Kerliferli adamlar kavun topun peÅŸinde

Türkiye'nin de bir ragbi takımı var. Ä°stanbul'un Fransızları ve Anglosaksonları üç yıldır kavun topun peÅŸinde koÅŸturup duruyorlar. Ãœstelik onlara katılan Türkler de giderek çoÄŸalıyor.Türkiye'de pek tanınmayan bu sporu sevdirmeye niyetliler. Kırmızı formalarını sırtlarına geçirip Istanbul Ottomans adıyla deplasmana bile gidiyorlar. Atina'da, BükreÅŸ'te, Sofya'da zaferden zafere koÅŸuyorlar. Åžimdiki hedefleri dernekleÅŸip resmi bir federasyonun yolunu açmak. En büyük dertleri antrenman yapabilecekleri uygun bir çim saha bulmak. Bu sorunu unutmak için de her hafta sonu antrenmanının ardından kolkola gidip kafaları çekmeyi ihmal etmiyorlar.1999'un sonlarında Fransız ve Ä°ngiliz bir grup iÅŸadamının kafasında hep kendi ülkelerindeki gibi ragbi oynamak, biraz da o çocukça coÅŸkuyu harekete geçirmek vardır. Bu sırada Ä°ngiliz donanmasına ait bir geminin Ä°stanbul'a geldiÄŸini duyarlar. Ãœstelik mürettebatın bir ragbi takımı da vardır. Bundan iyi fırsat olamaz diye düşünüp bir rakip takım oluÅŸturup Ä°ngilizler'in karışısına çıkıverirler. Bu deneysel takım oynadığı bu ilk maçı kaybeder ama Türkiye'de ragbinin doÄŸuÅŸu için ilk adımı atar. Bu temas onlara bir süredir aradıkları fırsatı verir: Bir ragbi takımı kurup mücadele vermek ve bu sporu Türkiye'de geliÅŸtirmek.YÖNETÄ°CÄ°LER ÖNCÃœ Bu amaçla önce Ä°stanbul'da görev icabı bulunan yabancılar bir araya gelir. Fransız Ticaret Odası baÅŸkanı Jean-Marc Mercier ve Gillette firmasının yöneticisi Denis Pons De Vier'in öncülüğündeki bir grup takımın devamlılığı için uÄŸraÅŸ verirler. 2000 yılı başında haftada bir günü antrenman günü olarak belirler ve ÅŸevkle çalışmaya koyulurlar. Bu noktada karşılarına saha problemi çıkar. Antrenman yapabilecekleri bir çim saha bulmakta zorluk çekerler. Åžu anda bile çalıştıkları antrenman toprak ve kum sahasını Levent Spor Kulübü'nden kiralıyorlar. Ama maç yapmak istediklerinde çim sahaya ihtiyaçları var. Böyle bir sahayı kiralamak ise 3 bin dolara çıkıyor. Åžu andaki bütçeleriyle böyle bir masrafı her hafta karşılamaları mümkün deÄŸil.Ä°LK DEPLASMAN ATÄ°NAAntrenmanlar devam ettikçe ilgi gösterenlerin, takıma katılanların sayısı artar. Bir süre yeni oyunculara ragbinin temellerini öğrettikten sonra artık maç yapma zamanının geldiÄŸini düşünürler. Gerekli baÄŸlantıları kurarak ilk rakipleri olarak Atina'dan Spartans takımını seçerler. Yunanistan'da dört takımlı bir mini lig bulunduÄŸundan Spartans daha tecrübelidir. Bu arada maç öncesi nihayet takımın ismini de koyarlar. Oyuncular savaşçı bir halkı hatırlattığı için Ä°stanbul Ottomans üzerinde karar kılar. Amblem olarak da fes giymiÅŸ ragbi topunu seçiyorlar. Kırmızı formalarını da çekince tam bir ragbi takımı sahadadır. Tecrübeli rakiplerine 10-0 üstünlük saÄŸlarlar. Ãœstelik bu maç için Uluslararası Ragbi Federasyonu ilgi gösterip bir hakem bile yolluyor. Bunu takiben Selanik takımına 17-10 yenilirler. Bu Yunanistan seferinden sonra komÅŸunun takımları Ä°stanbul'a iadei ziyarette bulunurlar. Ä°stanbul'daki maçta da Ottomans, Spartans'ı 15-0'lık skorla bir kez daha maÄŸlup eder. Geçen sezonki ilk temaslarında BükreÅŸ Street Dogs'a karşı oynayıp 17-17 berabere bitirirler. Sofya'da bir üçlü turnuvaya katılıp ÅŸampiyon olurlar. EÄŸer her ÅŸey yolunda giderse önümüzdeki kasımda Moskova Dragons’u ağırlamaya hazırlanıyorlar.Istanbul Ottomans'ın üyeleri bir kulüp haline gelmek ve Türkiye'de bir ragbi federasyonu kurmak için de harekete geçerler. Çünkü ancak bu ÅŸekilde Türklerin bu sporla ilgilenebileceÄŸine kanat getirirler. Bu amaçla merkezi Paris'te bulunan Avrupa Ragbi Federasyonu (AER) ile temasa geçerler. AER yöneticileri resmi bir federasyon kurulduÄŸu takdirde bu sporun geliÅŸmesi için her türlü yardımı yapacaklarını