Şahsa özel bir ejderha: Lumpi Lumpi

imdiki çocuklar çok şanslı! Bizim de bildiğimiz kadim masalları zaten okuyorlar. Ama hızla büyüyen ve çeşitlenen çocuk edebiyatı alanındaki bazı lokomotif yazarların bu kadim masallara eklemlenen, onlarla beslenen, üstelik gayet özgün olan harikulade çağdaş hikâyelerini de okuyorlar. Silvia Roncaglia’nın yazdığı ve Roberto Luciani’nin resimlediği sekiz kitaplık ‘Lumpi Lumpi Arkadaşım Ejderha’ serisi de bunlardan. Böyle güzel hikâyeleri sadece çocukların okumasının büyük haksızlık olduğunu düşünerek oturup keyifle okudum. Seri bittiğinde yüzüme yerleşen o mutlu ifade, hayatımdaki az sayıda bulunan isabetli kararlardan birini verdiğimin açık ispatıydı.
Giampi sıradan bir çocuk. İşler ters gittiğinde, yaramazlık yaptığında odasına kapandığı zamanlar hariç... Öyle anlarda ona eşlik eden muhayyel bir dostu var. Mavi, sevimli, küçük bir ejderha. İsmi Lumpi Lumpi. İşte bu minik dostuyla sıra dışı maceralar için yola koyulmaya bayılıyor Giampi.

Oyun oynarken bir kazaya kurban gitmemek için Giampi, ağzından sıcak değil de soğuk alevler püskürten bir ejderha tahayyül ediyor. Böylece kendisi hiç yanma tehlikesi geçirmiyor ama zavallı Lumpi Lumpicik sürekli soğuk alev üflediği için boğazını üşütüyor.
Giampi her ne kadar öyle tahayyül etmediğini söylese de Lumpi Lumpi basbayağı alıngan bir ejderha. Ne zaman Giampi’ye küsse burnundan gri halkalar şeklinde duman çıkarıyor. Bütün ejderha uzmanlarının bildiği gibi minik ejderhalar gücendiklerinde gri, üzüldüklerinde yeşil, korktuklarında mavi, öfkelendiklerinde kırmızı, sevindiklerinde pembe, eğlendiklerinde turuncu renkli duman halkaları çıkarır.
Lumpi Lumpi güvenilir bir dost. Giampi halıya yağ döktüğünde, çikolatalı pastayı çok kaçırıp mide fesadı geçirdiğinde, yıl sonunda sahneye çıkıp flüt çalmak istemediğinde ve pek çok sıkıntılı durumda “Beni mi çağırdın Kaptan?” diye soran Lumpi Lumpi’yi yanında buluyor.
Sırtındaki pullar sert olduğu için Giampi her macera öncesi Lumpi Lumpi’nin sırtına yerleştirdiği yastığı perde ipiyle bağlıyor. Sonra beraber bu konforlu eyere atlıyorlar ve Lumpi Lumpi’nin pencereden uçmasıyla macera başlıyor. Muhayyel bir dostun sırtında yolculuk yapmak çok keyifli olsa gerek. Fakat bir sorun var. Lumpi Lumpi kalkış ve uçuşta sıkıntı yaşamamasına rağmen yere hep sert iniş yapıyor. Ne yapsın zavallı, sürekli soğuk alev püskürtmekten üşüten boğazı nedeniyle kesik kesik hapşırınca yere çakılmak kaçınılmaz oluyorsa!

Maceralarda hep Lumpi Lumpi’nin yaramazlığı, açgözlülüğü veya oburluğu nedeniyle başları belaya giriyor. Allahtan Giampi iyi bir okur. İyi okurlar her türlü duruma uyum sağlayıp, karşılaştıkları soruna çözüm geliştirmekte ustadırlar, çünkü kitaplardaki kahramanların benzer olaylarda ne yaptıklarını bir kere okumuşlardır. Giampi de masallardakine benzeyen durumlardan okur kimliğiyle kurtulabiliyor. Böylece, uyumadan önce annesine günah çıkarıp muhayyel dostu Lumpi Lumpi’nin ne kadar yaramaz, sorumsuz ve obur olduğunu anlatabiliyor. Lumpi Lumpi’nin yerinde hangimiz olsak, bu anlatılanları duyduğumuzda burnumuzdan gri duman çıkarırdık.
Kim Lumpi Lumpi gibi sevimli ve oyuncu bir ejderha dost istiyorsa, benim gibi bu maceraları okuduktan sonra odasına çekilip hayal kurmaya başlayabilir.

Lumpi Lumpi Arkadaşım Ejderha
Silvia Roncaglia
Çeviren: Nükhet Amanoel
Resimleyen: Anton Gionata Ferrari
Can Çocuk, 2019
56 sayfa, 13 TL.
(8 kitap, her biri.)