Ä°stikrar ve Tesadüf

Olsalar Fenerbahçe'nin (hem de yabancı hakkı kullanmadan) daha da güçleneceği ortada.. Ama onların yokluğunda Fenerbahçe'nin ya da Milli Takım'ın bir B planı üretme zorunluluğu yok mu? Ya da onlar varken hiç mi hayal kırıklığı yaşamadı takımları?

 

Edip Uras yazıyor

 

-Altan Tanrıkulu (22 Kasım tarihli yazısından)

 

‘Ne anlıyorsun şu oyundan: 22 adam bir topun peşinde koşuyor.’ derler ya, futbolu bu kadar seven biri olarak kan insanın beynine sıçrar. Futbolun yüz milyonlarca insan için bu kadar hayati olabilmesinin nedenini kavramak, bu oyunu daha iyi anlayabilmek için gidip bir futbol sahasının ortasında durup etrafınıza bakın, sahada dolaşın, penaltı noktasında durup kaleye bakın veya kalede durup karşıdaki kaleye. Biraz hayal gücünüzü zorlarsanız, inanılmaz bir güç harcayan futbolcuların topla, rakipleriyle ve zaman zaman hava ve zeminle mücadelelerini içindeymiş gibi yaşayabilirsiniz. Futbolu, takımları ve oyuncuları ölesiye eleştirmeden bir kez daha durup düşünmek için güzel bir egzersiz.

 

Futbol fizik oyunudur derler: eksik. Futbol fizik olduğu kadar bir kimya oyunudur da. Aynı apartmanda zaman zaman üç daire birbiri ile anlaşamazken, 11 insanın aynı amaç için, daha önce çalışılmış bile olsa çoğu zaman doğaçlama gelişmesi gereken bir iletişim kurmasıdır. Zaman ister, emek ister bir takımın kurulması, çarkların düzgün işlemeye başlaması. Yıldızları bile doldursanız aynı ekibe, futbol takımı bir bütündür, tüm amaçlarını gerçekleştirebilmek için farklı yapıda ancak aynı frekansta işlerini yapabilecek, birbirlerini tamamlayacak oyuncular gerektirir.

 

Olimpiyat Åžampiyonu Amerikan Bayan Futbol Takımının ünlüÂkaptanı Mia Hamm şöyle diyor: ‘Ben bir takımın üyesiyim, takıma güvenirim, takıma teslim olurum, takım için fedakarlık yaparım, çünkü asıl ÅŸampiyon olan bireyler deÄŸil takımın kendisidir.’ Bir futbol takımının baÅŸarısı, bireylerinin birlikte oluÅŸturduÄŸu performans ile ölçülür, bu zaman zaman bireylerin toplam güçlerinden az zaman zaman da fazla olabilir, takım olmanın ‘olmazsa olmazı’ takımların kimyasıdır.

 

Zaman genelde futbolda bulamayacağınız kaynaklardan. Sadece ülkemizde değil, futbolun yapısında düne çok rağbet edilmez, varsa yoksa bugün ve ‘önümüzdeki maçlar’ vardır. Şampiyonlar, bir sonraki sezonda, bir sonraki kupada unvanlarını bir başka ekibe devredebilirler. Dolayısıyla futbolda önemli olan her kitle sporunda olduğu gibi devamlılık ve sihirli kelime ‘istikrar’dır.

 

Fenerbahçe Başkanı Aziz Yıldırım son haftalarda yazılı bir açıklamasında ‘İstikrar rakiplerimizle aramızdaki en önemli farktır’ diyor. Son yedi yılda dördüncü hocasını işe başlatmış bir kulüp olarak oldukça iddialı geliyor kulağa. Galatasaraylılar’ı çok kızdıran ama sağlıklı düşünüldüğünde çok mantıklı bir lafı daha var Aziz Yıldırım’ın. ‘Galatasaray’ın UEFA Kupası’nı alması tesadüftür.’ demişti. O sezon sarı kırmızılıların oynadığı futbolu, maçları büyük bir mücadeleyle hakkıyla almasını, Türkiye’nin belki de görüp görebileceği tek Avrupa Kupası’nı kaldırmasını tesadüf olarak algılamak elbette doğru değil. Doğru olan, aradan geçen bunca yılda sarı kırmızılıları aynı sahnenin yakınlarında bile görememenin burukluğu, kupanın sistematik bir çalışmadan ziyade, geçici bir dönem için oluşan muhteşem bir kadronun eseri olması herkesin cesaretini kıran. Aslında Galatasaray’ın yapamadığı, elindeki kadronun üzerine ekleyememek, gidenlerin yerini dolduramamak, Avrupa’da herkesin adını bildiği bir kulüpten yıllarca Avrupa’da başarı grafiği düşen bir takıma inmek. Elbette takımlar önemli ama takımı takım yapan oyuncuların toplam kimyası.

 

Transferde giden oyuncularla gelenleri kağıt üzerinde karşılaştırabilirsiniz, eğer bilgisayarda Championship Manager oynuyorsanız, hesaplarınızın tutma olasılığı da yüksektir. ‘Şu oyuncular giderse gitsin yerine adam mı yok’ yaklaşımına girerseniz, gün gelir birileri de sizin için ‘Şampiyonlar Ligi’nde çeyrek final bir tesadüftü’ deyiverir.

 

Fenerbahçe’de bu yıl eksik olan sadece alınamayan galibiyetler, kaçan goller değil. Hiçbir takımdan sürekli kazanması beklenemez. Bu sezon şimdilik eksik olan, Fenerbahçe’nin takım olamaması. Birkaç atmosferli maç hariç, Fenerbahçe hiçbir oyunda sahadaki ve kenardaki oyuncularıyla uyum içinde gözükmedi, aynı amaca kilitlenmiş gözükmedi, maçları istermiş gibi gözükmedi. Oysa geçen yıl yarı final kapısını aralamak üzere olan takımdan çok fazla eksik yok. Geçen yıl yakalanan o kimyadan ise eser yok.

 

Åžampiyonlukları takımlar kazanır elbette, ama takımları da oyuncular oluÅŸturur. Â

 

Tuncay, Aurelio, Anelka, Nobre ve diğerleri. Nasıl denir: ‘Kendi başlarına bir şey ifade etmeyen ama takım içinde kullanıldığında bir anlam ifade eden’ oyuncular bunlar. Sürekli başarı fedakarlık ve vizyon ister, bir buçuk sene sonra gideceğini planlayan hocalarla istikrar olmaz, olsa olsa tesadüf olur.