Sere serpe şiir

Gültekin Emre yaşı başı, şiiri itibariyle bizim kuşaktan, hevesiyle genç kuşaktan, deneyselliğiyle de daha genç kuşaktan. Bunları arkadaşım diye söylüyorum. Ama arkadaşım diye söylemiyorum dediğim şeyler de var.
Gültekin Emre şiirin çalışkanlarından. Hem çok çalışıyor hem de yeniliğe, yeni şeylere çalışıyor. Üstelik bu da çok yeni değil. Belki toplu şiirleri ‘Küçük Deniz’den (Yapı Kredi Yayınları, 2009) sonra yazdığı tüm şiirler için söyleyebiliriz bunu.
Emre’nin yeni kitabı ‘Sere Serpe’ de (Yapı Kredi Yayınları, Şubat 2018) çalışkanlığının yepyeni örnekleriyle dolu. Gültekin’in kitaplarını okurken hissettiğim duygu bu kitap için de geçerli. İki duyguyla birlikte çıkıyorsunuz kitaptan. Şiirden sarhoş durumda ama bu sarhoşluğun yepyeni şiirlerle de sürmesini isteyerek. Bu duyguyu yaşatan şairlerden biri Gültekin Emre ve şiir kitapları da ‘iki kaplan gücünde!’ Şiir kitaplarının ortalama sayfa sayısının her zaman iki katı uzunluğunda.
Kitap tam da adına uygun biçimde Sere Serpe. Düzyazı şiirlerden şiir notlarına, koroya, kitabın en güzel bölümlerinden olan ‘Kadidja Kapora’ya tam bir şiir ayini.
Emre de kendi serüveninin tüm dönemlerini şiirde hâlâ bir arada yazanlardan, yaşayanlardan. Belki ‘Sere Serpe’nin böyle bir yanı da vardır. Her şey içiçe, yan yana. Sanki çocukluğu bir yere gitmemiş daha şurada, gençliğiyle el ele, kol kola, şimdisinde ise büyük bir olgunlukla birlikte çocukluk ve gençlik rüzgârları hâlâ esmekte.
Düzyazı şiirlerle açılıyor kitap. Emre’nin bu ‘sımsıkı’ şiirleri aynı zamanda birer mes’el gibi. Özellikle de son dizeleri bu duyguyu iyice güçlendiriyor. Hayatı, insanı her boyutuyla görüyor ve ustalıkla söyleyişlerle bizi de seyre ve şiire çağırıyor: “yaşını unutmuş bir kadın geçip gidiyor bastonuna hayatını dayamış”, “kaç rüya bir çocukluğu onarır?”, “taşı güneşe serdim gölge etmesin diye”, “çocukluğum, gel, bende kal, ömrüm oldukça.”
Emre’nin şiir ilgisinin, birikiminin yoğunlaşması olarak okudum bu şiirleri. Şiirimiz için yeni, unutulmaz şiirler olarak bir de. ‘Bugün Ölünecek Gün Değildi’ bölümünde şiir notlarını görüyoruz ve “Bugün ölünecek gün değildi, ama öldük işte” ‘leitmotiv’iyle adeta kısa, ama çarpıcı bir film izliyoruz.
‘Gülçalı’ bölümündeki “Çocuklar bisikletlerinden/büyüyünce düşerler” dizelerini biz unutsak, çocuklar unutmaz!
‘Kadidja Kapora’, Emre’nin olgun, sınanmış, yer yer ürpertici dizelerinin yer aldığı 25 şiirden oluşuyor ve “Bütün yolculuklar ilk sayfayla başlar/Kesmeselerdi ağaçları, göçmeyecekti kuşlar” dizeleriyle yapıyor açılışını. Sonraki dizeler de şiirimizin geçmiş ustalarına benzer bir yalın dem içinde usulca ısınıyor: “Hiç hesapta olmayan kitaplar okudum/Hiç hesapta olmayan aşkların anılarını/ Ölümsüzlerin ölümünü”. 23’üncü şiirde de aradığı şeyin bilgelik dolu şiirleri demeliyim bunlara: “Herkes geçmişini arar/asla geri gelmeyecek düşü”. Şiir belki tam da bu ‘imkânsızlık’tan doğar.
‘Kapı Korosu’nda anahtarlarla uğraşıyor, sabırlısından paslısına. Gündelik dilin olanakları da burada devreye giriyor ve Emre’ye şiirin kapısını açması için yardım ediyor: “Hayat dün yerindeydi, gece de/Sonra ne oldu bilmiyorum”. Şiirin bilgeliği iyice sinmiş Emre’nin dizelerine. Bir de özellikle meyveler kitabın tamamında ‘sere serpe’ gösteriyorlar kendilerini. Bunun kitaba ayrı bir tat verdiğini söylemeliyim: “Kirazın gölgesi, elimin güngörmüş güneşi/Dutun terli avucu, vişnenin uzun dili”. ‘Yiyelim İçelim Okuyalım Yazalım’ (Oğlak, 2017) adlı bir kitabı da yayımlanmıştı.
Yaşamın güzüne girdiğimizi bir kez de Emre’nin dizelerinden okuyor ve kederleniyoruz: “Dört yanım büyük harflerden akşam”. ’Daha Mavi’ bölümündeki “Haydi gidelim buralardan da/Neresi var ki bir daha gurbetimiz olacak” dizeleriyle bu güzel kitabı selamlayalım.

SERE SERPE�

Gültekin Emre
Yapı Kredi Yayınları, 2018
136 sayfa, 15 TL.