Tablolardaki gazino kültürü

Çık Dediler Sahneye’ sergisinde 1960’larda başlayıp 1980’lerde yok olan gazino kültürünü ve onun görsel dünyasını ele alıyorsunuz. 1986 doğumlu bir sanatçı olarak bu döneme yetişemediğiniz halde gazino kültürüne nereden merak sardınız?

Evet yaşım gereği yetişemedim ama seviyorum! Bu dünyayı Yeşilçam filmlerinden ve plaklardan öğrendim, tanıdım. Daha önceki birçok çalışmama da Yeşilçam filmleri veya arabesk şarkıcılar referans oldu. Yüksek lisans tezimi de çağdaş sanatta arabesk kültür etkileri üzerine yaptım. Dolayısıyla bu sergiyi yapmamın ön hazırlıklarından biriydi tezim. 1950’lerde büyük kentlere başlayan göç dalgası birçok şey gibi eğlence kültürünü de etkiledi. O dönemde gazinolara farklı ekonomik seviyelerden insanlar gidebiliyormuş. Şimdiki gibi derin uçurumlar yokmuş. Bu yüzden gazino kültürü hepimizin ortak hafızası. Çünkü ne yaparsak yapalım alaturka bir toplumuz ve bunu seviyoruz.

ZEKİ MÜREN’SİZ OLMAZ

Sergi adını Seyyal Taner’in ‘Naciye’ şarkısındaki bir sözden alıyor. ‘Naciye Sahnede’ adıyla üç ayrı tablo var sergide. ‘Naciye’nin sizdeki hikâyesini merak ediyorum.

‘Naciye’ hepimizin bildiği gibi Seyyal Taner’in 1986 yılına ait bir şarkısı. Ben de o yıl doğmuşum. Bu şarkıyı ilk kez çocukken Ahu Tuğba’nın ‘Taçsız Kraliçe’ filminde dinledim. Film klasik Yeşilçam draması şeklinde ilerliyordu. Ahu Tuğba önce fakir ve siyah saçlı bir kız iken birden ünlü, sarışın oluyor ve sahneye çıkıyor. Ardından uyuşturucu bağımlılığı ve yükseldiği yerden hızlıca düşüş. Resimleri yaparken Ahu Tuğba’dan ilham aldım. O yüzden benim Naciye’lerimin aslan yelesi gibi duran kabarık sarı saçları var.

Serginin başrolünde ise Zeki Müren var. Resimlerin neredeyse yarısı onunla ilgili. Zeki Müren’i bu derece öne çıkaran ne oldu?

Gazino deyip de Zeki Müren’i işlemesem çok ayıp ederdim bence! Çünkü Zeki Müren’in muhteşem bir görsel dünyası var. Zeki Müren 1960’lara kadar süren gazino ve eğlence düzenini değiştiriyor. Öncelikle izleyicilerle kaynaşmak için kendi tasarladığı ‘T sahne’ başlı başına bir öncülük. Müzik dinlemek için gelen kitleye şatafatlı görsel bir dünya sunuyor. Kıyafetlerinden sahne dekoruna kadar her şeyi kendi tasarlıyor. Bu arada akademideyken yaptığı desenlere ve onlara verdiği isimlere de bayılıyorum.

BİRAZ NEFES ALMAK İÇİN

Gazino kültürünün renkli dünyası, hoş bir nostalji duygusu bırakıyor ve günümüzün gri ortamında nefes aldırıyor insana.m Evet bu sergi insanlarda kesinlikle hoş bir nostalji duygusu bırakıyor çünkü nostalji özellikle son zamanlarda yaşanan kötü olaylar yüzünden özlemle anılan bir durum haline geldi. Yaşanan bunca sıkıntı, ölüm ve birçok şey hepimizi mutsuz ediyor. Aslında sergim için böyle bir konu seçmemin nedeni de bu ortamda biraz nefes almaktı. Çalışmalarımı yaparken psikolojimi de düzelttim diyebilirim. İnsanlar bugünden bakınca ‘eskiden ne kadar mutlu, ne kadar huzurluymuşuz’ diyorlar. Eserlere bakan herkesin yüzünde bir gülümseme görüyorum. Bu çok güzel...