‘Star değil bir caz neferiyim’

Bugüne kadar yerli yabancı yüzlerce caz müzisyeniyle söyleşmişimdir ama hiçbiri senin yarattığın etkiyi yaratmıyor. “Kerem Görsev’le röportajım var” dediğimde “Selam söyle”den tut “Neden caz?”a varıncaya kadar, şakayla karışık olsa bile temel bir fikri var. Bu da bizim memleketteki caz starlık müessesesinin yansıması mı?
Tanınmak başka, mesleğinle tanınmak başka. 97’den 2005’e kadar sekiz sene televizyon programı yaptım, ‘Kerem Görsev’le Caz’. İki sene TRT Müzik’te yaptım. Son beş sene Joy FM’de radyo programı yaptım. Yaptığım albümlerden sonra yapılan röportajlar filan derken... İşin aslı şu, ben istemediğim hiçbir müziği para karşılığı çalmam. Kimse bana istemediğim notayı bastıramaz, dik bir duruşum var, taviz vermem, inandığım müziği inandığım müzisyenlerle çalarım. Konsorsiyumlara girmem, hibrit bir müzisyen değilim. Tahtacıyım, akustikçiyim, bu olayları devam ettirmek istiyorum ve ettireceğim. Tanınmaksa bu tanınmak. Beni müziğimle tanıyorlarsa çok memnun oluyorum. Müziğimin dışında tanıyorlarsa da teşekkür ederim. Ben müzisyenim, star değilim; bir caz neferiyim. Ülkede de benim gibi pek çok caz müzisyeni var, benim onlardan belki biraz farkım, boyum onlarınkinden daha uzun, o olabilir!

Kerem Görsev Trio çok uzun yıllar birlikte çaldıktan sonra Engin Recepoğulları’nın katılımıyla Kerem Görsev Quartet oldu diyebiliriz. Ama ‘After The Hurricane’de quartet müziğini başka bir ekipten dinliyoruz. Ferit (Odman) albümlerinden aşina olduğumuz Terell Stafford (trompet) ve Peter Washington (bas) ile çalmayı tercih etmişsin. Neden? Bir de saksofon yerine trompet tercih etme sebebin neydi?
Benim ilk trompetli albümüm ‘Hands and Lips’te Türkiye’nin medarı iftiharı İmer (Demirer) vardı. Ondan sonra uzun süre trompet olmadı. 98’de ‘Warm Autumn’ ve 2003’te ‘Meeting Point’ yaptığımda Russell Gunn vardı trompette. Trompet seviyorum. Ondan sonra 15 senelik bir süreç var, nefesli sazlar yoktu ki, Londra Filarmoni ile baba Ernie Watts geldi (Therapy). Ernie Watts’ın tadı damağımızda kalınca önce ‘Emirgân’, sonra ‘Four Days’ yaptık quartet formatında, hoşuma gitti. Ama ondan evvel trio konseptleri çok çaldım. Dört büyük orkestra yaptık; St. Petersburg Filarmoni, Londra Filarmoni, Prag Filarmoni ve geçen yıl ‘Spring Water’ Los Angeles Filarmoni’yle. Orada da Alan Broadbent, Joe LaBarbera, Darek Oles ile bir hayal dünyası vardı. Benim bu sefer tebessüm etme oranım artmaya başladı, kendime güvenim gelmeye başladı. Peter Washington’ı 30 senedir tanıyorum, Ferit’i 13 yaşından beri. Bu arada Ferit’e şöyle bir parantez açayım, ‘Nommo’, ‘Autumn in NY’, ‘Dameronia with Strings’ albümleri dünya standardının bir tık üstündedir. Ferit’e dedim, “Sen her şeyi ayarla, ben hiç uğraşmayacağım.”

ŞİİR OKUR GİBİ ÇALDILAR
Ferit Odman prodüktör gibi çalışmış...
“Uçakları ayarla, stüdyoyu ayarla, Terell’e ve Peter’e söyle, sen de gel davul çal. Bu arada ben 24’ünde evleneceğim” dedim. “İyi abi, o zaman 25’ine alalım günü” dedi. Evlendim, ertesi gün stüdyoya girdik. Bu albümde Ferit’in müzisyen olarak çok emeği vardır. Kayıttan evvel bana geldi, Bodrum’da karşılıklı çaldık. Gittik oraya, adamlar zaten hazırdı orada, çaldık. Elektrik, bakış, kalp, ruh... Böyle şiir okur gibi, kahve içer gibi çaldılar. Dört saatte kayıt bitti. Miks bitti, ertesi gün ‘mastering’e yolladık. İlk defa ben bir albümü hazırladıktan iki ay sonra çıkarıyorum. Normalde hep beklerim, bakarım ne oluyor diye. Ama bunu kalben çıkarmak istedim, çünkü ‘hurricane’ (kasırga) bitti.

