‘Gece’yi nasıl kabul edersen öyle davranır sana...

Ustalara saygımız sonsuz elbette; onlardan gelecek her kelimeyi, her cümleyi daima sabırsızlıkla bekliyoruz. Ama edebiyat dünyasına sağlam adımlarla giren isimleri tanımak ayrı bir heyecan yaratıyor. Elif Demirel’in Everest İlk Roman Ödülü’nü kazanan ‘Geceden Beri’si işte böyle heyecan yaratan kitaplardan biri. 1994 doğumlu Demirel, İstanbul Üniversitesi Gazetecilik Bölümü’nü bitirdikten sonra Dokuz Eylül Üniversitesi Kadın Çalışmaları Anabilim Dalı’nda yüksek lisansını yapmış ki bunun izlerini ödüllü romanında görüyoruz. İlk kitabında öyküye göz kırpmış, iki yıl evvel ‘Hazin’i yayımlamış. Şimdi de Everest İlk Roman Ödüllü kitabıyla okurla buluştu. Diliyle, kurduğu evrenle ve kadına bakışıyla dünü referans alan, bugüne uğrayıp geleceğe ışık tutan bir tavrı olduğunu daha ilk romanında gösteriyor Demirel. Tam ihtiyacımız olan şeyi yapıyor; herkesi, her düşünceyi kucaklıyor. Üstelik yormadan, zorlamadan...
Su gibi akıp gidiyor roman. Bir yandan bir masal anlatıp kıssadan hisseler koyuyor önümüze ama hemen sonra bu masalların boş yere yazılmadığını gösterip onların günümüzdeki yansımalarını anlatıyor. Kitabın kahramanı Gece adında bir kadın. Siz deyin falcı, ben diyeyim bilge kadın, kitaptaki diğer kahramanlar desin şifacı, büyücü, yazar; karşısındakinin ruhuna ayna tutan bir kadın.

BÜYÜTEÇ TUTUYOR
Gece gibi güzel yaşamasını bilene, gece gibi korku salıcı sözünü çevirene, gece gibi hoşgörülü başkasının kusurlarını örtmede ve gece gibi öfkeli kendini görmeyene haddini bildirmekte... Gece’nin kendi hikâyesi bahtsız. Ona ait olmayan bir günahın bedelini ödemek zorunda kalıyor. Sonrasında ise tek kişilik bir hayatın kahramanı olarak çıkıyor karşımıza. Aradaki boşlukları doldurmayı okura bırakıyor Demirel. Sonrasında dertlerine şifa arayanların başvurduğu gizemli bir kadın olarak çıkıyor karşımıza Gece. Yüzüne baktığının ruhunu görüyor. Gördüklerinden çıkardıklarını boğazındaki hiçbir boğuma takılmadan anlatıyor. Ona çare bulmaya gelenler içleri ferah çıkıyor yanından çıkmasına ama demlenince duydukları, gerçeklerle yüzleşiyorlar.
En çok doğayı seviyor Gece. Tüm dertlerin çaresinin doğada olduğunu biliyor. Belki de alttan alta aslında insanın tüm mümkünsüzlüğünün doğaya sırtını dönmesinden kaynaklandığını anlatıyor. Demirel, ona akıl almaya gelenler üzerinden günümüze ait değerleri ya da değersizlikleri tartışıyor. Biri yazamamasının çaresini istiyor Gece’den, biri bilmediği geçmişinin izlerini silmesini talep ediyor. Ava gidip avlanan affedilmeyi Gece’den bekliyor, vicdanının azap sesini susturmak isteyen bu gizemli kadından medet umuyor. İstedikleri gibi sonuçlar alamayınca içlerine değil Gece’ye bakıyorlar. Kurtarıcı sandıkları kadın çözemeyince dertlerini onu yok etmek fikrinde birleşiyorlar. Oysa Gece onlara ayna tutuyor sadece. Biraz büyüteç görevi gören bir ayna tabii. Onların başa çıkamadıklarını karşılarına büyüterek çıkarıyor Gece. Onun yaptığı günümüz insanının kaygılarına, sırlarına, en karanlık anılarına ve taraflarına bakmalarını sağlamak. Çünkü geçmişin gizemini çözersek bugün bir nefes alıp yarına umutla bakabiliriz.
Demirel masal ile çağdaş yazını harmanlarken geçmişin çoğu kez burnumuzu büküp sırt çevirdiğimiz öğretilerine bugünün moda olan kişisel gelişim olgularından bakıyor. Hepsini toplayıp yoğuruyor, harmanlıyor. Ortaya da nefis bir roman çıkarıyor.

GECEDEN BERÄ°Â

Elif Demirel
Everest Yayınları, 2023
144 sayfa.