Gerçek insanlar karmaşıktır

Roman yazmaya başlamadan önce avukatlık ve İngilizce öğretmenliği yaptığınızı biliyoruz. Ne oldu da yazar olmaya karar verdiniz?
Sanırım her zaman yazar olmak istedim, dokuz yaşındayken bile. Bu hayatımı kazanmak için iyi bir yol gibi görünmüyordu. Bu yüzden başka işler de yaptım. Ancak bir şekilde her zaman yazıya geri döndüm. Avukat olarak çalışmaya başladım, sonrasında İngilizce öğretmenliği yaptım çünkü ilgi alanımla daha uyumluydu. Fakat anladım ki yazar olmayı başka herhangi bir şey yapmaktan daha çok istiyordum. Böylece evde küçük çocuklarımı büyütürken ciddi manada yazı yazmaya başladım.

İlk yazdığınız şey neydi?
Gerçekten yazdığım ilk şey, bisiklet gezisinde kaybolan bir kadını anlatan kısa bir gerilim romanıydı. Ancak başlarda bir yerlerde takılıp kaldım ve bu romanı asla bitiremedim; kimseye de göstermedim. Sonrasında birkaç kara mizah kitabı yazdım, bunlar yayımlandı ama her zaman gerilim romanı yazmak istemiştim.

Gerilim zor alan. Koltuğa uzanmış, gayet rahat ve sizin yazdıklarınızla bir maceranın içine girmeyi bekleyen okuyucuyu böylesine diri tutmanın sizdeki formülü ne?
Aslına bakarsanız ‘Yan Evin Sırrı’ benim için yazması oldukça kolay bir kitaptı. Yazmaya başladım ve bir şekilde akıp gitti. Her kitapta böyle olmuyor. Gerilim romanı yazmanın epey zor olduğunu düşünüyorum çünkü olay örgüsü oldukça karmaşık oluyor; tempo da son derece önemli. Hassas konu, hikâyeyi nasıl anlattığın...

“Yazması oldukça kolaydı” dediğiniz ‘Yan Evin Sırrı’ benim için de kolay okunan bir kitap oldu. Konu nasıl doğdu?
Bir gün bebek bakıcıları tarafından ortada bırakılan bir çift fikri aklıma geldi. Çift, bebeklerini evde bırakmaya ve bebek monitörünü alarak yan komşularına gitmeye karar veriyor. Fikri çok sevdim çünkü bebek ortadan kaybolabilir ve anne-baba otomatikman şüpheli olabilirdi. Ayrıca başka şüpheliler için de büyük potansiyel vardı. Karı-koca arasında bir anlaşmazlık ortaya çıkabilirdi, çünkü aslında fikir babaya aitti ve anne isteksizce razı olmuştu. Annenin doğum sonrası depresyon geçirmiş olabileceğini hayal ettim ve hikâye oradan devam etti.
Ailenin çocuğu evde bırakma nedenini anlaşılır kılan bir hikâye yaratmaya çalıştım. Aile, başlarına kötü bir şey gelebileceğini gerçekten düşünmüyor. Bu kötü kararı neden verebildiklerini anlaşılır kılmaya çalıştım.

Marco’nun komşu kadınla yakınlaşması da epey suçluluk yaratıyor. Bu da evli ve çapkın erkeklere satır arasından bir mesaj gibi okunuyor...
İlginç bir tespit! Hikâyeyi başka kadınlarla ilgilenmemeleri için evli erkeklere bir uyarı olarak görmek elbet aklıma gelmedi. İnsanlara hayatlarında nasıl davranmaları gerektiğini anlatmak için yazmıyorum ama sanırım ‘Yan Evin Sırrı’nı bir tür kıssadan hisse olarak okuyabilirsiniz: Bu çiftin yaptığını yaparsanız olacağı budur!

Anne ve Marco’yu kitabı okurken defalarca suçladım ve sonra da bir yanıyla empati kurabildim. Bunu bilerek mi yaptınız?
Onları elimden geldiği kadar gerçek insanlar olarak kurgulamaya çalıştım. Gerçek insanlar karmaşıktır ve bazen iyi niyetli olsalar da bazen kötü kararlar verebilirler. Kimse tamamen iyi ya da tamamen kötü değildir. Karakterleri yazarken Anne ve Marco için üzüldüm. İkisi de gerçek kusurları ve problemleriyle, çok korkunç bir durumla karşı karşıyaydılar.

Ciddi psikolojik verilerle hareket etmek gerekiyor bunun için. Ne kadar araştırdınız?
Bilhassa doğum sonrası depresyon ve dissosiyatif kimlik bozukluğu üzerine araştırma yaptım. ‘Yan Evin Sırrı’nı okuyan bir doktor, bana Anne karakteriyle benzerlikler gösteren, dissosiyatif bozukluğu olan bir hastası olduğundan bahsetti.

Sırada ne var?
‘A Stranger in the House’ (Evdeki Yabancı) adında bir gerilim romanını henüz bitirdim. Sırları olan bir çift, bir cinayet ve meraklı komşularla ilgili. Dedektif Rasbach geri geliyor. Kitabı, banliyöde geçen kara bir roman olarak düşünüyorum.

YAN EVİN SIRRI
Shari Lapena
Çeviren: Güneş Becerik Demirel
Doğan Kitap, 2017
316 sayfa, 24 TL.