ANNE VE BABALAR DİKKAT!

Öğretim tamam, ya eğitim. Çocuğun eğitiminde neredeyiz. Hayat; matematik, fen, yabacı dilden ibaret değil. Çocuklarımız derslerinde çok başarılı olsunlar, bunu kim istemez ki. Fakat başarı sadece derslerle sınırlı kalmamalı. Matematik ve fenden daha önemlisi sosyal aktiviteler ve olgulardır. Bunu her zaman ön plana çıkarmalı ve çok dikkat etmeliyiz. Öğrencilik yaşantılarında çok başarılı öğrencilerin sosyal yaşantılarında da çok iyi olacak diye bir kanıt yok. O kadar başarılı öğrenci gördük ki, sosyal hayatları yok. Konuşmaları yok, arkadaşları yok, çevresi yok, kelimelerinin anlamı yok. Kendilerini ifade edemeyen, yabancı ortamlara giremeyen, kimseye selam vermeyen, eve gelen misafirle oturup sohbet edemeyen, evinden dışarı çıkamayan, aydınlıktan korkup geceleri yaşayan, yüzleri hiç gülmeyen çok gencimiz var. İyi bir üniversite bitirip iş görüşmesine gittiği zaman kendini anlatamıyorsa, ne ye yaradı okul başarısı. Terazinin bir kefesine koysak takdir ve teşekkürleri, ya öteki kefesine ne kayacağız.
 
Sayın anne ve babalar; şunu çok iyi bilmemiz gerekiyor. Dershaneler, öğrenciyi sınava hazırlar, okullar hayata. Lütfen bunun ayrımını iyi yapalım. Hemen hemen, her okulun SBS sınavından sonra kapısında birer pankart asılıyor ve SBS başarıları yazılıyor. Okullarımız dershane gibi olmaya başladı. Yakın da isimleri değişecek.
 Bizde okuyoruz o okulun başarısının pankartını, ama hiç sormuyoruz 440 puan üzerinde kaç öğrenciniz var. Sadece “ Bu okul çok iyi, Türkiye Birincisi çıkartmış” diyoruz. İyide bir öğrencinin Türkiye Birincisi olması, O Okulu başarılımı kılıyor. Kendimizi kandırmayalım. Çok okul biliyoruz, dönem içersinde dershanelerin sınavlarını takip edip, çok başarılı bir iki çocuğa hemen burs verip kendi okullarına almaları ve sınav sonunda da başarı pankartlarını asmalarını.
Başarı bu mu? Bu okulların yaptığı sadece velileri gözlerini boyamak. Başarı her yönü ile olmalı. Okullar, eğer dershane mantığı ile eğitim sistemlerini oluşturuyorsa çok yazık. Yazık ki çok yazık. Ve biz veliler buna kanıyorsak bu daha da vahim bir sonuç.�

Sayın veliler; okul seçerken lütfen önce o okulun sosyal akti

vite programlarını sorgulayın. Sistemlerinde ağırlık, öğretimde mi yoksa eğitimde mi? Eğitim, önce ise doğru adrestesiniz. Oyun saatleri ders aralarına konulmuş mu diye bakın. Çünkü eğitsel oyunlar çocuk üzerinde sınıftaki dersten daha eğitici, öğretici, önemli ve kalıcı oluyor. Yoksa sabah başlayan yoğun dersler hız kesmeden akşama kadar sürüyor mu? Görüştüğünüz okul yöneticisi size okulu tanıtırken, sözlerine okullarının SBS başarısı ile başlıyorsa bir adım geriye gidin. Bir kez daha düşünün.

Bir veli olarak çocuğunuzun okuldaki akademik başarısı çok önemli görüp abartmayın. Böyle velileri etrafımızda çok görüyoruz. Bir ellerinde dershanelerin sınav tarihleri, bir ellerinde sınava hazırlık testleri. Onlarla yatıp, onlarla kalkıyorlar. Veli önüne katmış çocuğunu dershane dershane sınav kovalıyor. Sınavdan çıkan çocuğuna sarılıp stresini azaltacağına, sınav soru kitapçığını kapıp, doğru yanlış hesabına başlıyor.

Aslında veli okulları oluşturmamız gerekiyor. Onlara sosyal hayatın önemini öğretmemiz gerekiyor. İyi bir üniversiteden ziyade meslek edinmenin ne kadar önemli olduğunu, psikolojik yönden çocuklarının ruh sağlığının daha önemli olduğunu öğretmemiz gerekiyor.

Önemli olan çocuklarımızın okuldaki değil, hayattaki başarısıdır, bunu sakın unutmayın.
Çünkü okulunu bitirip iş hayatına atılacağı zaman okul başarısı çok arka planda kalacak. Çok öğrencim şu anda işsiz, çok yazık! O kadar emek ver, çalış çabala, sınavdan sınava koş, hepsinden iyi puanlar al, önemli bir üniversite bitir. Sonra, iş yok. Mutluluk, o hiç olmadı ki.

Sayın veliler; iyi bir üniversite okumak ne kadar önemli ise meslek edinmekde o kadar önemli. Çünkü elinde mesleği olan üniversiteli hayalimiz her zaman içimizde yaşıyor. Bundan dolayı çocuklarımızı meslek liselerine yönlendirmemiz çok önem taşıyor. İleride işsiz kalınca lisede eğitimini aldığı mesleği ile hayatını devam ettirebilir. Bana hak vermeyenler olabilir ama aklınızın bir köşesinde dursun. Bizimle beraber üniversite bitirip baba mesleğinde çalışan arkadaşlarımız var ve hiçbir zaman işsiz kalmadılar. Aç kalmadılar, umutsuz kalmadılar. Yağmasa da damladı derler ya onun gibi.

İlerlemiş ülkelerin eğitim politikalarını incelerseniz, meslek liselerine ne kadar önem verdiklerini göreceksiniz. Herkesin bir mesleği var. Çoğu da aynı mesleğin yüksek eğitimini alıyorlar. Fakat ne yazık ki bizler maalesef bunun önemi bilinmiyoruz. Ve bu gidişle de bilemeyeceğiz.

Kadir Esaspehlivan
Beden Eğitimi Öğretmeni