Oluşturulma Tarihi: Ekim 21, 2006 00:00
Evet kıpırdamayanı lütfen, çünkü fotoğraf bulanık çıkıyor... Fakat kıpırdama sadece fotoğraf çekilecek olana ilişkin bir sorun değil. Fotoğraf çeken de kıpırdayabilir, eli titrer ve resim bulanık çıkar... Net olmayan resimler de berbat görünürler.
Fotoğrafçılar resmini çektikleri kişileri kıpırdamamaları yönünde uyarmalarına karşın resimler yine net çıkmayabilir, çünkü resmi çekilen insanlar sabit dursalar dahi, fotoğrafçı düğmeye basarken ellerini oynatmış ve makineyi sarsmış olabilir.
Bu sorun özellikle ışığın yetersiz olduğu ve enstantanenin daha uzun tutulması gereken durumlarda, daha belirgin olarak Ğözellikle dijital fotoğraf makinesi veya video kamera kullananlarda- ortaya çıkar.
Bu soruna çözüm olarak kamera üreticileri insan elinin sarsıntısını otomatik olarak düzelten görüntü sabitleyici sistemler geliştirdiler.
"Sanayi daha yüksek megapikselli, daha küçük, daha uzun zoom mercekli kameralara doğru gelişiyor. Bütün bu özellikler el titremesinin yol açtığı sorunu büyüten etmenlerdir" diye konuşan Eastman Kodak Company’den dijital kamera yöneticisi Jay Endsley, "Dolayısıyla biz de resim kalitesini yükseltmek için bu sarsıntıyı minimuma indirecek yeni parçalar ilave ediyoruz" diyor.
İki farklı görüntüDijital kameralarda iki farklı görüntü sabitleyici donanım vardır.
Sistemlerden biri gelen ışığı saptırmak için merceklerin bir kısmını oynatır. Böylece sallantının yönünü karşı hareketle telafi etmeye çalışır.
Diğeri ise CCD’yi (görüntüyü yakalayan sensör) oynatır.
Merceklerin oynatılmasını gerektiren sistemi tercih eden mühendisler, CCD’yi oynatmanın keskin hatlı görüntü kaydını Ğözellikle flaş kullanıldığı zaman- zorlaştırdığını ileri sürüyor.
CCD yöntemini tasarlayanlar ise bu yöntemin kullanıcının kameraya taktığı bütün merceklerle çalışabildiğini, dolayısıyla farklı mercek satın alma gereksinimini ortadan kaldırdığına dikkat çekiyor.
Nasıl düzeltiyor
Video kameraların içinde yapılan düzeltme ise, bu iki yöntemden biri ile gerçekleşir: Ya mercek grubunun içindeki körük oynatılacak, ya da gelen ışığı kaydeden CCD pikseli dijital olarak ayarlanacaktır.
Bu sonuncu yöntem Ğbazıları elektronik görüntü sabitlemesi olarak isimlendirir- daha basit ve ucuzdur, fakat video kameranın görüş alanını yüzde 10 ile 20 arasında daraltır.
Tasarımcılar fotoğraf makineleri için dijital işlemleri geliştirmeye çabalıyor, ancak bugüne dek geliştirilen yaklaşımlar, eldeki modellerin taşıyamayacağı kadar fazla işlem gücü gerektiriyor.
Bugün kullanılan yöntemler maliyeti artırmaktan ve cihazları daha karmaşık bir hale getirmekten başka işe yaramıyor.
Ucuz kameralara da
"Görüntü sabitlemesi en modern kameralara yerleştiriliyor, çünkü bunların zoom’ları daha uzun olduğu için titreme sorununu aciliyet kazanıyor" diye konuşan ABD, Lake Success’deki Canon’dan teknik bilgi bölümünden Chuck Westfall şöyle devam ediyor sözlerine:
"Fakat 10x ve 12x optik zoom artık daha ucuz kameralara da takılmaya başlandı. Dolayısıyla görüntü sabitleme mekanizmasının bu ucuz kameralara da yerleştirilmesi gerekiyor. Bu da maliyeti artıran bir kalem. Ancak tüketiciler buna deydiğini düşünüyor".
MERCEK ELEMANLARI, mıknatıslar kendilerine bağlı bobinleri hareket ettirdiği zaman bilyeli bir yatak üzerinde özgürce hareket eder Ğaşağı, yukarı, sağa veya sola-. Sensörler, yönü ve kamera sarsıntısının hızını tespit eder ve mıknatısları kontrol eden mikro-işlemcilere sinyal gönderir. Sözgelimi, kamera aşağı doğru yattığı zaman, mikro-işlemci mercek elemanlarına aşağı sarkmaları yönünde komut gönderir, böylece gelen ışık yukarı doğru saptırılır. Bir
yay mercekleri "home" pozisyonunda sabitler.
DİJİTAL SABİTLEME oynayan bir parçaya ihtiyaç duymaz. Bir yazılım gelen görüntüyü kısaltır. Dolayısıyla görüntü CCD piksellerinin yalnızca yüzde 80-90’ını kapsar. Kameranın elektronik donanımı kameranın sola doğru kaykıldığını hissederse, bir yazılım kısaltma işlemini sağa doğru gerçekleştirir; kamera aşağı doğru yattıysa üst kısımlar kısaltılır.
CCD: Hareket sensörleri kameranın sarsıntı geçirdiğini gösterirse, mikro-işlemciler tarafından yönlendirilen piezoelectric aktüatörler, CCD’yi yukarı, aşağı, sağa ve sola oynatır. Doğrulama sensörleri CCD’nin doğru oynatıldığını onaylar. Eğer kamera aşağı doğru eğilirse, CCD de aşağı doğru yatar ve ışık yine ortalanmış olur.
BUNLARI BİLİYOR MUSUNUZ?Film çekerken kamera, hareketi izlemek için hareket eder. Fakat bir dengeleme sistemi bu hareketi karşılamaya çalışır. Yazılım bu düzeltmeyi görmezden gelebilir. Bu da şu koşullara bağlıdur: Eğer tüm pikseller bir an için uyum içinde hareket ediyorsa, düzeltme şekli kamerayı hareketi izleyecek şekilde oynatmaktır. Hiç bir sistem bu farkı saniyenin küçük bir kısmında söyleyemez.Ancak bazı kameralar, operatörün kameranın üzerindeki dengeleme sistemini kapatmasına izin verir.
Görüntü sabitleme sistemleri yer darlığından dolayı cep telefonlarındaki kameralara yerleştirilemez. "Telefonlar ayrıca düşme testinden de geçmek zorundadır" diye konuşan Kodak’tan Jay Endsley, "Mekanik düzeltme için zordur. Yine de dijital düzeltme iyi çalışıyor" diyor.
En güçlü dürbünlerde bile el titremesi görüntüyü bulanık hale getirir, çünkü büyütme işlemi hatayı da büyür. Bunu karşılamak için Canon video kameralardakine benzer bir körüğü çok gelişmiş dürbünlerin iki silindiri içine yerleştirir.
Görüntü dengeleme sistemlerine sahip kameraların broşürlerinde, sistemin iki-üç stop enstantaneye kadar düzeltme yapacağı söylenir. Bu da şu anlama gelir. Düzeltme olmadığı zaman fotoğrafçı, 1/125 hızından daha küçük hızlarda net resim için gerekli olan sabit tutma becerisini gösteremez ise, düzeltme olduğu zaman, saniyenin 1/60, 1/30 ve bazen de 1/15’inde görüntüyü sabitleyebilir.