Sofyan Amrabat 2-1 Union Saint-Gilloise

Fenerbahçe'nin Union Saint-Gilloise karşısındaki vasat, hatta kötü oyununu atlatmak için önce derbi mağlubiyetine değinmek gerekir.

Derbilerde alınan olumsuz sonuçlar mağlubiyetten ötedir...

Fabrikadaki Ahmet'ten memure Ayşe'ye, öğrenci Zeynep'ten asker Mehmet'e kadar her kesime sirayet eder.

Üzer, can sıkar, yürek yakar, mutsuz eder, hüzne boğar...

O günü, haftayı, belki de ayı çekilmez kılar...

Ancak en kötüsü; sahada, yeşil çimde, dövüş meydanında mücadele veren oyuncuların olumsuz etkilenmesidir.

İşte tam olarak Fenerbahçe - Union Saint-Gilloise maçında gördüğümüz gibi!

Fenerbahçeli futbolcular; Fenerbahçe'nin oyuncusu değilmiş gibi, profesyonel değilmiş gibi, arkalarında milyonlar yokmuş gibi, başlarında dünyanın gördüğü en büyük teknik direktörlerden biri yokmuş gibi oynadı ya da oynamaya çalıştı.

Mücadeleden yoksun, inisiyatif almaktan mahrum, öz güven erozyonuna uğramış, hemen her alanda rakibini geriden takip eden bir oyuncu topluluğu...

Şöyle şut şekti, böyle orta yaptı, öyle top çaldı demeden isyan eden bir isim vardı: Sofyan Amrabat.

Evet; Rodrigo Becao, Çağlar Söyüncü, Jayden Oosterwolde iyi savunma yaptı, her ne kadar eleştirilerin hedefi olsa da kalesine gelen şutları savuşturdu Dominik Livakovic.

Ancak bir takım, bir organizasyon göremedik, isyan eden birkaç kişi vardı sahada sadece...

Onların başında transferin son günlerinde takıma katılan Sofyan Amrabat vardı.

İstatistiklere takılmadan baş kaldıran, sorumluluk alan, mevkisinin gerekliliklerini fazlasıyla yerine getiren bir oyuncu gördük sahada.

Savunmayı layıkıyla yaptı, geriden oyun kurdu, doğru pozisyon aldı, alan kontrolünü ders niteliğinde yaptı, top çaldı, orta alanda liderlik etti ve en önemlisi sorumluluk aldı.

Fenerbahçe'nin Avrupa Ligi'ne 3 puanla başlamasında en temel rolü oynadı.

Darısı diğer oyunculara...