalıp türkü söylüyor, şekeri önceden demliğe atılmış çay ikram ediyor. Birbirlerini sesle yönlendiren oyuncular, oturdukları yeri değiştirdiklerinde arkadaşlarını uyarmayı ihmal etmiyor. Yürürken herhangi bir eşyaya çarpmayı önlemek amacıyla salonda aksesuar bulundurmayan görme engelliler, oda kapılarını da genellikle açık bırakıyor. Çay hazırlamak için demliğe çay ve şekeri birlikte atan sporcular, bardakları ise arkadaşının yardımıyla dokunarak masaya yerleştiriyor.
Ev sahibi Alkan, çay demlendiğinde ise bardakları doldurmak için odada bulunanlardan “sessiz” olmalarını istiyor. Böylelikle Alkan, bardağın dolduğunu anlayabiliyor. Alkan, çay doldurduğu bardağın daha önce içtiği bardak olmadığını da yine dokunarak fark edebiliyor.
Bilgisayar ve cep telefonlarını da özel program aracılığıyla sesli kullanan görme engellilerin ortak hayali ise “Londra'da başarılı sonuç” elde etmek.
Saz çalıp türkü de söyleyen görme engelli sporcular, seslendirdirdikleri “Şafak” türküsündeki “Bunca diyar gezdim, gözlerin için. Niye küstün bana el sözü için” dizelerinin ardından, olimpiyatlarda hedefledikleri başarıyı “Londra sokaklarını da böyle inleteceğiz” diyerek ifade ediyorlar.
Hedefleri ortak
Golbol Erkek Milli Takımı Teknik Direktörü Gökhan İnce, oyuncularının “takım ruhu” içinde olmalarının başarıyı getirdiğini belirterek, “Londra'da ilk üçe girmeyi hedefliyoruz. Sporcularımız dereceye gireceklerine inandı. Bu birliktelik motivasyonlarını artırıyor. Sadece spor ortamında bir arada olmuyoruz. Ev ortamında arkadaş, salonda iş arkadaşı gibiyiz” dedi.
Sercan Kaya ise evdeki yaşamlarını ve milli takımdaki hedeflerini “Her şeyi kendimiz yapabiliyoruz. Milli takımın adı değil, forması ya da bayrağı çok önemli. Bizi bir araya getiren en büyük hedef, olimpiyat şampiyonluğu. Gitmek farklı ama onu şampiyonlukla taçlandırmak daha farklı” diye konuştu.
Gözlerini farklı iki ayrı kazada yetirdiğini anlatan Hüseyin Alkan ise takım arkadaşlarıyla çoğunlukla evde buluştuklarını ifade ederek, şunları anlattı:
“Biz her zaman birlikte hareket etmeyi, sporun dışında sosyal yaşama da yansıtıyoruz. Bu birliktelik takıma olumlu yansıyor. Golbol yaşam biçimimiz oldu. Olimpiyatlar için bir araya geldik. Bir engelimiz var, ama bunu bir imkansızlık olarak görmüyoruz. Bizi imkansızlıklara iten çevremizdeki olumsuzluklar.”
Gözlerini küçükken geçirdiği rahatsızlık sonucu kaybeden Tuncay Karakaya da “Gökhan hocanın bizde büyük emeği var. Bizim ailemiz gibi. Yıllardır böyle çalışıyoruz. Gelecekte büyük dereceler elde edeceğimize inanıyorum. Performans düşüklüğü olsa bile kendi ruhumuz yetiyor” dedi.