Uyanış

Kendisini huzurlu hissetmeyen insan çevresine, yani işine, ailesine, evine negatif enerji vermeye başlar ve bunu fark etmeden devam ettiğinde bunlarla ilgili sıkıntılar yaşar yani çevresindekileri yok etmeye başlar.

Sen bu dünyaya ait değilsin. Senin özün bu dünyaya ait değil. Geçici süre ile buradasın. Bu yaşamda ciddiye alacağın bir şey, kayıp, kazanç yok.

En büyük kayıp ölümdür diyelim, doğum ve ölüm zaten var. Bunu kabul etmek zorundayız. Burada geçici olarak var olduğumuzu ve bedenimizin, annemizin, babamızın, hatta çocuklarımızın bile geçici bir arkadaşlık olduğunu kabul etmeliyiz.

Şu yaşamda en değerli şeyin ruhumuzun, iç dünyamızın olduğunu kabul etmeliyiz.

Kendi özümüz, varlığımız, ruhumuz ölmüyor. O sonsuz, geçici değil.

Bizler geçici olana odaklandığımızda gereksiz zaman kaybeder, gereksiz sıkıntılı ve endişeli bir yolda devam ederiz. Bu bir seçim. İnsanlar bunu idrak etmeyip öğretilerde, dinde, kültürde kaldıkları için yaşamın bunlardan ibaret olduğunu düşünür, o algıda kalır ve yaşamlarını uykuda geçirirler.

Bu algının açılabilmesi için ilk adım yaşamındaki kişilerin, olayların, bereketin kendi yaratımının olduğunu gözlemleyip kabul etmendir. Buna ilk adım diyorum ancak uykuda olmanın yarısını düzeltecek büyüklükte ve önemdedir. Bunu yapmaya başladığın anda içsel değişim başlar ve her içsel değişim yaşamına yansır. Yani farkındalığın arttığı an her şey değişmeye başlar.

Enerjin kendine akmaya başlar. Nefes almaya başlarsın. Güzelliği görmeye başlarsın. Huzuru, sevgiyi, gerçek zenginliği, sonsuz olanı yaşamaya başlarsın. Stres, üzüntü ve kaos yaşamından uzaklaşır. Dans etmeye başlarsın.

Sevgiler, sizi seviyorum.