Erkekliğin 10 öyküsü

Bugünün edebiyat dünyasında nitelikli öykü bulmak, okuru için paha biçilemez. İyi anlatılmış öyküler, roman kadar etkileyici ve sarsıcıdır. Zihin dünyamızı çepeçevre sarabilir, gözlerimiz açık düş kurdurabilir, çok uzaktaki bir gelinciğin kokusunu rüzgârıyla burnumuza taşıyabilir, gözlerimizi nemlendirebilir veyahut Erkmen Özbıçakçı’nın ‘Gölgede Yanmak’ında olduğu gibi ‘erkekliğin’ türlü halleriyle baş başa bırakabilir. ‘Gölgede Yanmak’, öykülerini bugüne dek Varlık, Notos, Öykülem, Sözcükler, Oggito Öykü gibi mecralarda yayımlayan genç yazarın ilk kitabı. İlk göz ağrısı. Yazarın, Doğan Kitap etiketiyle okura sunduğu ilk kitabında turnayı gözünden vurduğunu söylemek mümkün. Bir çırpıda okunan ama bıraktığı etkileri uzunca devam eden öyküler var kitapta. 2017’de, öykü dosyası Yaşar Nabi Nayır Gençlik Ödülleri’nde dikkate değer bulunan Özbıçakçı, kitabında 10 öyküye yer veriyor.

SADELİĞİN GÜCÜ
1986, Adana doğumlu olan yazar, öykülerine mekân olarak çocukluğunun ve ilkgençliğinin geçtiği Tarsus’u seçmiş. Böyle olması kendi yaşamından da izler sunduğunu düşündürtüyor okuruna. Okudukça açılan, açıldıkça da insanda okuma isteğini artıran bir anlatımı var Özbıçakçı’nın. Aslında kitapta da dediği gibi öyküler kendilerini çok güzel ifade ediyor: “Hayatın farklı zaman dilimlerinde bir insanı erkek yapan örneklerin hikâyesi... Erkek doğmadan erkekleşen, hem de bunu Çukurova coğrafyasında yaşayan çocuk, ergen, yetişkin erkeklerin hikâyesi... Erkeklik denen şeyle kendini tanımlayamayan, dolayısıyla yabancılaşan erkeklerin hikâyesi...” Bütün bunları anlatırken kısa, anlaşılır, süsten uzak ama özenli cümleler seçiyor Özbıçakçı. Hafife alınmayacak bir ustalıkla sıralıyor onları. Sizi öyküsünün içine çekmeyi sadeliğiyle başarıyor.

Özbıçakçı’nın anlatım gücünü göstermesi açısından kitaptan şu alıntıyı yapmak istiyorum: “İlk sabahına uyandım yirmi yedinci yaşımın. Doğum günüm. Kutlu olsun. Kendimi sokağa attım. Sanki bugün hiç kimsede olmayan bir payeye sahibim. Sanki bugün üzerimde bir ışıkla beni öbürlerinden ayıran, tercih edilir yapan bir işaretle dolaşıyorum yollarda. Şehirlilik tecrübem de bir yandan. Fazlayım, lütufum kasaba sokaklarına. Seçilmiş ve özel olduğumu, yeteneklerimle para kazanıp mutlu olacağımı ve bunu yaparken hiç zorlanmayacağımı, bu rahatlığımın hayranlık uyandıracağını hatta ve hatta beni şöhretli yapacağını sanıyorum. Her gün gidip yerinde olmayan kurşun izlerimi arıyorum. Gönülden inanıyorum biricik olduğuma. Hem de bunu yalnızca doğup ölerek yaptığıma. Trajedimin şakalı kısmı da bu galiba. Öyle ki, her eşsizlik sebebim bir diğerininkiyle yarışır sıradanlıkta. Birimiz ölüyor, yerine ötekimiz geliyor. Hem de bunu herkes yapabiliyor.”
‘Gölgede Yanmak’ta dikkatimizi çeken ufak bir ayrıntı, her öyküde muhakkak bir köpeğin olması ve öykülerdeki 10 köpeğin de adının Çarli olması. Yazarın bunu hususi olarak yaptığını düşünmek, bu isim ve köpek meselesiyle ilgili fantazyalar kurmak öykü okuru için daha cezbedici. Özbıçakçı, ilk heyecanını onunla paylaşan okuruna anlatacak daha çok öyküsü olduğu izlenimi uyandırıyor.

GÖLGEDE YANMAK
Erkmen Özbıçakçı
Doğan Kitap, 2019
136 sayfa,
19.25 TL.