İyilerin tevekkülünü bozmaya geldi
Güncelleme Tarihi:
‘Kötü Kalp’ insanın içine içine işleyen, doğruyu yanlışı yeniden sorgulatan bir kitap. Tüm sözleri söyleyen ama son sözü okura bırakan bir kitap. Suç ve ceza kavramını tartışmaya açıyor. Adalet kavramını paramparça ediyor. Toplumsal cerahati bir bir akıtıyor.
“Romanın mutlaka bir çağrısı olmalı” demişti bir söyleşisinde Yaşar Kemal. Aslı Tohumcu’nun yeni kitabı ‘Kötü Kalp’ bir değil birden fazla çağrısı olan, üstelik bu çağrıyı hem güncel hayata hem de insanın ta içine yapan bir roman. Her gün gözümüzün içine sokulan kötülüklere kendi yöntemlerince son veren biri türer İstanbul’da. Tecavüzcüleri, tacizcileri, hak yiyenleri, kötülük yapanları cezalandıran biri. İmza olarak nar çiçeği ruj bırakan biri. Evlenme vaadiyle kadınlara tecavüz edip salıvereni öldüren, Suriyeli göçmenlere bir ekmek, bir şişe süt verme vaadiyle tecavüz eden bakkalın hayatını zehir eden, Allah’ın kelamını öğretmek bahanesiyle genç çocukları taciz eden imamı herkese rezil eden... Bunlar kitaptaki vakalardan sadece birkaçı. Öyle insanları cezalandırıyor ki bu biri, okuyanın içinden “İyi yapıyor” dememesi mümkün değil. Hele de kanunun bilgisiz, daha kötüsü isteksiz kaldığı olaylarda...
Tüm bunları yaparken bu biri hep kalbiyle konuşuyor. Ona bunları yaptıran kötü kalp “müstahak” dese de bir yerlerdeki iyi kalbi bazen onu durdurmaya çalışıyor. Ama kötü kalp hazırladığı kilit cümleyi söyleyince o biri yeniden işe koyuluyor: İyilerin tevekkülünü bozmak! Kim bu biri? O biri de mağdur! Barış imzacısı. Barışa imza attı diye hayatı elinden alınan, o alınan hayatla birlikte belki de tüm bu kötülükleri bir nebze de olsun durduracak öğrenciler yetiştirme şansı kalmayan, o alınan hayatla birlikte yaşadıklarını, yaşananları iyice sorgulayan biri. Sanki görünmez biri. Suçluları cezalandırmadan önce uyaran biri. Önce sesini duyuyor suçlular. Onlara vazgeçmelerini söyleyen o sesi. Vazgeçmeyince ibretlik cezalara çarptırılıyorlar. Bazılarını öldürüyor, bazılarını öldürmekten beter ediyor. Hep o kırmızı rujuyla mesajını veriyor.
Onu arayan ekibin üç kahramanı var: Başkomiser Levent, Ayşe ve Ergun. İlk vakadan sonra o biri, Başkomiser Levent’le tuhaf bir bağ kuruyor. Öldürmediği kurbanları ona yolluyor. Başkomiser Levent de mağdur. O da kanunun isteksiz kaldığı bir olayda canını yitirmiş. Üçü bu davayı çözmek için uğraşırken içten içe mağdur suçlulara bakıp, o birine hak veriyor.
Yazının başında da belirttiğim gibi, pek çok çağrısı olan bir kitap ‘Kötü Kalp’. İnsanın içine içine işleyen, doğruyu yanlışı yeniden sorgulatan bir kitap. Tüm sözleri söyleyen ama son sözü okura bırakan bir kitap. Bir yandan tecavüz, taciz olaylarına bakışa dikkat çekip tüm bunları önlemekteki başarısızlığımızın altını çiziyor, bir yandan barış imzacılarının mahvolan hayatlarını gündeme getiriyor. Suç ve ceza kavramını tartışmaya açıyor. Adalet kavramını paramparça ediyor. Toplumsal cerahati bir bir akıtıyor. Tüm bunları yaparken de Aslı Tohumcu insanı öyle güzel tarif ediyor ki! Tüm zaaflarıyla, günahlarıyla, sevaplarıyla, kendini haklı çıkarmak için ürettiği bahanelerle, kendine yaptığı eziyetlerle, içindeki tüm fısıltılarıyla insanı öyle güzel, öyle gerçek, öyle nesnel tarif ediyor ki hayran kalmamak mümkün değil. Tüm kahramanların iç sesi oluyor. Onların kendilerine ne dediklerine kulak verip onları hem kendi sözleriyle hem de başkalarının gözleriyle anlatıyor. Kitabın sonu ise ayrı bir sorgulama. Sertliğin yumuşak bir şekilde de verilebileceğinin güzel bir örneği. ‘Kötü Kalp’ hem konu hem roman tekniği hem de kurgu açısından övülesi ve hiç zaman geçirmeden okunası bir roman.
Aslı Tohumcu
İletişim Yayınları, 2020
236 sayfa, 32 TL.