Albüme ismini veren ‘After the Hurricane’ tam da kasırgayı temsil eden eklektik bir girişten sonra yavaş yavaş kasırga sonrasını anlatan sükûnete dönüşüyor.
Dürüstçe konuşmak gerekirse, evliliğim bitmeden hiçbir şey yapmadım. Evliliğim bitince, o zaman kız arkadaşım, şimdiki eşim olan Deniz’le Yunan adalarına gittik, orada bir kavga ettik, çünkü ego çatışması oldu. Ayrıldık. Başka bir yaşantının içine girdim. Sonra gece 02.00’de bir telefon geldi. Ben o telefonun ondan geldiğini bile anlamadım başta. Ama ondan sonra atladım İtalya’ya gittim. Her şey sütliman oldu. Döndüm eve, bu parçayı yazdım, zaten şimdiki kararlarımızı verdik. ‘Maybe One Day’, ‘Dorea’, ‘Mermaid’ de ona yazdığım parçalar.

CENAZE LEVAZIMATÇISI GİBİ PARÇA YAZIYORUM!
Bunların yanında çok da güzel bir balad var, ‘Big Heart’.
Onu ben Mustafa Koç’un cenazesinde Türkiye’nin her kesiminden insanın ona duyduğu sevgiyi, saygıyı görünce ağlayarak beş dakikada yazdım. Ki ben Mustafa Koç’u tanımam. Bir-iki kere gördüm, bir selamımız vardı. Onbinlerce insan akın etti o cenazeye, ‘December’ da öyle, babam öldü, ona yazdım. Cenaze levazımatçısı gibi parça yazıyorum!

Bir de güzel zeytin ağacı var, ‘Olive Tree’. Senin bütün diskografinde birçok parçada doğaya ve tüm canlılara saygı duruşunu görebiliyoruz. ‘Doğa-müzik-Kerem’ üçgeninde işler nasıl yürür?
Doğaya iyi baktığın zaman doğa seni her zaman el üstünde tutar. Kimse tabiat ananın karşısına çıkacak bir güçte değil. Ben doğaya son derece saygılıyım. Benim orada ektiğim ağaçlar var, gidip onlara dokunuyorum, onlarla konuşuyorum. Bu albümde bir de ‘Cat Shelter’ var. Benim kabadayı kedilerimden birine. İki sene önce çok kar yağdığında, kızım ve annesiyle oturduk, ona sığınak yaptık. İçine battaniyeler koyduk, üstüne naylonlar. Dost olduk biz bununla. Yaşlı da. Birkaç gün baktım, sonra kalktığımda kulübesinde ölüsünü buldum. O üzüntüyle gittim koşa koşa piyanoya, bir caz vals yazdım. Önce, bizim, hayvanları ve tabiatı sevmemiz lazım ki insanlarla daha güzel dost olalım.

Şimdi ne olacak?
Mutluyum. Her albümde mutluyum ama çok eksiklerim olduğunu her albümden sonra görüyorum. Her albümde nasıl daha az kazmalık yapacağım, onların hayalindeyim. Bu albümde de böyle birkaç yerde CD’nin içinden çıkıyor bir el, tokat atıyor. Ben istemiyorum böyle olsun; ikiye, bire indirmek istiyorum. Bunda da hiçbir zaman başarılı olmayacağım. Ama seviyorum mücadele etmeyi. Kontrbas ve davul bir arada bana Rolls Royce gibi geliyor, onların üstünde yaylana yaylana gitmeyi seviyorum. Türkiye’de de ben en şanslıyım. 12 senedir Türkiye’nin en iyi kontrbasçısıyla çalıyoruz. Kağan (Yıldız) hem kişilik olarak hem müzisyen olarak hem aile terbiyesi olarak aldığı eğitimle... Ferit ise sistemli ve disiplinli bir adam, kendimle aynı buluyorum, o yüzden sahne dışında da arkadaşız. Sol elimde Kağan, sağ elimde Ferit, ben ortalarında onların, ne yaparsam yapayım yuvarlanıp gidiyoruz.