üzerine basa basa söylerler.KRÄ°Z TAKIMI VURDUÄ°ki yıldan beri Ä°stanbul Ottomans'ın birçok oyuncusu takımdan ayrılmak zorunda kaldı. Özellikle geçen yılki ekonomik krizden sonra Türkiye'de çalışan yabancıların bir kısmının görevlerine son verildi. Oyuncu sayısı kısa süre içinde 40'lardan 20'lere düştü. Bunun yanı sıra Galatasaray Ãœniversitesi'nden takıma katılan 10 kadar öğrenci de geçen sene bir süre antremanlarda gözüktükten sonra ortadan kayboldular. Ama sürekli bir oyuncu devridaimi var. Her sezon yeni isimler antrenmanlara katılıyor.Nedir, nasıl oynanır?Adını 1823'te ilk oynandığı Ä°ngiliz üniversitesinden alıyor. Topun elle taşınmasıyla futboldan tamamiyle ayrıldı. 1851'de yuvarlak top bugünkü oval ÅŸekline kavuÅŸtu. Rugby Football Union (Ragbi futbolu birliÄŸi) ismi altında kuralları yazıldı. Bunu milli takımların kurulması takip etti. 1924'e kadar Olimpik bir spor dalıydı. Ä°lk dünya ÅŸampiyonası 1987'de düzenlendi. On yıldır profesyonelleÅŸiyor. Åžu anda 500 bin oyuncuya sahip Ä°ngiltere en önemli ragbi ülkesi konumunda. 120'ye 70 metrelik çim sahada 40’ar dakikalık iki devre halinde oynanır. 15'er kiÅŸilik iki takım topu rakibin kale çizgisi gerisine elle taşıyarak deneme (sayı) yapmaya çalışır. Her bir deneme 5 puan, deneme sonrası ek vuruÅŸ 2 puan deÄŸerindedir. Takımlar ayakla yapılan ceza atışı veya uzaktan ÅŸutla da 3 puan kazanabilirler. Topla giden oyuncuyu yere düşürmek serbest. Rakibe vurmak, üzerine basmak faul. Oyuncular sadece yakın darbelere karşı diÅŸlik ve yumuÅŸak maddeden yapılmış bir baÅŸlık takabilirler.Jean-Marc Messier, Fransız (34) Fransız Ticaret Odası baÅŸkanıXavier Loubeau (31) Fransız, automobile financeJeorme De Guigne (34) Fransız, AtoFina'da çalışıyorNicolas Favre (34) Fransız, Elf'te çalışıyorAlan Mathison (33) Yeni Zelandalı, öğretmenMike Trainor, (50) ABD'li, öğretmen, müdürChris Thorsen (42) Yeni Zelandalı, öğretmenPeter McCombe (40) Avustralyalı, öğretmenEmre Ersoy (30) tekstilciHakan Ãœnsal (30), Entes inÅŸaat ÅŸirketinde çalışıyorOnur Baykal (24) Master'lı iÅŸsizSarven Bingül (22) öğrenciEmre Åžapçı (30) aile ÅŸirketinde çalışıyorMert Ataray (24) öğrenciÇaÄŸan Öztuna (29) Ciscosystems'de çalışıyor(son 3 isim fotoÄŸrafta yok)Türkler için biçilmiÅŸ kaftanYabancı oyuncuların birçoÄŸu kendi ülkelerinde belli dönemlerde ragbiyle uÄŸraÅŸmış. Kuruculardan Jean-Marc Mercier (34), Fransa'da 10 yıla yakın süre ragbi oynamış ve görev yaptığı Kanada, Vietnam, Endonezya gibi ülkelerde de kopmamış. Mercier'ye göre bu spor Türkler için biçilmiÅŸ kaftan. Ona göre Türkler hem güçlüler hem de temas sporlarını seviyorlar, üstelik bu sporu her boyda, her cüssede insan yapabiliyor. Ama yayılması ve geliÅŸmesi için birinci ÅŸart okullara girmesi: 'Bu öğrenim yılında Koç Lisesi ve Robert Lisesi'nde takım kurma çabalarının doÄŸmasıyla birlikte bir altyapı için fırsat doÄŸdu. Çünkü devamlılık için altyapıdan oyuncu gelmesi ÅŸart. Ancak böylece bir ilerleme kaydedebiliriz.Türkiye’ye mütareke yıllarında geldiRagbi, ilk kez mütareke yıllarında iÅŸgal kuvvetleri tarafından Türkiye'ye getirildi. 1920'lerde Fenerbahçe Kulübü ve HaydarpaÅŸa Lisesi'nde daha sonra Haliç Kulübü'nde oynandı. Daha sonra bu takımların arasına Galatasaray da katıldı. Sarı-lacivertlilerin Galatasaray’ı 12-0 yendiÄŸi 1947’deki galibiyeti uzun yıllar Türkiye'deki son maç olarak anıldı. Yaklaşık 50 yıl sonra Ottomans takımı ragbiyi belki de Türkiye'ye geri getiren ilk takım. Bu sezon Ottomans'a genç liseliler eÅŸlik edecek. Koç Lisesi ve Robert Lisesi'nde erkek öğrencilerden birer takım oluÅŸturuldu. Koç Lisesi'ndeki takımı kuran Chris Thorsen (42), Yeni Zelanda'da uzun züre ragbi antrenörlüğü yapmış: ‘‘Şimdilik 20 çocukla çalışıyoruz. Bir süre ne kadar ilgili olduklarını görmeye çalışacağız.’’Â