Galatasaray-Trabzonspor maçı yazar görüşleri
Güncelleme Tarihi:
Galatasaray, Trabzonspor’u yenerek liderliğini sürdürürken, Hürriyet Gazetesi yazarları ve Spor Arena yorumcuları da dev mücadeleyi değerlendirdi.
Kanat Atkaya, Uğur Meleke ve Hakan Ünsal, sarı kırmızılılar ve Trabzonspor için çarpıcı yorumlarda bulundu… İşte, mücadeleyle ilgili o tespitler ve yorumlar…
KANAT ATKAYA
Galatasaray hızlı başladı, 7. dakikada golü buldu, baskısını sürdürdü, Trabzonspor’u özellikle ilk 20 dakika boyunca sadece savunmada tuttu.İlk yarıda Galatasaray skoru geliştirebilecek fırsatlara daha yakın taraftı ama olmadı, perde 1-0 ile kapandı. İlk yarıyı hızlı geçmekte bir sıkıntı yok, çünkü asıl hikâye ikinci 45 dakikada yaşandı… Trabzonspor soyunma odasında ince ayarlarını yapmış vaziyette belirdi sahada. Galatasaray’ın zaaflarını sezmiş, golü ha buldu ha bulacak kıvama getirmeye başlamıştı. Rıza Çalımbay 56’ıncı dakikada sarı kartı da bulunan Hubocan’ı çıkartırken, hücum hattına N’Doye ile takviye yapıyordu. Galatasaray cephesinde hücum planı tutukluk yapmışken, pas hataları-top kayıpları artarken, rakip gol için vitesi yükseltmişken sahneye Gomis çıktı. Tek başına bir savaşa girişti, yoktan pozisyon var etti, rakibi Okay’dan topu söktü, ilerledi ve “A Kalite golcü aşırtması” ile golünü attı. Bafetimbi Gomis’in attığı gol elbette çok şık ama pek çok açıdan ders de barındıran bir gol.
BAKMADAN GEÇME!
Kâbusa dönüşme belirtileri hissedilen maçta farkı ikiye çıkarttı, takımını, sessizleşmiş tribünü ateşledi, rakibinin biriktirdiği tüm morali sıfırladı. Ve bunu yılmayarak, yıkılmayarak, bezmeyerek, küsmeyerek, denemeyi ve istemeyi sürdürerek yaptı. Tek başına yaptı. Dün Gomis’in gösterdiği karakter attığı golden de değerlidir sanırım…
Maçın kalan kısmında bir hikâye daha gizliymiş meğer… Çok iyi bir maç çıkartan, formu giderek yükselen Muslera açısından talihsiz, Kucka için ve genel olarak futbolseverler için şahane bir golle bitti maç… Galatasaray’ın güçlü bir rakibi genel hatlarıyla iyi oynayarak yenmesi önemliydi. Yarışa devam, koşuya devam.. Maçın kahramanı ise Gomis elbette. Feghouli’nin, Nagatomo’nun ve Muslera’nın kusura bakmamaları gerekiyor. Tek başına maçı değiştirdi Gomis.
BAKMADAN GEÇME!
UĞUR MELEKE
Bu yıl Süper Lig’de büyük maçlar hemen hemen benzer hikâyeler üretiyor: Fenerbahçe, Başakşehir’e karşı önde baskı yapıp sonuç almıştı. Başakşehir, Beşiktaş’a karşı. Dün de pres yapıp rakibini çaresiz bırakan taraf Galatasaray’dı. Dün gerçek bir büyük takım gibi 1’inci dakikadan itibaren önde baskı yapan Galatasaray’ın hakkını can-ı gönülden teslim etmekle birlikte, Trabzonspor’a da bir parantez açmak gerek: Zira, dünkü müsabaka, Trabzon’un bu sezon önde baskıya karşı çaresiz kaldığı belki beşinci maçtı. Trabzon’a karşı kim önde pres yapsa sonuç alıyor, Yanal da Çalımbay da aylardır bu probleme bir çare üretemiyorlar. Tabii ki prese çare bulma noktasında oyuncu kalitesi önemli bir kriter. Ancak Trabzon’un özellikle Okay’lı, Yusuf’lu, Sosa’lı, Abdülkadir’li, Burak’lı ileri altılısının, ligin zirve dörtlüsünden çok aşağı kalır yanı yok.
Sorun tamamen taktikle ilgili, idmanla ilgili, çalışmayla ilgili. Dünyada önde baskıyla karşılaşan ilk takım Trabzonspor değil, son takım da Trabzon olmayacak. Baskıdan çıkmanın yolu 100 yıldır aynı: Rakip sizi 500-600 metrekareye sıkıştırmak istiyorsa, siz genişlersiniz. Bekleriniz ve kenar hücumcularınız taç çizgisine açılır, merkez oyuncularınız pas almak için kalenize yaklaşır, alanı 2-3 bin metrekareye çıkarırsınız. Pas verir ve hareket edersiniz. Oradan iyi çıkarsanız, rakibin önde basması avantaj bile olabilir size. Bu yıl bunun en güzel örneklerinden birini, dünyanın en iyi antrenörlerinden ikisi, Pochettino-Guardiola izletmişlerdi bize. Tottenham, City’ye karşı önde basmış; Manchester’lılar oradan çıkınca rakiplerini eksik yakalayıp peş peşe golleri sıralamışlardı.
