Helal ve temiz yiyecekler yiyin!

‘‘Ey insanlar! Yeryüzündeki nimetlerden temiz ve helal olmak şartıyla yiyin.’’ (Bakara 168, 172; Nahl, 114; Miminûn, 51; Máide, 88)

Kuran, gıdalarla insanın kişiliği arasında ilişki olduğunu kabul etmektedir. Bu evrensel gerçek tüm peygamberlere buyruk halinde duyurulmuştur: ‘‘Ey resuller! Temiz yiyecekler yiyin ve barışa yönelik hayırlı işler yapın.’’ (Müminûn, 51)

Bakara 172 ve Nahl 114 gösteriyor ki, rızık olarak verilen tüm nimetler, şu anda üzerinde olduğumuz nokta bakımından, temiz değildir. Özellikle büyük misyonlar üstlenecek benlikler, üretecekleri düşünce ve duyguların seçkinliğini sağlamak için, kişiliğin kalitesini etkileyecek temiz ve doğal gıdalarla beslenmek durumundadır.

Kuran rızkın temizliğini üç açıdan dikkatlere sunar: 1. Kul hakkı karışmamış helal nimet olmak, 2. Doğal niteliğini yitirmemiş olmak, 3. Taze ve temiz olmak. Buyrukta kullanılan ‘‘tayyip’’ kelimesi bu üç özelliği aynı anda ifade etmektedir.

Koğuculuk-söz taşıma

Arapça'da nemime denen koğuculuğu yapana memmám adı verilir.

İnsanı hayvanlaştıran bayağılıklardan biri olan koğuculuk, Hz. Peygamber'in tiksindiği huyların dikkat çekenleri arasındadır.

Bu günah, Kuran'da da ele alınacak kadar yıkıcı bir illet halinde karşımıza çıkıyor. Kalem suresi 11. ayet nemime için durmadan sağa sola koşan, ondan ona söz taşıyan bayağı insanlardan uzak durmayı emrediyor. Ve bu hastalığı da putperest marazlar cümlesinden gösteriyor.

Hz. Peygamber'in koğuculukla ilgili beyanlarından bazıları şunlardır: ‘‘Koğuculuk yapanlar cennete giremeyecektir.’’

‘‘İnsanların en kötüsü olarak siz, ona bir türlü, ötekine öbür türlü konuşup söz taşıyan ikiyüzlüleri bulacaksınız’’ (Heytemi, 2/18, Zehebi, 130)

Hz. Peygamber nemimenin ölüm sonrasında azabı artıran temel belalardan biri olduğunu da belirtmiştir.