Ben, Toplum ve Persona

Bu stratejilerle olayların üstesinden geldikçe kendimize özgü bilişsel ve davranışsal bir yapıyı oturtmaya başlarız ve böylelikle doğuştan getirdiğimiz genetik alt yapımızın üstüne oturarak karakterimiz şekillenir.

Kimsenin bilmediği bazı sırlarımız, kimseye anlatamayacağımız yaşanmışlıklarımız ve düşünce sistemimizle beraber bir de topluma ayak uydurmaya ve kabul görmeye çalışırız. Bazen toplum içinde hepimiz bir role bürünür ve bu rolün hakkını vermeyi hedefleriz. Toplum tarafından bize verilen rollere uygun şekilde davranma modelimize Carl Gustav Jung, “Persona” adını vermiştir.

Jung, Persona sayesinde gerçek kişilik özelliklerimizi maskeleyerek diğer insanlar üzerinde belli bir etki bırakabileceğimizi savunur. Dışarıya baktığımızda aslında hepimizin bazen gerçek kişilik özelliklerini perdeleyerek persona maskesi ile topluma uyum sağlayıp etki bırakmaya çalıştığımız bizler tarafından da gözlemlenebilir. Bu maskenin bize kazandırdıkları oldukça, persona maskesinin bizim tarafımızdan kullanılması ödüllenmektedir. Ödüllendikçe de bu maskeyi kullanmaya devam ederiz. Bu maskeyle birlikte bazen de gerçek kişilik özelliklerimizin tam tersini yansıtarak kabul görmeye ve olumsuz olayların üstesiden gelmeye çalışabiliriz.

Peki bu maskeyi sürekli kullanıyor olmak ne kadar sağlıklıdır? Yaşadığımız hayatın, genel hatlarıyla gerçek kişiliğimizin ihtiyaç ve taleplerinin tam tersi yönde olması ister istemez psikolojik yapımızı olumsuz etkileyebilir. İnsanoğlu için özgür olmak, hür iradesi ile hareket etmek önemli bir güdüdür. Biz persona maskemizi yüzümüzden çıkarmadığımız sürece bunun gerçekleşmesi her zaman kolay olmayacaktır. Bununla beraber topluma ayak uydurabilmek ve bazı içsel güdülerimizi kontrol altında tutabilmek için bu maskeye ihtiyacımızın olduğunu da söyleyebiliriz. İşte burada yaşanan çatışma da psikolojik problemleri anlayabilme yolunda uzmanlara yardım etmektedir.

Bazen kendimizi olduğumuz gibi kabul etmekte zorlanabiliriz ama bunu yapabilmeyi öğrenmemiz gerekir. Bazen de gelişebilmek için kendimizi olduğumuz gibi kabul etmememiz gerekebilir. Bu, ince bir çizgidir. Amaçlarımızın ne olduğunu bilmemiz bu ince çizgide daha sağlıklı yürüyebilmemizi kolaylaştıracaktır. Bunların hepsiyle beraber mizacımız, genetik arka planımız ve geçmişte yaşadıklarımız sabittir ve biz bunları sadece kabul edebiliriz. Çıkardığımız derslerin olması ve bazen geçmişi yorumlayış biçimimizi değiştirebilmek, bu duruma karşı yapabileceğimiz maksimum bilişsel efordur. Ruhsal doyuma ulaşıp kendimizle barışık yaşayabilmemiz için bunları kabul etmeye ihtiyacımız vardır.

Kendimizi geliştirebilmemiz için yapmamız gerekene gelecek olursak, kendimize ulaşılabilir hedefler belirleyip, bizi bu hedeflere götürebilecek davranışları ve hedeften uzaklaştıracak davranışlarımızı analiz edip, hedefe ulaşmamıza fayda sağlayabilecek davranışları hayatımıza entegre edip bunları çoğaltmak, hedeften uzaklaştıracak davranışlarımızı ise azaltmak bizi doğru sonuca götürebilir.

Özetle, kendimizi olduğumuz gibi kabullenmekle, daha iyisini yapabilme potansiyelimizin farkına varabilmenin dengesini oluşturabilmek bizler için önemlidir. Kendimizi olduğumuz gibi kabullenmek bizde öğrenilmiş çaresizlik yaratabilir, hep daha iyisini yapabileceğimizi düşünmekse bizi depresif ve kaygılı hissettirebilir. Önemli olan orta noktada kalarak, olayları bilime ve gerçeğe uygun şekilde analiz edebilmektir. Toplumsal rollerimize kendimizi kaptırıp karakteritik olarak ihtiyaç duyduğumuz davranışları sergilemeyerek kendimize yabancılaşmak ile toplumu önemsemeyip tamamen kendi ihtiyaçlarımıza uygun davranmaya çalışmak arasında da aynı dengenin kurulması gereklidir.

https://pskberkayates.com/

https://www.instagram.com/pskberkayates/