AÄŸla Sevgili Yurdum

Hakketmedik ve evimizde oturuyoruz, bu kadar basit. Bu iÅŸin içinden veya dışından olsun, bu ülke Güney Afrika’yı hakketmedi. HakketmediÄŸimiz gibi gidemememiz artık kesinleÅŸtikten sonra yazılanlarından söylenenlerine kadar düştüğümüz seviye bize bile hayret verici geliyor.Â

Edip Uras yazıyor

1984’de İngiltere ile soğuk bir 14 Kasım’da oynadığımız maç öncesi saatler öncesinde staddaki yerimizi alıp, zaten gidebilme şansımızı çoktan kaybettiğimiz 1986’daki Dünya Kupası finallerine atfen, ‘Varsın gitmeyelim Meksika’ya, oynamayalım Brezilya’yla’ diye şarkılar söylediğimizi hatırlayınca, 1987’de bu kez İzmir’de İngiltere ile 0-0 berabere kalırken kaleci Fatih’in Hateley’in kafasını köşeden çıkardığını kazınan belleğimizde tekrar tekrar yaşadıkça, Dünya Kupası’na gidememenin bu ülkede yaşattığı travmayı, bu yenilgiyi de galibiyeti de hazmedemeyen kültürümüzün geldiği noktayı kabul etmek zorlaşıyor. 

Daha çok olmadı, 2008’de ‘mucize’ ler yaratırken aslanlar kaplanlar imparatorlar şimdi tamamen silinmesi gereken karakterlere dönüştürülmeye çalışılıyor. Yanlış yapamaz teknik direktörümüze İsviçre’lileri burda dövdüğümüz o yüzkarası maçtan  sonra sahip çıkanlar şimdi ipini çekmek için kuyrukta. Futbolcularımızı yerden yere vurmak en gözde iş oldu. 

Daha çok olmadı, 2008’de bu mucizeleri gerçekleştiren futbolcularımızdan biri, kendini inkar edercesine ‘tabii İspanya, Almanya ayarında bir takım değiliz’ gibisinden açıklamalar yapıyor. Elimizden geleni yapmadık sanılmasın diyor sonra. 2008 yazında kötü oynadıkları maçları son saniyelerde çevirdikten sonra Almanya karşısında finali ve ötesini hakkeden topu oynayan onlar değilmiş gibi yapıyor, üstelik çok eksik bir kadroyla. 

İmparator takımın en önemli dönemecinde ‘aslanlar’ını yalnız bırakıp yağmurluğuna sarılmış tribünden maç izliyor. Mazeret üretmemekle övündüğü yılları unutup Türkiye Süper Lig’indeki sahalarda arıyor başarısızlık nedenlerini. Basın toplantısında hepimizin ve basın mensuplarının gözünün içine bakıp: ‘Neden ceza aldım biliyor musunuz? Hakeme ‘Aferin çok iyi iş yaptın’ dedim.’ diyor. Sonra biz bu futbolcularımız neden bu kadar kart görüyor, hoca bunları uyarsa keşke diyoruz. 

Eski teknik direktörümüz televizyondan maçı yorumlarken bir türlü ayırt edemediği Altıntop kardeşler için ‘karıştırıyoruz hep bunları’ diyor. Daha önceki kadrolara bakmak lazım belki Ersun Yanal’ın Hamit’İn yerine Halil’i oynattığı maçlar vardır. Maç spikeri Belçika milli takımını anlatırken ‘bu futbolcuların çoğu Belçika milli takımında oynamıyor.’ gibi cümleler sarfediyor. Bosna Hersek’in grubu ikinci bitirmesinden sonra rating kaygısından bu maçın bir sonraki kura torbası için ne kadar önemli olduğunu pompalamaya çalışırken, ceza alanında atak devam ederken bize yarın geceki filmi kaçırmamamızı tavsiye ediyor.

Hala hala ve hala, sözde milli takımı desteklemeye gelen ‘gurbetçiler’ sahaya meşale atıyor, formalite maçında bile ‘Aman olay çıkmasa’ endişeleri ile 90 dakika maç izliyoruz.

Hiçbirimiz Güney Afrika’da olmayı hakketmedik. Ligimizde oynanan futbolun kalitesi sürekli düşüyor, biz hala aramızdaki kısır çekişmeleri pompalayarak rating kapmaktan başka bir işe yaramayan medyanın peşinde sürükleniyoruz. Futbolumuza yön verenler boğazına kadar siyasetin içine batmış bir ligde pusulasını kaybetmiş halde çaresiz. Avrupa Kupaları’nda kalan iki takımımız daha kolay aşamalarda zorlanarak yol alıyorlar. Orada basit takımlara karşı zorlananlar ligde doludizgin puan toplayıp rekordan rekora koşuyorlar. 

Bizler başarıyı sürekli kılabilecek ayara gelemedik, sanırım en azından bu birkaç nesil de bunu göremeyecek. Belki birkaç şampiyonada veya birkaç kupada saman alevi gibi parlar, tarihler destanlar yazarız, sonra yorulup eve döner televizyondan vuvuzelaları dinleriz.