Şiirin müziği

75. Yunus Nadi Ödülleri geçen günlerde sahiplerini buldu. Gonca Özmen ile Mehtap Meral, 112 dosya arasından şiir ödülünü alan iki isim oldu. Kadına şiddetin, kadın düşmanlığının hemen her gün başka bir örneğiyle karşılaştığımız bugünlerde iki şair kadın arkadaşımızın ödül alarak gündemimizi güzel bir haberle değiştirmesi bizleri sevindirdi. Sevgili Gonca Özmen’in güçlü ve keyifli şiiri ayrı bir yazı konusu. Bu yazıda Mehtap Meral şiiri üstünde duracağım.
Edebiyatla ilgilenmeyenler olasılık Mehtap Meral’i sadece müzisyen olarak tanıyor. Mehtap’ı ilk tanıdığımda 2000’li yılların başıydı. Kadıköy Şairler İnisiyatifi’ni kurmuştuk. Toplantılara iştirak etmekle kalmadı, etkinliklere de katıldı, gönüllü oldu. Bu denli paylaşımcı olmasına rağmen hayatta o mucizevi kapıların onun önünde kolaylıkla açılmadığı, her kapı için anahtarı kendisinin yapması gerektiğinden bir dökümcü, bir çilingir sabrıyla yol aldığını biliyorum. Yaşadığımız zamanda kadınlar tehlikeden zorlama ve eziyetten artan bir hikâye olsun isteniyor. Buna karşı mücadelesini veren kadınlardan biri Mehtap Meral. Müzikte ve edebiyatta hep kendi kavgasını verdi.

Son kitabı ‘İncirin İçindeki Arı’ Mona Kitap’tan çıktı. ‘Kedi Mevsimi’, ‘Ses ve Toz’dan sonra aşka dair söyleşi ve şiirlerin yer aldığı ‘Şair Gibi Sevmek’ kitabını da sayarsak bu dördüncü kitabı. İthaf olarak “Otuz beş yaşıma...” demiş. Böylece kendi dolayımından Cahit Sıtkı’ya bir göndermeyle gizli yaş bilgisine karşı şerhini düşmüş. Kitaptaki şiirler göndermelerle yüklü. Türkünün topraklarından yetişmiş sözcükleri bir enstrüman olarak kullanan şairin şiirinde müziği buluyoruz. Adı geçen türkülerde kendini arayan, kendini soran, yargılayan, bağışlayan kişinin sanki bütün partisyonlarda sesini duyuyoruz. Şiiri dışarıdan konuşuyor Mehtap’ın. Bir anlamda sözcükleri kulakta hissetmeye alışkın bir zihnin melodi açlığı bu. Tıpkı notalar gibi. Neşet Ertaş türküsünden Pir Sultan Abdal deyişine, Sezen Aksu’dan Cemal Süreya’ya, Turgut Uyar’dan Paul Celan’a, Aragon’a kadar beslendiği yahut ses aldığı- seslendiği kaynakları görürüz.
Kitabın son bölümünü kadınlara ayırmış şair. Sevgi Soysal’a, Tezer Özlü’ye, Gülten Akın’a, Duygu Asena’ya, Sezen Aksu’ya yazılmış şiirlerle bir tren yolculuğunda gibi hissettirdi beni. Tren Sivas’tan, Pir Sultan’dan yola çıkıyor da bütün Anadolu’yu dolaşıp kendi hatırasına varıyor gibi. Sadece neden ‘İncirin İçinde Arı’ diye düşündüm, neden sinek değil. Belki bütün kaosu düzene sokma çabasında bir kadans olarak tercih etmişti. İncirin içinde bir arıya ihtiyaç duymuştu. Her ne olduysa oldu, sonuçta keyifli bir kitap ortaya çıktı ve okurlarını bekliyor.
Son olarak Mehtap’ın dizeleriyle: “(...) benim özüm dara gerilmiş/ atalarım burada arınmış/ on yaşında gördüm/ şair yakılmış/ gör, duy, anla/ çürüme.”

İncirin İçindeki Arı
Mehtap Meral
Mona Kitap, 2020
58 sayfa, 10 TL.