Ayak sesleri

Nâlân ÜLKERİSTANBUL'da izlediğim Altay maçları gözümde canlanıyor. Takım 1.Lig'de, iki üç defa yıllık iznime denk getirip Altay'ı Beşiktaş, Fenerbahçe gibi büyükler önünde deplasmanda seyrettiğimi hatırlıyorum. Donduran soğukta goller yiyip mağlup olsa da Altay sahadan hep başı dik ayrılıyor. Kulaklarımda Atatürk Stadı'nı inleten coşkulu tezahüratlar, ‘‘İzmir'in parlak yıldızı, duysunlar şanımızı’’ sözleriyle çınlayan Altay Marşı. Bu marşı Ege değil, tüm Türkiye dinlemeli diye düşünüyorum. Zor değil. Geçen hafta İzmirspor engelini 5-1'lik skorla aşan siyah-beyazlılar Play-Off'a ikinci bileti kaparken, Türkiye Kupası'nda Trabzonspor'a kafa tutup akıllı futboluyla alkışlanıyor. Bu kadar gözdağı rakiplere yeter de artar bile. Ve şanlı tarihinden her fırsatta sözedilen, muhteşem taraftarına hep gıptayla baktığım Göztepe...‘‘Göz-Göz Göztepe’’ nidalarıyla dirilişin ayak sesleri heryere yayılmış. İki hafta önce Yükselme Grubu'na katılmayı garantileyip, kupada Samsunspor'u safdışı bırakan sarı-kırmızılıların yumruğu çok sert. Göztepe sokakları heyecanını hiç mi hiç yitirmemiş. Bir şeyin değerini anlamak için en iyi yol onu kaybetmek galiba ! İzmir'i 1.Lig'e hasret bırakan Altay ve Göztepe dersini çok ama çok iyi almış. Ve sahnede iki çetin ceviz takım. İkisinde de ciddi yaralar var. Beyinlere kazınmış cümleler aynı: ‘‘1. Lig'e çıkalım ve bir daha dönmeyelim.’’ İzmirli futbolseverler artık 1.Lig takımlarını sadece kupada ağırlamak is-te-mi-yor. Talep çok net ve açık. Geçmişte kalitesi yüksek olan futbol gündemini yeniden yakalamak için ipin ucu yakalanmış. Asla bırakmamalı. Yapılacak şey, iki takımı cephede yalnız bırakmamak, yüreğiyle, sesiyle, varlığıyla bu mücadeleye omuz verecek güçlü bir kitle yaratmak. Haydi İzmir, savaşı kazanacaksın.