İlişkide 'Güven' Meselesi!

Birinin karşısındakine güvenmesi hali çok katmanlı, çok özel ve özneldir esasında. Güven, karşındakine kendini olduğun kadarıyla açabilme halidir. İlişkinin en başındaki klişelerinden uzaklaşıp; duygularını yaşadığın gibi aktarma halidir. Sevmediğin şeyleri açıkça ortaya koyduğun, tercihlerinin olduğunu anlattığın durumlardır. Gitmek istemediğin yerlere,  yemek istemediğin yemeklere hatır için evet demediğin zamanlardır. Karşındakine hediye alırken,  genel geçer doğrulardan uzaklaşıp onu gördüğün gözle ihtiyacını kapatmaktır. Güven bir diğerine olduğun gibi kendini akıtmaktır. Çekinmeden. Bu ilişkide ben varım ve ben böyleyim demektir.

Karşındakinin farkındalığını bekler güven, yaptıklarının anlaşılmasını, sana tam da böyle olduğun için kıymet verilmesini! Partnerinin, yaptığın özgün birçok şeyi desteklemesi, hatta bundan keyif aldığını göstermesi halidir. Seni mutlu gördüğü davranışlarında daha çok desteklemesi ve o halinle de seni beğenmesi ve bunu dile getirmesidir hatta. Sen sırlarını anlatırken, en içinden bir korkunu dile getirirken, anlattığın bu sırrın sonsuza kadar sadece onda olacağını bilerek aktarmanı sağlamasıdır. Bir gün bitme ihtimalini unutup yapılan en derinden bir paylaşımın, ilişki sonlansa dahi partnerinde kalacağını ve kimse ile paylaşılmayacağını bildiğindeki duygudur güven.

Karşılıklılık halidir. Senin kendini açmandaki beceriyi karşındakinin de gösterebildiği haldir.  O yüzden ilişkinin dostluk halidir belki de. İlişkide güven meselesi, birinin birini aldatmasından ziyade; karşılıklı teslim olma halidir. İlişkinin çatışmalı dönemlerinde zaaflarını yüzüne vurmamaktır mesela en evimizden örneğiyle. Karşısındakinin özeline sahip çıkmak ve yaralarını sarmak, mutluluklarını çoğaltmaktır. İçinde güven olan ilişki sağlamdır. Dağılması güçtür. Dağılsa bile iz bırakır, yıllarca hatırda ve en derinde bir yerde bir sırrı ile kalır…

Günümüz için ne kadar da uzak gözüküyor değil mi bu satırlar? Belki de günümüzde güven kavramını koyduğumuz yere bir daha bakmamız gerekiyor. Kendi kabuğumuzu sağlamlaştırmak ve zarar görmemek için kurduğumuz savunma sistemlerimiz, asıl ihtiyacımız olan gerçek ilişkilerden bizi birkaç adım uzağa düşürüyor olamaz mı?