Delilerden sen anlarsın, konuş onlarla…

Psikiyatri, bu konuda çalışanların, çalışma yapanların artık alıştığı ama biz sıradan fanilerin karşılaştığı anda dünyanın binbir türlü halini gördüğü bir alan. Fatih Altınöz, ‘Şizofrengi dergisi’ni yayımladıktan sonra, bu kez kendisi kaleme alarak bize fazla bilmediğimiz dünyanın kapılarını açıyor. Ne var ne yok anlatıyor. ‘Birine Bir Şey Yapmaktan Korkuyorum’ bu yüzden kelimenin tam anlamıyla zalim bir kitap. Bugüne kadar klınızın ucundan geçmeyen şeylerle de karşılaşacaksınız, duygu dünyanızı kökünden değiştirecek tanıklıklarla da. Okuyun, ne kadar zalim kitap olduğuna siz karar verin.

‘Şizofrengi dergisini’ duymuş olan herkes ondan övgüyle bahseder. Geriye dönüp bakınca kapanmasının üstünden 20 yıl geçmiş. Siz dergiyi kuran kişisiniz. Bu kitaptaki ‘Şizofrengi’ etkisini merak ediyorum. Tortu kalmış olmalı...
Epey bir tortu. Her şeyden önce kitaptaki karakterlerin çoğu derginin olduğu yıllarda tanıdığım kişiler. Aynı zamanda öykülerin üslubu da ‘Şizofrengi’deki yazılarımın üslubuyla hemen hemen aynı. Aslına bakarsanız o zamandan bu zamana geçen yirmi küsur yıl içinde dert edindiğim konular açısından da bende hiçbir değişiklik olmadı.

Olaylara bakınca insan düşünmeden edemiyor: Siz hastalarınızın bir kısmıyla belli ki arkadaş da olmuşsunuz. Bütün bu olaylara tanık olan kişi zihnindeki bu tanıklıklarla nasıl devam ediyor hayatına? Nasıl bağışıklık kazandığınızı anlatır mısınız?
Tımarhanede geçen hikâyelerde anlattığım hastaların tamamını acil polikliniğinin bitmek bilmeyen hızı ve ağır koşullarında gördüm. Orada doktor hasta ilişkilerinin ideal ortamı bulunmaz. Bir süre sonra sizi hastalardan ayıran önlükle çizilen sınır silikleşmeye başlıyor. O andan itibaren bir dert ortaklığı oluşuyor oraya gelen bazı insanlarla aranızda. Evet arkadaşlık ya da dostluk da denebilir tabii ki. Bağışıklık kazanılamıyor, ama bir bitkinlik atrofisi oluşabiliyor zaman içinde zihinde. Çünkü sonuçta insan acılarıyla uğraşıyorsunuz.

Yalçın’ın hikâyesini anlatırken, “Diğer hastaların suçlarını anlatıp tadınızı kaçırmayayım gece gece. Nedense hikâyeyi gece okuduğunuzu varsayıyorum” demişsiniz. Ben hakikaten bu satırları gece okuyordum. Bu kitap gece okunacak bir kitap mı peki -bence öyle-, ne dersiniz?
Gece kitabı evet. Kendisiyle insan daha da yalnız kaldığında açıp okursa daha derin hisseder sanki öykülerdeki hüznü.

Önsözde bu konudaki ilk ve son kitabınız olduğunu söylüyorsunuz. Sizin alanınız deyim yerindeyse çok su kaldıran bir alan, ne zaman ne olacağı belli değil. Alışık olmadığımız bir durum neden böyle kendinizi bağlama ihtiyacı hissettiniz?
Evet. Kararım net. Psikiyatrım. Halen mesleki pratiğimi sürdürüyorum. Aynı zamanda da yazarım. Halihazırda görmekte olduğum ya da daha önce görmüş olduğum kişilerin aklında “Yarın ben de bir kitap kahramanına dönüşür müyüm?” gibi bir soru uyanmasın istedim.

Erzurum’a ilk gittiğiniz gün, karşılaştığınız manzara, sonraki günler yaşadıklarınızı düşününce, bir daha şimdiki aklınızla o güne dönseniz, yine psikiyatr olur muydunuz? Yoksa vazgeçer miydiniz?
Severek yaptım işimi. Severek ve oldukça yorularak. Yorulmaktan kastım şu, psikiyatriyi seçerken ülke henüz bu kadar zıvanadan çıkmamıştı. Bir dağlık alanda yürüyorsunuz sakin sakin ve birden önünüzde bir krater beliriyor. Sonra da yanardağ patlıyor ve lavlar üzerinize yağmaya başlıyor.

Bu kadar olay yaşayıp, etkisinde kalmamak olmaz. Delilikte hangi noktadasınız?
Normal biri değilim, bu kesin. Ha zaten değildim de o yüzden mi bu mesleği seçtim, aralarına karışıp kaybolmak için? Yoksa arada mı oldu bana olanlar? Her neyse! Delilik her zaman o kadar kötü bir şey değildir. Delilik iyidir. Memnunum.

 

BİRİNE BİR ŞEY YAPMAKTAN KORKUYORUM
Fatih Altınöz
Çınar Yayınları, 2018
135 sayfa, 15 TL.