Karanlıkta pedal
Güncelleme Tarihi:
Gözleriniz kapalı, saatte 60 kilometre hızla giden bir tandem bisiklette olduğunuzu düşünün. Yokuş aşağı indiğinizi hızlandığınızda, araziye çıktığınızı çiçek kokularından anlıyorsunuz. Kulağa heyecanlı bir deneyim gibi geliyor ama en korktuğunuzda bile gözlerinizi açamasaydınız yine de hoşunuza gider miydi?
Her şey 2009’da Turkcell’in, Spor Genel Müdürlüğü işbirliğiyle bireysel sporları desteklemek için geliştirdiği ‘Geleceğe Koşanlar’ projesiyle başladı. Amaç rol modeli olabilecek başarı öyküleri yaratmaktı. Altı kategori belirlendi: Halter, tenis, yüzme, atletizm ve kayakla birlikte daha önce imkânsızlıklardan dolayı yapılmayan bir dal için Görme Engelliler Federasyonu’ndan talep geldi: Görme engelli bisikleti. Ankara ve Tokat pilot şehirler seçildi. Karadeniz’in tek görme engelli okulu Mehmet Akif Ersoy Görme Engelliler İlköğretim Okulu Beden Eğitimi Öğretmeni Volkan Vural, bisiklete binmenin hikâyesini şöyle anlatıyor:
EN ZORU PİLOTLARA GÜVENMEKTİ
“Engelli bisikletinin varlığından haberdardık ama imkânsızlıklardan dolayı teşebbüs bile etmemiştik. Öğrenciler başta çekindi. Tandem bisikletler gelmeden elden düşme bir bisikletle çalışmaya başladık. Öğrenciler, altı ay benimle okul bahçesinde bisiklete bindi. Bu arada bisiklet üstündeki rehberleri olacak pilot öğrencileri bulduk. Bisiklet yarışlarında dereceye girmiş çocukları davet ettik. Korkularının geçmesi ve pilotları kabullenmeleri için üç ay antreman yaptık. Ekip olarak dışarı çıkmak altı ay sürdü. Ama artık bisikletin keyfine vardılar. Beş adet tandem bisikletimiz var. 10 görme engelli öğrenciyle antrenman yapmaya başladık. Türkiye’nin ilk Görme Engelli Bisiklet Milli Takım Kampı’nı burada yaptık. Ankara’daki sporcularla tanışıp bir yarış düzenledik. Altı gün yağmur, çamur, sıcak, soğuk demeden antrenman yapıyoruz. Öğrenciler bisiklet üstünde özgürlüğü, başarmanın mutluluğunu hissediyor. Amacımız beş kişilik (pilotlarla birlikte 10) takımımızla 2012 Londra Paralimpik Olimpiyatları’na katılabilmek. Bunun için Belçika, Danimarka, İspanya, İtalya ve Kanada’daki yarışlardan puan topladık.”
90 kilometre yol geliyorum
NİMETULLAH KAYA (17) GÖRME ENGELLİ SPORCU
Mehmet Akif Ersoy Görme Engelliler İlköğretim Okulu’ndan mezun oldum, Erbağ Anadolu Lisesi öğrencisiyim. Her hafta sonu 90 kilometre yol gelip antrenman yapıyorum. Başta endişelenmiştim. Artık ne yapacağımızı hissedebiliyorum. Görme engelli birinin bisiklete binmesi özgürleşebilmesi demek. Eskiden dışarı bile çıkamazdım. Şimdi dağlara tırmanıyoruz, bazen saatte 110 kilometre hız yapıyoruz. Şelalelerin yanından geçerken su sesini dinlemeyi çok seviyorum. Çevrem de genişledi.
Görme engelli arkadaşım yoktu
AHMET BURAK AYBEK (17) / GÖREN PİLOT SPORCU
Tokat Endüstri Meslek Lisesi 12. sınıf öğrencisiyim. Son dört yıldır yarışmalara katılıyorum. Daha önce iki kişilik bisiklete binmemiştim. Uyumlu olmazsanız ilerleyemiyorsunuz. Başta uyumu sağlamak zordu. Üstelik görme engelli biriyle olunca daha da zor; onun gözü kulağı oluyorsunuz. Daha önce hiç görme engelli arkadaşım da olmamıştı. En küçük bir hatanızda kendinizi kurtarsanız bile partnerinizi kurtaramıyorsunuz. Artık birbirimize güveniyoruz, konuşmamıza bile pek gerek kalmıyor.
Çiçek kokularını seviyorum
YASİN KIZIL (15) / GÖRME ENGELLİ SPORCU
Ailem Sivaslı. Burada 8. sınıfa gidiyorum. Yeğenimin yardımıyla bisiklete binmiştim ama böyle değildi. Özellikle ikili olmasına şaşırdım. Her gün antrenman yaparak hem bisikletlere hem de pilotlara alıştık. Başta korkuyordum ama şimdi yarışmak çok hoşuma gidiyor. En çok köy çevresinden gelen çiçek kokularını seviyorum. Hedefim 18 yaşında 2016 olimpiyatlarında derece almak ve ülkemin bayrağını dalgalandırmak.