Güncelleme Tarihi:
'Vişne Mavisi' okura başarısızlığın dünyanın sonu olmadığını anlatıyor. Kaleme aldığım büyükbaba-torun dayanışması, kazandığımız zaferlerle rekabete tutuştuğumuz dünyada yenilgilerimizin değerini hatırlatıyor. Hayal kırıklığımıza sahip çıkıyor. Hayal gücünü kullanarak, yenilginin ardındaki mutluluğu açığa çıkarıyor. Çevremizdeki katı kurallar, kesin önyargılar… Kitabımdaki büyükbaba-torun ilişkisi bunların hepsini kenara itiyor ve sayfalar arası gücüne güç katıyor.
Dün İdil’in sorgulamakta çekindiği her şey bugün mürekkep oldu, kitaba döküldü. Thui göğsünü gere gere sordukça, bu kez İdil de birçok sorunun yanıtını düşündü.
Örneğin, yazılı olurken niçin araya çanta koyarız? Resim kâğıdına çizdiğimiz dağlar niçin hep sıralı, evlerse niçin hep kırmızı çatılıdır? Niçin Ali ata bakar? Güneş’in içini taşırarak boyasak ne olur? Yüzümüz gözümüz güneş olsa mesela? Sizce biraz daha aydınlanmaz mıyız?
Kitabın yirmi birinci sayfasında Thui annesine şöyle der: “Gökyüzü mavisi o kadar tatlı bir renktir ki vişnenin ekşiliğini alır ve tadını tatlı yapar.”
Yaşadığımız tatsız durumların üstesinden yine ancak hayal gücümüzü kullanarak gelebileceğimiz gerçeğini asla unutmamak için Thui’nin bu sözünü kitabın başlığına taşıdım. Mavinin uçsuz bucaksız özgürlüğüne sarıldım. Dileğim, yaşadığımız hayatta mavi bir vişnenin C vitamini bakımından zengin bir mandalina kadar kabullenilmesi...
Kitabın ilk ve ikinci bölümde Thui oldukça kaygılı bir çocuk olarak karşımıza çıkıyor. Biz yetişkinler için incir çekirdeğini doldurmayacak nitelikteki problemler, bir çocuğun dünyasında çok büyük önem taşıyabiliyor. Örneğin, topu başkaları kadar yükseğe atamamak Thui’yi oldukça üzüyor. İşte tam da Thui’nin üzgün olduğu satırlarda büyükbabası çıkageliyor. Thui’ye farklı bakış açısı kazandırıyor.
Kırmızı bir topu en yükseğe atamayabiliriz, evet. Ancak, uçan kırmızı bir balonun ne kadar yükselebileceğini bilemezsiniz. Thui, büyükbabasından denemekten vazgeçmemeyi, başarısızlıklarını şakaya vurarak alt etmeyi, özgür ve mutlu kalmayı öğreniyor.
Karakteri içimizden biri yapan çizimlerdir. Çizgiler benimsendikçe kelimeler zenginleşir. Çocuk kitaplarında çizimlerin büyük önem taşıdığını düşünüyorum. Sıcak ve samimi çizimleriyle kitabıma renk katan sevgili Can Tuğrul’a çok teşekkür ediyorum. Kitabımızın kapağına baktıkça her ikimiz adına gururlanıyorum. Can ile birlikte, 'Vişne Mavisi’nin okurla buluşmasında emeği geçen Doğan Egmont ailesine selamlarımı iletiyorum.