BAKMADAN GEÇME!
Ancak enteresandır, Türkiye’de oyun gelişiyor, hakemler gelişiyor, futbolcular gelişiyor, gelişmeyen tek bir departman var sanırım: O da antrenörler... Bir takımla aylarca idman yapıp, hâlâ önde basan her rakibe karşı çaresiz kalmak, ancak antrenör eksikliğiyle açıklanabilir çünkü... Diğer tarafta, geldiği günden itibaren Belhanda’yı, Donk’u, Nagatomo’yu, Sinan’ı, ayrı ayrı birçok oyuncusunu geliştiren Terim, dünkü maçın esas kahramanı. Futbolu o kadar çok seviyor, yaptığı işe öyle bir tutkuyla bağlı ki, dün yüksekten gelen bir topu taç çizgisinde kontrol etmek için Mariano’ya “bırak” diyen bir çocuk ruhu taşıyor hâlâ içinde.
Telekom Stadı’nda dakika 21’di. İlk yirmi dakika boyunca mahkum oynayan Trabzon, 21’de belki de ilk etkili hücumunda Yusuf’un aldığı faulle merkezden bir frikik kazandı. Sahada bu frikikleri ustalıkla kullanan Sosa ve Yusuf olduğu halde Burak bölgeye geldi, “ben kullanacağım” dedi ve barajın üstüne cılız bir vuruş yapıp harcadı takımının nadir fırsatını. Futbol ciddi bir iş. Bir penaltı kazanıldığında o noktaya Hubocan’ın gelip, “ben kullanayım” deyip topu Burak’ın elinden alması ne kadar saçma ise; merkezden bir frikik kazanıldığında meşin yuvarlağın Sosa-Yusuf’un elinden alınması o kadar saçma. Antrenörlük de bu seçimleri doğru yapabilme işi zaten.
BAKMADAN GEÇME!
HAKAN ÜNSAL
Rıza Hoca’nın Antalyaspor’un ve Trabzonspor’un başında iken Galatasaray’a karşı istediği sonuçları almış olmasının 2 sebebi vardı. İlki, rakibini iyi analiz etmesi ve tedbirleri alması. İkincisi, elbette Tudor gibi bir teknik adama karşı oynuyor olmasıydı. Bugün ise, 2 tane etken önemli değişimin sebebi oluyor. İlki, Fatih Hoca’nın geldikten sonra takımın oyun planını pozitif değiştirmesi, ikincisi ise takımın iç sahada çok çoşkulu ve istekli oyunu. Tabi burada en önemli itici güç taraftar. Galatasaray taraftarı son yıllardaki en bilinçli, en etkili taraftar konumunda. Oyuna nasıl ve nerede dahil olacağını, rakibi nasıl etkileyeceğini bilerek, küfür etmeden ve şampiyonluğa inanarak çok ciddi destek veriyor. Kendi oyuncusuna pozitif destek verirken, rakibe tam bir deplasman yaşatan Galatasaray taraftarı işini tam olarak yapıyor. Maçın ilk çeyreği tam bir Galatasaray iç saha klasiği olarak geçti. Oyuna ve topa hakim olma, rakibe çok etkili ve doğru baskı ile net pozisyonlar... Maçın başında gelen gol, Rıza Hocanın planlarına darbe vururken, diğer taraftan Galatasaray’ın baskı hissetmesini engelledi.
İlk yarıda Kaptan Selçuk’un direkt, çabuk ve öne pasları oyunun hızını artırırken, Gomis’in gelen topları saklama ve servis becerisi ceza alanı etkinliğini artırdı. Rodrigues, Nagatomo ve Mariano kenar hücumlarını organize ederken, en kritik final paslarını bir türlü atamayan Belhanda işin erken bitmesine engel oldu. İkinci yarı, yapılan hızlı hücumlardan geri dönüşlerin yavaş olması, Trabzonspor’un kazandığı topları doğru paslarla hücum yapması pozisyonlar yakalamasını sağladı. Fakat, Trabzon takımının orta sahasını ayakta tutan Okay’ı savunmanın göbeğine çekmek hem orta sahayı, hem yakalanan ivmeyi, hem de hataları beraberinde getirdi.
BAKMADAN GEÇME!
Bu hamleyi de maçın adamı Gomis affetmedi ve maça noktayı koydu. Galatasaray adına bu maçta ve gelecek haftalar adına sıkıntı olarak Belhanda gözüküyor. İsteği ve mücadelesi evet ama kalitesine göre basit sayılacak pasları verememesi ve maça dahil olamaması telafisi olmayan haftalarda Galatasaray adına önemli eksiklik. Çünkü, takım 10 kişi gibi. Bu haliyle oynamamalı. Maicon ve Serdar uyumlu ve etkili oynarken Burak Yılmaz’ı etkisiz hale getirdiler. Feghouli hem golünü attı hemde takım oyununa katkısı oldu. Donk ihtiyaç olduğunda sorunu halleden oyuncu olarak önemli koz haline geldi. Mücadele, kalite, golcülük ve defalarca olduğu gibi yine maçın adamı Gomis.