Potansiyel enerji: Çivi ve zımba
Güncelleme Tarihi:
Oluşturulma Tarihi: Kasım 21, 2003 21:58
Yüzyıllarca demirciler tarafından tek tek üretilen çivinin, o dönemlerde çok değerli bir ürün olduğunu biliyor muydunuz?
Civi ilk kez Romalılar döneminde kullanılmaya başlanmış. Ancak son 100 yıldır çivi evlerde ve mobilyalarda yaygın bir biçimde kullanılıyor.
Çivi yüzyıllarca demirciler tarafından tek tek üretildi. Doğal olarak tek tek üretilen her şey gibi bunların da maliyeti yüksekti ve dolayısıyla çivi değerli bir üründü.
Demirciler üretim sırasında kırmızı oluncaya kadar ateşe tutulmuş demirden kısa çubuklar çekiyor, bunların bir ucunu çekiç ile inceltip, diğer ucunu da vurarak yassıltıyorlardı.
Yüzyıl önce
1700'li yılların sonlarına doğru demirciler yassı demir levhalardan çivi şeklinde parçalar kesen el aletleri yaptılar.
1880'li yıllarda buharla işleyen makineler çivi üretimini hızlandırdı. Dolayısıyla ‘‘çivi kesmek'' ucuzladı. Ancak çiviler sağlamlık açısından çok büyük farklılık gösteriyordu.
1990'lı yıllarda çelik hem esneklik hem de sağlamlık açısından çok büyük olanaklar yarattı. Makineler, makaralara sarılı uzun çelik tellerden kestikleri çivilerin ucunu ve kafasını tek bir aşamada şekillendirebiliyordu. Bu gelişme, performansı artırmak için ucu ve gövdesi farklı çivi üretimini gündeme getirdi.
İki parça tahtayı birarada tutan, çivinin gövde kısmına karşı sürtünmedir. Ayrıca bu sürtünme, titreşim veya sıcaklık ve nem değişikliğinden dolayı tahtanın liflerinin genişleyip daralmasına bağlı olarak çivinin gevşemesine mani olur.
Benzer üretim teknikleri ve tutma özelliği zımbalarda da geçerlidir. Zımba, aslında bir çapraz kol ile birbirine bağlanan iki çividen başka bir şey değildir.
İşlevselliği büyük
Çivinin sıkıca tutması ve kavraması için üreticiler çivinin gövdesine mikro çentikler açarlar. Bu çentikler halka, vida, tırtık şeklinde olabiliyor. Reçine gibi bazı kaplama maddeleri sürtünmeyi artırır.
Çivilerin özelliklerini test eden ABD Madison Orman Ürünleri Laboratuvarı'ndan araştırma mühendisi Ron Wolfe, ‘‘Farklı üreticiler farklı taleplerde bulunur. Ancak kaplama konusunda bugüne dek çok az araştırma yapıldı'' diyor.
İnsanların pek çoğu çivileri basit bir nesne olarak görmekle birlikte, işlevsel açıdan çivilerin önemi tartışılmaz.
Çivi yüzyıllarca demirciler tarafından tek tek üretildi. Doğal olarak tek tek üretilen her şey gibi bunların da maliyeti yüksekti ve dolayısıyla çivi değerli bir üründü.
Demirciler üretim sırasında kırmızı oluncaya kadar ateşe tutulmuş demirden kısa çubuklar çekiyor, bunların bir ucunu çekiç ile inceltip, diğer ucunu da vurarak yassıltıyorlardı.
Yüzyıl önce
1700'li yılların sonlarına doğru demirciler yassı demir levhalardan çivi şeklinde parçalar kesen el aletleri yaptılar.
1880'li yıllarda buharla işleyen makineler çivi üretimini hızlandırdı. Dolayısıyla ‘‘çivi kesmek'' ucuzladı. Ancak çiviler sağlamlık açısından çok büyük farklılık gösteriyordu.
1990'lı yıllarda çelik hem esneklik hem de sağlamlık açısından çok büyük olanaklar yarattı. Makineler, makaralara sarılı uzun çelik tellerden kestikleri çivilerin ucunu ve kafasını tek bir aşamada şekillendirebiliyordu. Bu gelişme, performansı artırmak için ucu ve gövdesi farklı çivi üretimini gündeme getirdi.
İki parça tahtayı birarada tutan, çivinin gövde kısmına karşı sürtünmedir. Ayrıca bu sürtünme, titreşim veya sıcaklık ve nem değişikliğinden dolayı tahtanın liflerinin genişleyip daralmasına bağlı olarak çivinin gevşemesine mani olur.
Benzer üretim teknikleri ve tutma özelliği zımbalarda da geçerlidir. Zımba, aslında bir çapraz kol ile birbirine bağlanan iki çividen başka bir şey değildir.
İşlevselliği büyük
Çivinin sıkıca tutması ve kavraması için üreticiler çivinin gövdesine mikro çentikler açarlar. Bu çentikler halka, vida, tırtık şeklinde olabiliyor. Reçine gibi bazı kaplama maddeleri sürtünmeyi artırır.
Çivilerin özelliklerini test eden ABD Madison Orman Ürünleri Laboratuvarı'ndan araştırma mühendisi Ron Wolfe, ‘‘Farklı üreticiler farklı taleplerde bulunur. Ancak kaplama konusunda bugüne dek çok az araştırma yapıldı'' diyor.
İnsanların pek çoğu çivileri basit bir nesne olarak görmekle birlikte, işlevsel açıdan çivilerin önemi tartışılmaz.