"Bir antrenör ne için yaşar?"
Güncelleme Tarihi:
Uğur Meleke yazdı...
UEFA ülkeler sıralamasında an itibariyle 11’inciyiz. Sezonu böyle kapatırsak, 2020-21 şampiyonumuzun Devler Ligi bileti tehlikeye girecek. Şampiyonlar Ligi ve Avrupa Ligi şampiyonlarının kendi liglerinden bilet almalarını umacağız.
Vahamet bununla da kalmıyor: Son 3 sezon tablosunda 16’ncı, son 2 yılda da 20’nciyiz. Üçüncü sezondur üst üste Avusturya ve G.Kıbrıs’a da geçiliyoruz. Halbuki rakibimiz olduklarının bile farkında değiliz değil mi?
BAKMADAN GEÇME!
Yani bu hızla Avrupa’da 4 takıma düşmek de, tüm temsilcilerimizin en az üçer ön eleme oynaması da gündemimize girebilir birkaç yıl içinde.
Durum böyleyken hâlâ Başakşehir takımı Robinho’yu Roma’ya götürmüyor, Skrtel sakatken Epureanu’yu da kulübede oturtuyor.
BAKMADAN GEÇME!
ÇOK MERAK EDİYORUM
Dün Roma, ideale çok yakın bir kadroyla çıktı Başakşehir karşısına. Ve neredeyse tek bir pozisyon vermeden kazandılar maçı. Avrupa’da başarı demek, markanızın büyümesi demek. Transferde kozunuzun (Katar ya da Çin gibi) para değil, uluslararası markanız olması demek. Sizin oyuncuların peşinden koşmanız yerine, onların size gelmek istemesi demek.
Sahi bir futbolcunun hayattaki hedefi nedir? Ya da bir antrenör ne için yaşar? Dün Buruk’un rakibi olan Fonseca, Türk hocanın yaşıtı, 46 yaşında.
BAKMADAN GEÇME!
Bir üçüncü lig takımıyla Portekiz Kupası’nda 2 kez çeyrek final gördüğü, Paços’u Avrupa’ya götürdüğü, Shakhtar’la City’yi yenip Devler Ligi gruplarından çıktığı için bugün Roma’da. Fonseca’nın bir hayali var ve adım adım yaşıyor bu hayalini.
Peki Abdullah Avcı’nın hayali ne? Ya da Okan Buruk’un? Çok merak ediyorum doğrusu.
BAKMADAN GEÇME!
Kenan Başaran Bratislava'dan bildiriyor: Geçen seneki Fenerbahçe'den kötü olur
Sezon öncesi basın toplantısında “Ben zaman değil destek istiyorum” diyen Abdullah Avcı, Bratislava’daki basın toplantısındaysa “Zamana ihtiyacımız var” dedi. Zaman istemesini yadırgamıyorum. Ben, sezon başında zaman istememesini yadırgamıştım. Bir diğer nokta pas oyunu... Avcı, pas oyunu oynadıkları için eleştirilmelerini eleştirdi. Kendi namıma pas oyununu değil, oyunun son raddede pozisyon üretemesini eleştiriyorum. Kaldı ki bu takımın topa sahiplik oranı ve yaptığı pas sayısı geçen sezonların çok ötesinde değil. Takımın idmanlarda yeni sisteme verdiği olumlu cevabı Avcı, henüz sahada alabilmiş değil. Dün de soyunma odasına 2-1 galip gidilirken bile oyun tatmin edici değildi. Savunmayı ikinci bölgeye kadar çıkartan Beşiktaş, topu kendi arasında uzun uzun çeviriyor ama bir türlü ceza sahasına bir final pası olarak gönderemiyor. Aksine kritik top kayıpları yaşayarak, kendi kalesinde tehlikeler yaşıyor. Nitekim rakip eşitlik golü bunun sonucuydu. Savunmacılar hazırlık pası yapıyor ama orta alanda yaratıcılık eksik olduğu için hücum organizasyonlar oluşamıyor bile. Kanatlardaki oyuncular da çoğunlukla unutuluyor.
Misal, Diaby kaç kez elini kaldırdı top almak için. Herkes bu Beşiktaş ile oynamak ister. Çünkü tüm rakipleri çok rahat gol pozisyonuna giriyor. Buna karşın Beşiktaşlı futbolcular, yüzde 70 topa sahip olup 700 küsur pas yapsa da golcüsü net bir pozisyona giremiyor. “Dün akşam atılan 2 gol var” diyeceksiniz ama söyleyin bana idealize edilen oyun sisteminin sonucunda mı atıldılar? Hayır. Avcı’nın ligde çok kritik maçlar oynayacak ama kısa zamanda çözülecek gibi görünmeyen yapısal sorunları var. Bunları çözemezse F.Bahçe’nin geçen sezon düştüğü durumdan daha kötüsünü yaşayabilir. Avcı ne yapmalı?
BAKMADAN GEÇME!
1- Öncelikle 6 ve 8 numarasını netleştirmeli. îHücumdayken basit top kayıplarını çözmeli.
2- Rakiplere bu çok kadar net pozisyon vermemeli. Tamam gereksiz şut çekiltirmesin ama kaleyi daha çok düşündürtmeli.
3- Karius ile konuşup, kaledeki bu ‘emanetçi’ duruşunu değiştirmesini istemeli.
4- Burak Yılmaz’ın hemen dönmesi ve asla sakatlanmaması için dua etmeli!
6- Final pası üretimini mutlak surette artırmalı.
7- Bir de yönetimin ‘ev ödevi’ var. Pardon ortada gerçekten bir ‘yönetim’ var mı?
Çocuklar hep olsun
Slovan Bratislava, seyirci cezası olan maça, UEFA’dan izin alarak 14 yaş altı çocukları aldı. Gözüm sık sık çocuklara takıldı. 90 dakika yerlerinde durmadılar. Sahi bizim kulüplerin ‘çocuk tribünü’ uygulamaları vardı. Ne alemde? Türkiye Futbol Federayonu’nun da ‘Çocuk Kulübü’ vardı... Hiçbir konuda istikrarımız yok!