3.47 Trabzon Treni

Bu haftanın gündemini veriyorum: DTP, Aşk-ı Memnu, Hüseyin Fidan.

Hüseyin Fidan malum Trabzon maçının batak yan iki hakeminden biri.

Hakemler konusunda tek felsefem olmuştur.

Oynat, dur, geri al, adamın donu daha önde ama kıçı daha arkada, çizgiyi geçti mi, bilgisayardan bak, tuvalet kağıdı koy, bak bariz gol değil gibi...

Hiçbiri ile ilgilenmem. Hiçbir pozisyonu bahane etmem. 50 yıl önceki hiçbir pozisyonu gündeme getirmem. 10 sene önceki maçın hakemini bırak, sabah ne yediğimi unuturum.

Fakat tek pozisyonda hakemin lisansını yırtarım.

Eğer bir insan arkadan tekmeye hala kırmızı kart gösteremiyorsa, o adamı 400 milyon dolarlık pazarın içinde barındırmam.

Emrah Öner yazıyor

Trabzon maçındaki pozisyonda öyle bir pozisyondu.

3.47 m. ofsayt.

Evet, adamın lisansını yırtalım. Fakat bu pozisyona dikkat edin.

Bir tane Trabzonlu futbolcu tepkisi yok.

Çünkü maçın içinde değiller. Sadece deli dana gibi koşuyorlar.

Şimdi hakemin lisansı ile birlikte futbolcuların da mı belgelerini yırtalım?

Neden itiraz edemiyorlar biliyor musunuz?

Çünkü hiç biri profesyonel değil.

Biri iddiacı, biri kebapçı, biri benzinci, öbürü tekstilci.

Hakem, niye hata yapıyor biliyor musunuz?

Biri polis, biri astsubay, öbürü tüccar.

Sen trilyonluk ihaleye hazırlanıyorsun, senin hakemin 3.Lig futbolcusundan az alıyor.

Adamın kimbilir kafasında ne vardı o an?

Kirası mı, düğünü mü, çocuğu mu?

Kimbilir.

Maça bakalım.

Fenerbahçe taktiği 4-4-1-1 değil. Fenerbahçe’nin taktiği artık 1-0.

Takım oturuyor, kapanıyor, kimse yerinden kaldıramıyor. Yıllardır en iyi yaptığı şey kontratak.

Güiza’nın kompleksi de çok kötü oturdu. Fenerbahçe adamı gol atsın diye aldı, adam gol atamayınca üzülüyor, bari koşayım diyor. Çok kritik bir gol daha attı, çok kritik bir gol daha kaçırdı.

Trabzon treni kaçırmak istemiyorsa acilen Umut’la falan ilişkisini kesecek.

Yerine doğru dürüst bir hücumcu alacak. Bu Fatih Tekke mi olur, Gökhan Ünal mı olur bilmem.

Fakat ofansif anlamda Güiza’dan daha verimsiz bir forvet kimdir diye sorsan inanın Umut derim.

Koşuyor, her topa kafa sokuyor, ısırıyor, kendini paralıyor.

Fakat Trabzon ondan ne istiyor?

Tek şey.

Gol.