İnsan Görünümlü Robotlar

Kimsenin kimseyi dinlemediği, herkesin sadece kafasından geçenlere ve söylemesi gerekenlere odaklandığı bu dünyada biz n’apıyoruz diye bakakalıyorum. İletişimin en önemli parçası dinlemek yerini sadece konuşmaya terk ettiğinde iletişemiyoruz. Dolayısı ile ben ihtiyacım olan konuda yardım alamıyorum, karşı taraf da aynı şekilde elindeki ürünü satamıyor ya da vermesi gereken servisi veremiyor.

Samimi ve sakin bir biçimde sormak istiyorum: Arkadaşlar n’apıyorsunuz?

Farkında mısınız bilmiyorum ama programlanmış robotlar gibi davranıyorsunuz. Ezberlediğiniz cümleleri kişi ayırmaksızın görev gibi hızlı hızlı söyledikten sonra, karşınızdaki kişi size yüzünde kocaman bir soru işareti ile bakıyor diye bir de ona anlama sorunu olan biri gibi aynı cümleleri aynı sıralama ve tonda tekrarlamaya devam ediyorsunuz.

Daha önce ‘Ben Çok İyi Bir Dinleyiciyimidir!’ adlı yazımda bu konudan bahsetmiştim ancak görüyorum ki her geçen gün dinleme konusunda yol kat edeceğimize hızla geri gidiyoruz. Karşınızdaki insanın ilk olarak -kim olduğunun ve hangi konuda konuştuğunuzun bir önemi olmaksızın- sizden talebinin ya da size iletmek istediğinin ne olduğuna odaklanırsanız hayat böyle saçma diyaloglardan ibaret bir karmaşa olmaktan çıkacak. İletişim her şeydir. Dünyaya gelmemizin, hep birlikte bu yaşamı paylaşmamızın ana amacı iletişimde bulunabilmek. Bu şekilde davranarak hem kendinizi bir karmaşaya sürüklediğinizi hem de karşınızdakinin zamanını çaldığınızı fark etmenizde fayda var. Kimsenin bir başkasının zamanını çalmaya, kişilere ekstra sıkıntı ve negatif vermeye, daha da önemlisi yaptığı işi hakkıyla yapmayarak o işe gerçekten ihtiyacı olan insanların yerini işgal etmeye hakkı yok. Silkelenip kendinize gelin ve robot olmadığınızı -en azından şimdilik- hatırlayın. Dünya elimizden kayıp gidiyor, bir an önce tutalım ki dönmeye devam etsin…