Manuel Çıtak’ın ‘ada sarhoşluğu’

Manuel Çıtak’ın Depo’da açılan kişisel sergisi ‘islomania’, adını ilk olarak yazar Lawrence Durrell’in ‘Reflections on a Marine Venus’ (1953) isimli kitabında kullandığı ve bir hastalık olarak tanımladığı ‘ada sarhoşluğu’ndan alıyor. Küratörlüğünü Geniş Açı Proje Ofisi’nden Refik Akyüz ve Serdar Darendeliler’in üstlendiği ‘islomania’, bugüne dek belgesel fotoğraf tarzında ürettiği siyah beyaz işleriyle bilinen Çıtak’ın hem biçimsel hem de anlatısal olarak yeni bir arayış içerisine girdiği yakın dönem fotoğraflarından oluşuyor.

1985’ten beri fotoğraf sanatının değişik alanlarında kent yaşamı, portre ve çevre gibi konularda işler üreten ve pek çok grup sergisinde yer alan Çıtak’ın ilk kişisel sergisi olan ‘islomania’daki işleri, doğanın el değmemişliği ve azametini gösteren, adanın ‘dışarı kapanmışlık’ hissini kuvvetlendiren genel manzaralar; büyük boşluklarda adeta ölçeği belirleme görevi üstlenmiş insanlar veya başka canlıların doğayı izlediği, ‘zamanın durduğu’ fotoğraflar ve fotoğrafının çekildiğinin farkında olan veya olmayan insanların doğayla tek vücut olduğu daha yakın plan ‘arınma’ fotoğrafları olarak gruplandırmak mümkün.

Çıtak’ın daha önceki işlerinde pek görmediğimiz ama doğanın içinde olmayı daha iyi vurgulaması için de kullanılan renk öğesi ve geniş panoramalar, fotoğraflarına yeni bir boyut ekliyor. Tesadüfen bulunduğu yurtiçi ve yurtdışındaki birkaç adadaki benzerliklerden yola çıkarak kendisini de dönüştüren bir arayış içerisine giren Çıtak, ‘islomania’da artık sadece bir gözlemci değil kendisinin de paylaştığı bir duygu durumunu da yansıtan bir yaklaşım sergiliyor. Her şeyden izole yaşamlar, sade ama etkileyici coğrafyalar, doğanın tam içinde olma ve kendini bu sükûnete bırakma hali, ister insansız geniş manzaralar ister doğayla bütünleşen insanlar olsun, bu serideki tüm fotoğraflara sirayet ediyor.
Manuel Çıtak’ın ‘islomania’ başlıklı sergisi, 2 Temmuz’a kadar Depo’da görülebilir.