Selçuk Demirel’den kendi hikâyesinin çizgileri...

Kim bilir kaç kez dile getirmeye çalıştım dünyaca ünlü çizerimiz Selçuk Demirel’in aynı zamanda iyi bir hikâyeci olduğunu. Yine söyleyeyim; ancak anlaşılmadığından değil, üretken kalemin, hikâyeyi de içine alan çalışmalarının hızla devam ettiğini, hatta bir yenisinin daha geçen günlerde kitapçı raflarındaki yerini aldığını haber vermek için.
‘Kıyıda Tek Başına’ ile çıktı geldi bu kez Demirel. Kendine, iç dünyasına yaptığı yolculuğun, bir anlamda kendiyle konuştuğu hayal evinin yansımalarını görüyoruz Selçuk Demirel’in yeni kitabının sayfaları arasında. Bir yalnızlık hikâyesi üzerinden sözcüklerini de çizgilerini de kendi yarattığı bir düzlemden sesleniyor bu kez. Daha önce John Berger, Orhan Pamuk, Enis Batur, Murat Özyaşar gibi yazarlarla gerçekleştirdiği ortak çalışmalarda, sözcüklerden yaratılan dünyalara kendi çizgilerinden yarattığı bambaşka dünyalarla farklı bir hayat katmıştı Demirel. Fakat bu kez kendi sözcükleri de kendine gerçekleştirdiği bu yolculukta ona eşlik diyor.
Kendine sorular yöneltiyor, önemsediği yazar ve şairlerin kaleminden kendine seçtiği pasajlarla hız alıp ucu kendine dokunan pek çok meseleye değiniyor, endişelendiği ve dünyanın da endişelenmesi gerektiğini düşündüğü dertlerin etrafında dolaşıyor, kadim sorular hakkında aradığı yanıtlara yeni sorularla karşılık veriyor, hayal gücünün kudreti üzerine düşünüyor...
Tüm bunları yaparken çizgilerini bir kenarda hazır edip sözcükleriyle kaleme döktüğü dünyanın, düş dünyasındaki yansımalarını sayfalara döküyor. Bu anlamda Selçuk Demirel’in kaleminden çıkmış yazılı-çizili bir dünya ‘Kıyıda Tek Başına’. Yaza çize düşünmenin nitelikli bir örneği. Yaza çize düşünmenin örneklerinden bahsedeceksek eğer elimizdeki kitabı bunların başına koyabiliriz rahatlıkla.

YAZA ÇİZE...
Aklı zorlamayı seven, zeka kokan kitaplardı hep Demirel’in kaleminden çıkanlar bugüne kadar. Bu bağlamda, herhangi bir çizgisinde, her gün gözümüzün içine sokulan bir ‘şey’in bambaşka bir yansımasını görebilmek mümkün. Ancak ünlü çizeri sadece ‘çizgi’ye sığdırmak yaptıklarını anlatmaya yetmiyor. ‘Kıyıda Tek Başına’ bunun tescili olarak ortaya çıkmış gibi. Çizgilerin hikâyecisi, kendi hikâyesinin çizgileriyle karşımızda bu kez.
Kendi hikâyesinin özeti ise Demirel’in şu cümlelerinde gizli: “Hiçbir şey göründüğü gibi değilse gördüğümüz nedir o zaman?
İnsan kendi yarattığı bir dünyada yaşayabilir mi? Sadece kelimeler, duygular ve düşüncelerden oluşan bir dünyadan söz ediyorum.”
Demirel’in bu soruları, kitap boyunca üzerinde gezindiği izleklerin çerçevesini de çiziyor aynı zamanda. Kendi yarattığı “kelimeler, duygular ve düşünceler” evreninin imzasını ise çizgileriyle atıyor. Tersten bakarak düzü yaşayabilmenin, ardına bakarak yolunu çizebilmenin, hayal ettiği gibi görebilmenin hikâyelerini anlatıyor Demirel. Başucu kitaplarının, dönüp dönüp bakılacak sayfaların, her bakışta kendini yeniden doğuran çizgilerin sahibi Demirel, ‘Kıyıda Tek Başına’da da bu geleneğini bozmuyor ve zengin halkasına nitelikli bir yeniyi ekliyor.
“Yazıyor, çiziyor olmak bir çare mi? Yaşamımızı daha iyi ve mutlu mu kılıyor? Daha mı az yalnızlık duyuyoruz?” diye soruyor kitabın bir bölümünde Selçuk Demirel.
Bu soruları ‘Kıyıda Tek Başına’, “Evet!” diyerek yanıtlıyor. Yaza çize kendi yarattığı bir dünya ise bu; evet.

Kıyıda Tek Başına
Selçuk Demirel
Yapı Kredi Yayınları, 2019
133 sayfa, 25 TL.