Öğretmenler evine ekmek parası götürme derdinde

Eğitim sorunları çözülmeden ve öğretmenlerin yaşam standartları en azından normale yaklaşmadan, 24 Kasım coşkulu bir şekilde kutlanabilir mi?

Merhaba Feyza Abla, ben bir öğretmen adayıyım. Geçtiğimiz hafta Öğretmenler Günü kutlandı.Yine “Öğretmenler en değerli varlığımız” dendi. “Yolumuzu aydınlatanlar” dediler bizim için.
Medyada gün boyu söz edildi bizlerden. Ama bence samimiyet içermeyen sözlerdi bunlar.
Kimi öğretmenler, bırakın “kendimi nasıl geliştirebilirim, öğrencilerime düşünmeyi nasıl öğretebilirim” diye plan yapmayı, yaşadığı maddi sorunlar yüzünden akşam ne yiyeceğinin derdine düşüyor. Çoğu, evine ekmek parası götürmenin derdinde.
Tabii bu, atananların dertleri. Bir de bizim gibiler var: Atanamayanlar!
Branş öğretmeniysen, özel okulun/dershanenin ağır şartlarında çalışmak istemiyor, KPSS’ye girmek zorunda bırakılıyorsan, çetin sınav sürecini moralini yüksek tutar, soruları sızdıranların insafına gelirsen ancak aşabiliyorsun.
Gözlemlediğim kadarıyla birçok öğretmen adayı, göreve başlamadan yılmış durumda.
Atananlarsa imkansızlığın diz boyu olduğu şehirlerde, her şeye rağmen harikalar yaratmaya çalışıyor.
Eğitim sorunları çözülmeden ve öğretmenlerin yaşam standartları en azından normale yaklaşmadan, 24 Kasım coşkulu bir şekilde kutlanabilir mi?
? Rumuz: Dertli bir genç öğretmen

Siz öğretmenlere ne kadar önem verdiğimi, benim için ne kadar değerli olduğunuzu bilmem söylememe gerek var mı?
Yazları bulunduğum Datça’da çok değer verdiğim bir öğretmen var, onunla sık sık dertleşiriz. Ne yazık ki yaz boyu orada bir lokantada okulundan uzakta, gizlice garsonluk yapıyor.
Bu durum zaten pek çok şeyi anlatmaya yetiyor.
Sözlerinizde en çok önem verdiğim, öğretmenlerin eve ekmek götürme telaşı içinde öğrencilerine en önemli şeyi; düşünmeyi öğretecek zaman bulamadıkları konusu.
İşte düşünmeyi öğrenemeyen kuşaklar da, ne yazık ki üniversite düzeyine bile gelseler zaman zaman cahil kalabiliyorlar.
Çok üzgünüm ama size umut verecek bir söz bulamadım.

Bazı geceler rüyamda arkadaşlarımı öldürüyorum

Sevgili Güzin Abla, biz dört arkadaştık. Ben içlerindeki tek çiçektim. Birkaç ay öncesine kadar yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi. Her şey üç erkek arkadaşımın da hayatına kızlar girdiği gün başladı.
O günden beri çok mutsuzum. Çünkü bu kızlar yüzünden arkadaşlığımızı hiçe saydılar. Bırakın eskisi gibi görüşmeyi, artık hatırımı bile sormuyorlar.
Bazen karşılaşıyoruz ama beni görmezden geliyorlar. Hatta bir tanesi, kız arkadaşı istemiyor diye beni Facebook’taki arkadaş listesinden sildi.
Onların da benim gibi mutsuz olmalarını istiyorum. Bazı geceler rüyamda onları öldürüyorum.
Psikolojim altüst oldu, ne yapmalıyım?
? Rumuz: Solmuş çiçek

Demek ki onlar gerçek dost değillermiş kızım. Arkadaşlığın değerini bilmiyorlarmış.
Gençlik yıllarında çok yakın olan arkadaşların evlenip çoluk çocuğa karıştıklarında birbirlerinden koptuklarını görüyorum ama arkadaşlarının daha flört aşamasındayken sana sırtlarını dönmeleri gerçekten çok insafsızca.
Flört edilen kişiler gelip geçer ama arkadaşlar insanın yaşamında her zaman var olur.
Yine de bunun için üzülüp psikolojini bozmaya değmez kızım. Sen de onları unut gitsin...