Çocuklar sizi cennet kapısında bekliyor

Diyarbakır’ın Kulp ilçesine bağlı Karağaç Kuran kursu: Kalorifer odayı ısıtmadığı için yatmadan önce elektrikli ısıtıcıyı yakan beş çocuk, prizin patlaması, kablonun tutuşması sonrası can verdi... 

Konya’ya bağlı Balcılar’da Özel Boğaziçi Kız Öğrenci Yurdu: LPG patladı, 18 kız çocuğu öldü, 28’i ağır yaralandı... Yurt Süleymancılara aitti. 18 aileden sadece 4’ü şikâyetçi oldu...

İşin peşini bırakmayan avukat Hakkı Ünalmış’a göre tarikatın hocaefendileri ailelere, “Çocuklar sizi cennet kapısında bekliyor” diye adeta fetva vermişti.

Kütahya: Kolunu kıyma makinesine sözümona ‘kaptıran’ Nurettin...
Aladağ: Kavrulmuş 12 kız çocuğu.
Karaman: Tecavüz kurbanı 10 erkek çocuk...

Tümünün de çocuklarımızın barındığı tarikat yurtlarında vuku bulması bir başka dram... İsmail Saymaz, bu ‘kötülüklerin’ izini gazeteci olarak sürdü. Defalarca haberini yaptı. Tümünü ‘Kimsesizler Cumhuriyeti’ kitabında topladı... Ortaya yürekleri parçalayan bir ağıtlar manzumesi çıktı... Saymaz’a göre tarikat ve cemaat adlı mekanizmalar, devletin çekildiği ve boş bıraktığı alanı eğitimci, din adamı ve din öğreticisi maskesiyle istismar ediyor. Öğretmenler ve imamların toplumun en güvendiği kişiler olmaları nedeniyle söz konusu gruplar da bu kılıfı kullanıyor. Bu sayede çocuklara ve onların ailelerine erişiyor. Peki bu tarikatlara hangi çocuklar gidiyor?

İsmail Saymaz diyor ki: “İki tür grup var: Ana grup, yoksul ve yoksun ailelerin çocukları...” Bunlar en kalabalık topluluğu oluşturuyorlar. Bazen Milli Eğitim’in aracılığıyla, bazen köy köy gezerek ve çoğunlukla ücret almaksızın ulaşıyorlar. İkinci grup, tarikat ve cemaatlerin temas kurmak istediği seçkinlerin, ulusal/yerel burjuvazinin ve memurların (asker/sivil) çocukları. Üçüncü grup da öteden beri tarikat ve cemaatin üyesi olan aile bireylerinin çocukları. Aileler çocuklarını ihmallerin doğurduğu facialarda yitiriyor ve sessiz kalıyorlar, neden? 
Bunun da iki nedeni var: İlki, tarikat ve cemaatler tarafından “Bu Allah’ın takdiridir”, “Şikâyetçi olursanız günaha girer, kadere karşı gelirsiniz”, “Size bakacağız”, “Bakımınızı üstleneceğiz” kisvesi altındaki din istismarı ve ekonomik vaatler... Çaresiz susuyorlar ve şikâyet etmiyorlar. Bütünüyle tarikat ve cemaate bağlılar tarafından kuşatıldıkları için ‘mahalle baskısı’na maruz kalıyorlar.
Bir diğeri de: Kendileri bizzat tarikat veya cemaat üyesi ve elbette şikâyetçi olmuyorlar. Cinsel istismarı ise  ise ‘duyulmasın/bilinmesin’ kaygısıyla  dile bile getirmiyorlar. İsmail Saymaz 120 sayfada Türkiye’nin acı gerçeğini tokat gibi yüzümüze çarpıyor. ‘Kimsesizler Cumhuriyeti’ çocuklarımızın acı ‘kader’ini sergileyen bir ağıtname...

Kimsesizler Cumhuriyeti
İsmail Saymaz
İletişim Yayınları, 2018
120 sayfa, 17 TL​