Bağıran Ebeveyn Olmayın 

Peki o zaman sorunun çocuğunuzun davranışlarında değil de sizde olduğunu söylesem ne hissederdiniz? Henüz daha kendi karar mekanizmamızda etkimiz yokken çocuklarımızda nasıl olmasını bekliyoruz? Tepkisel olduğumuz zaman o anda farkında olmadan olgunluktan uzaklaşıyoruz. Çocuklarımıza olgun olmayı öğretmeye çalışırken, olgunluktan uzaklaşan aslında bizler oluyoruz. 

Çocuğumuza bağırarak, onun duygularını bastırarak, onu korkutarak istemediğimiz şeyleri yapmasında hareketlerin caydırıcı olmasını sağlayan bir ebeveyn olursak çocuğumuzla ne tür bir ilişkimiz olabilir; biraz düşünelim...

İyi bir ilişki kurmak istiyorsak duygusal tepkilerimizi kontrol altına almayı öğrenmemiz gerekiyor. Çocuğumuzun olumsuz davranışı sırasında endişe içinde onu kontrol etmeye çalışacağımıza, kendi duygularımızı dizginlemeye odaklanmalıyız. Ancak bu şekilde kendimizi sakinleştirebilir, durumu kontrol altına alabiliriz.

Çocuğumuza karşı etkili bir ebeveyn olmak istiyorsak ondan önce kendi duygu ve davranışlarımızı kontrol altında tutmayı öğrenmemiz gerekir. Böylelikle kendi tepkilerimizi seçebilir, çocuklarımızın davranış biçimlerinden bağımsız olarak nasıl davranmamız gerektiğini kavrayabiliriz.

Ebeveyn olarak kendimizi çoğu zaman yetersiz, stresli, hayattan bezmiş hissedebilir ve hatta verdiğimiz tepkilerden ötürü kendimizi kötü birer ebeveyn olarak görebiliriz. Ne de olsa çocuğumuzdan biz sorumluyuz ve yaptığı her davranış aslında bizi temsil ediyor(!).

Çevremizin baskıladığı bu algıdan dolayı çocuklarımızın üzerinde bir otorite kurmaya çalışıyoruz. Çünkü bizler “iyi” birer ebeveyn olmalıyız. Ancak şunu atlıyoruz: çocuğumuz bir robot değil; onun da bir mizacı var, aklı ve mantığı var. Bizler çocuğumuzdan sorumlu olabiliriz ancak onların her davranışından kendimizi sorumlu tutmamalıyız. Tuttuğumuz müddetçe kendimizi yetersizlik bataklığının içinde mücadele ederken bulabiliriz.

Çocuklarımızın birer 'çocuk' olduğunu unutarak onların ebeveynlerine karşı itaat etmelerinin doğru olduğu yanılgısına düşüyoruz. Çocuk yetiştirmedeki doğru teknikleri bilemediğimiz için de kendimizi yetersiz hissediyoruz. Ancak bunun doğru olmadığını bilmenizi isterim. Çocuk yetiştirmede belli bir teknik yoktur; kaldı ki çocuğunuzun size itaat etmesi gerektiği ve sizin üstünlük sağlayacağınız bir yetiştirme tarzını benimsiyorsanız... Bilin ki, bu yaklaşım sizi üstün ve yetkili hissettirirken; çocuğunuzu küçük ve yetersiz hissettirir.

Çocuklarımızı geleceğe kendi haklarını savunabilen ve kendi iradesiyle kararlar verebilen birer yetişkin olarak yetiştirmek istiyorsak daha çocukken onlara saygı göstermeyi bilmeliyiz...