Çırpınırdı Karadeniz

Her geçen hafta daha belirginleşen bir durum var ligimizde. Her ne kadar birçok takım şampiyonluk yarışında olsa da hiçbiri ‘şampiyon gibi’ top oynamıyor. Bununla ilgili birçok teori üretmek mümkün ama bunlardan en akla yakın olanı kadro kalitesi olmasa bile kafa yapısı olarak takımlarımızın arasında çok fazla fark olmaması. Mücadele konusunda başarılı olan takımlar, puan durumlarındaki yer ne olursa olsun eşit düzeyde puan şansına sahip olduklarını anladılar. Bu yüzdendir ki galibiyet almak zorunda olan tüm takımlar karşılarındaki direnci yerinde ve zamanında yok edemedikleri her maçta zorlanıyor ve bu gece Trabzonspor’un yaptığı gibi tek kelime ile ‘çırpınıyorlar’.

Konyaspor kadro itibarı ile fizik mücadelede bu ligdeki hiçbir takımdan geri kalmayacak bir yapıya sahip. Eski günlerini çok aratan Serhat ve bu maçtaki hiçbir faul itirazı dikkate alınmayan Veysel dışındaki neredeyse tüm futbolcular defansif özelliklere sahipler. Kalesinde devleşen 61 numaralı 29 yaşındaki Oğuzhan’ı da sayınca bugün Trabzon’da aldıkları sonuç sürpriz sayılmamalı.

Trabzon’da oynanan maçın ilk yarısı ‘bu sezonun en sıkıcı maçları’ sıralamasında en üst sıralara adaydı. Klasik bir Trabzon’da Trabzonspor maçıydı. Gökhan ve Umut’un ara sıra gelen pozisyonlarda kaçırdığı goller, Konyaspor’un ileri çıkış çabaları ve genelde orta alanda kimsenin üstünlük kuramadığı bir 45 dakika. Devrenin en önemli pozisyonu son dakikalarında geldi. Trabzon ceza alanında Tayfun Cora’nın riski bir dostunu kucaklarcasına açtığı kolları topla oynadı ancak hakem Aytekin Durmaz devam dedi. Kesin penaltıydı.

İkinci yarıya Trabzonspor uykudan uyanmış olarak başladı. Son zamanlarda seyrettiğimiz en baskılı ve gole yakın bordo mavili performansı gördük. Yaklaşık 15 dakika Konyaspor kalesi bunaldı, ezildi, büzüldü ama geçit vermedi. Art arda gelen pozisyonlarda Oğuzhan’ın birçok kurtarışı ve çıkışı hem kendi hem de defansının güvenini tazeledi, 65. Dakikaya doğru maç dengelenmeye başladı. Trabzon hücum etmekten yorulmuştu. Hücum etmekten ve gol kaçırmaktan.

Umut ve Gökhan’ın karşı karşıya kaçırdığı golleri her maçta izliyoruz, bu maçta da farklı bir görüntü yoktu. Oyunu Konyaspor’un ceza sahasına yıktığı anlarda forvetleri bordo mavililere rahatlık getirecek golü bulamayınca maç döndü.

Kornerden gelen topta ‘atamayana attılar’ ve Kratochvil defanstan gelip kornerden gelen topu dikkati iyice dağılan ve paniğe başlayan Trabzonspor ağlarına gönderdi. Gol artık dakikaların tükendiği anlarda da gelince şampiyon gibi oynamayan şampiyon adaylarından biri daha ‘beklemediği’ ama aslında beklemesi gerektiği bir puan kaybına uğradı.

Bu sezon sıkça rastladığımız bir tablo: Kazanması gereken değil de berabere kalsam da olur diye maça çıkan takım kazançlı çıktı. Konyaspor’un en önemli avantajı tabii ki günündeki kalecisi ve gole en uzak olduğu dakikalarda bile gol atma düşüncesinden vazgeçmemiş gözükmesiydi. Trabzonspor kötü oynamadı, özellikle ikinci yarıdaki baskının normal şartlarda gol getirmesi gerekirdi, ama Karadenizliler de golcü açısından şanssız ekiplerimizden biri.

Diyorlar ya: Deplasmanda başarılı olmazsan şampiyonluk hayal diye. Ya evinde kazanamazsan ne oluyor?