Marsis’in ‘Duman’ı Şişedeki Bir Sevgili Mektubu Gibi

Sevgili Marsis, iki yıl aradan sonra yeni tekliniz Duman’ı yayınladınız. Bu bir hasret şarkısı ve tüm hasret çekenler için Duman’ın dinleyiciyle buluşana kadar hangi dağlardan geçip geldiğini anlatır mısınız?

Uzun bir aradan sonra bir sevda türküsüyle tekrar dinleyicilerimizle buluştuk. Bu ayrılığın öncesinde bir süre müzik yapmaya ara vermiştik maalesef Covid 19 salgınıyla birleşerek sahnelerden uzak kaldığımız süre 3 yıl oldu. Bu süre içinde kesinlikle şarkılardan uzak kalmadık ve birçok şarkı kaydettik. ‘Duman’ kendini çok güzel anlatan, hissettiren ve herkesin hafızasındaki bir anıyı canlandırabilen bir şarkı. ‘Duman’ı dinleyen durumu anlayacaktır bu yüzden ondan çok bahsetmeden ‘şişedeki bir sevgili mektubu’ gibi dinleyicilerimizin arasındaki denize bırakıyoruz.

Kendinizi, “Karadeniz’in içinden gelenler ve içinden Karadeniz gelenler” olarak tanımlıyorsunuz. Bu tanımı biraz daha açmanızı istesem neler söylemek istersiniz?

2009’da ilk albümümüz çıkarken söylediğimiz sözümüzün hala arkasındayız. Karadeniz coğrafyasından olup, kendi tınılarının farklı formlarda yorumlanışını öylesine benimsemiş sevenlerimiz var. Bir de bambaşka coğrafyalardan olup, belki Karadeniz’i hiç görmemiş fakat kültürümüzü, müziğimizi, şarkılarımızı sımsıkı sahiplenmiş güzel insanlar içindir bu sözümüz. Hepimize olmamış mıdır bu? Bilmediğiniz bir dilde bir şarkı duyunca hiç ağlamadınız mı ya da enerjisine kendinizi kaptırıp çılgınlar gibi dans etmediniz mi ? Bambaşka dağlardan süzülüp, aynı denizde buluşan sular gibiyiz aslında.

Marsis 2005 yılında kuruldu aradan geçen yıllar içinde gerek grup içinde gerek müzikal açıdan nasıl değişiklikler yaşadınız? Marsis’in güncel durumunu paylaşır mısınız?

Marsis’in müzik yolculuğunda birçok müzisyen dostumuz yer aldı ve emekleri tartışılmaz. Bazıları kendi projesiyle devam etmeyi tercih etti, bazıları başka oluşumlarda müzik yapmaya devam ediyor. 3 yetenekli müzisyen dostumuz aramıza katıldı. Ve Marsis’in engel tanımaz ruhuna kaldığımız yerden devam ediyoruz.

Etnik rock müziği yapıyorsunuz ve dinleyici bu türü çok seviyor. Özellikle tulum, kemençe gibi enstrümanların rock müzikle uyumu yapılan müziği daha da güçlendiriyor. Bu etnik sazların rock müzikle birleşiminin yaptığınız müziğe katkısından bahseder misiniz?

Nasıl ki Jethro Tull dinlerken bir flütle ya da Moğollar müzik yaparken yaylı tamburla bir rock sentezi duyduysak; biz de kemençemizle, tulumumuzla bu çizgilerin arkasından geleceğe yürüyoruz. Bundan önce birçok kez yurtdışında etnik müzik festivallerine katıldık. Gürcistan’da Kafkasya Müzik Ödülü’ne layık görüldük. Bu da hayalimizin yalnız Türkiye’de değil, evrensel bir çizgide bir karşılığı olduğunu kanıtlıyor.

Şarkılarınızda birçok duygunun iç içe geçtiğini görüyoruz. Bu biraz da Karadeniz’e özgü bir durum gibi. Bir şarkıda hasreti, mutluluğu, isyanı anda yaşayabiliyoruz. Bu şarkıların bunu nasıl başardığını anlatır mısınız?

Sanırım Karadeniz doğası gibiyiz. Bazen dalgaları gibi asi, bazen dereleri gibi heyecanlı, bazen de yağmurları gibi hüzünlü. Doğanın hepimize hediye ettiği duyguları horonumuzla, türkülerimizle paylaşıyoruz.

Duman, iki yıl aradan sonra çıktı sevenleriniz bundan sonra yeni çalışmalarınız için ne kadar bekleyecek? Yakın gelecekte sizden yeni şarkılar da duyacak mıyız?

3 yıl içinde bir albümden fazla şarkı kaydettik. Aslında amacımız bir albüm yayınlamaktı fakat fikrimiz değişti. Şarkılarımızı kısa aralıklarla birer birer yayınlamayı düşünüyoruz. Enerjimizi daha uzun bir zamana yaymak istiyoruz. Çünkü ülke olarak uzun süredir çok zor zamanlar yaşıyoruz. Kötü zamanlarda, iyilerin şarkıları vardır ve şarkılarla gelen ayak sesinin adı: Umut.

Yaptığınız müziğin ilk temsilcilerin biri de rahmetli Kazım Koyuncu idi. Kazım Koyuncu, sizin müzikal yolculuğunuzda sizin için ne anlama geliyor?

Kazım abinin yeri bizim için tartışılmazdır. Çok iyi biliyoruz ki, evrende bir yerde üzerinde şair ceketi ve elinde gitarıyla bize eşlik ediyor.