‘Ne istiyorsanız yaparım’

TV’de bir bakan varsa, hangi ülkeden olduğu fark etmez, ABD, Almanya, Öcalan konuşan kişinin kendisinden etkilenmiş olduğunu söylerdi. O her şeyin kendisi tarafından ya da kendisi sayesinde yapıldığını varsayıyordu. Yalnızca Kürtler için değil, bütün dünya için devrim yapıyormuş gibi”. (Aliza Marcus, Kan ve İnanç, s.356).

Hiç normal bir ruh halini yansıtmıyor bu satırlar.

Diyelim ki, bir terör eyleminde başarısızlık var,�eyleme katılan PKK’lılara Öcalan’ın fırçası değişmiyor:

“Sen PKK’yı gerektiği gibi kavramış değilsin, partiyle henüz bütünleşmiş değilsin”.

Bu sözler, ona gerektiği kadar saygı göstermiyorsun, demek.

PKK kampında infazlar, işkenceler, aşağılamalar birbirini izliyor. Herkes herkesten kuşkulanıyor.

Öcalan’ın zulmü Avrupa’ya kadar uzanıyor, oradaki PKK’lılar, saygıda kusur işledikleri anda öldürülüyor ya da üzerlerine kilit vuruluyor.

PKK kendi içinde çok huzursuz, Öcalan’a diş bileyenlerin sayısı gün geçtikçe artıyor.

ZULÜM VE İKTİDAR

PKK içinde aslında liderlik mücadelesi filan yok.

Ama, kendi kadrolarına zulüm yaparak, kendi iktidarını perçinlemek gibi bir hastalık var. Daha sonra PKK’dan ayrılanların yazdıkları kitaplar Öcalan’ın sapık ruh halini anlatmaya yetiyor. PKK’nın fiilen başında iken, duruma hakim, ama yaşadıkları ortamdan şikayetçi olmayan PKK’lı hemen çok az.

Onların asıl hayal kırıklığı, Apo’nun yakalandıktan sonra söyledikleri:

“Demokratik Türkiye Cumhuriyetine saygı ve şükranlarımı sunarım. Barış ve kardeşlik adına, benim hayatta kalmam gerekir. Bundan sonra isyanın sürdürülmesi yanlıştır. Ne istiyorsanız, onu yaparım”.

Bu teslimiyet Kürtleri şoke ediyor, yine de kendisini tanıyan örgüt üyelerini şaşırtmıyor.

On yıl önceye dayanan gerçekler bugün yaşananları açıklıyor. Kilit cümle, “ne istiyorsanız, yaparım”.

GERİSİ HİKÂYE

1999’da yakalandığı zaman bitmiş bir Apo var. Bitmiş bir PKK var. Türkiye bundan yararlanmasını bilmiyor, bir fırsat kaçıyor.

Ya şu anda? Dağa da, DTP’ye de egemen bir Apo var. On yıllık mahkumiyet sonunda, İmralı’dan gönderdiği yol haritaları ile açılımın tam ortasında.

“Ne istiyorsanız yaparım” yolundaki sözü birilerinin rehberi mi oluyor? O sözden hareketle, Apo devreye mi sokuluyor? Rehber ya da değil, devrede ya da değil, durumdan yararlandığı ortada.

1-Kürt açılımından kendine pay çıkartıyor. İlerde, kim bilir, belki hayat kendisi için başka türlü akabilir mi, umudunu taşıyor.

AKP’ye yakın gazeteci ve öğretim üyelerinin Apo için gidebileceği yer beğenmeye başlamaları bu umudun pek de boş olmadığını gösteriyor.

2-Örgüt ve daha önemlisi, Kürtler üzerinde etkin olduğunu kanıtlıyor.

Dönenler, onun emriyle döndüğünü söylüyor, yetmez mi? Yıllardır sallanan PKK bayrakları, Apo posterleri, şimdi ayyuka çıkıyor, yetmez mi? O kesimde büyük çoğunluk, Apo’nun ağzına bakıyor.

Bu ortamda “biz Apo ile görüşmüyoruz” gibi resmi açıklamalar hikayeden ibaret.

Varsa Apo, yoksa Apo. Onu izlemeye devam edin.

Bütün bu gözlemlerden sonra, bunlara taban tabana ters, bunlarla tam çelişki içinde bir gerçeği aktarmak istiyorum.

ETA ve IRA gibi etnik teröre dayalı çözümler de, aynen böyle. Eğer, çözüm istiyorsak, barış istiyorsak, yaşadıklarımız kaçınılmaz. Tek fark, ETA ve IRA İspanyol ve İngiliz halkına saygılı. PKK gibi işin bilmem nesini çıkarmıyor.