Dünya...

Şu dünya nasıl dünyadır ki hiç yüzümü güldürmedi
İstedikçe zalim kader beni bir gün öldürmedi
Ben hep koştum o hep kaçtı nedenini bildirmedi
Gerçek mutluluk nedir ki bana bir gün göstermedi  Â

Gündüzlere düşman oldum geceler tek dostum oldu
İnsanları sevmez oldum tesellim yalnızlık oldu
Hep ağladım hiç gülmedim gözyaşlarım pınar oldu
Anladım ki bu dünyada mutluluk bir hayal oldu

Hep başkalarında gördüm mutluluğu doya, doya
Hasret kaldım bu dünyada sevdiğime dokunmaya
Ne günahım vardı tanrım sana kul olmamdan başka
Al artık beni Allah’ım götür buradan uzaklara