Bir mahalle nasıl yalnızlaşır?

“Abbas ki hem de ne Abbas! Boyu posu, şapkası, paltosu... Her şeyiyle tastamam bir Abbas... Tastamam!”
Bir süre önce vefat eden Abbas Dayı’dan başkası değil bahsedilen. Cenazesinde şiddetli bir fırtına kopunca mahallelinin mezarlığın orta yerinde bırakıp evlere kaçıştığı, ertesi günse yerinde yeller esen Abbas Dayı...
Serdar Uslu’nun tatlı bir esnaf-çırak atışmasıyla açılan romanı ‘Abbas Dayı Hadisesi’ her şeyden önce, daha ilk satırlarında müjdelediği nostaljik mahalle dokusuyla cezbediyor okuru. Dildeki doğallıkla perçinlenen atmosfere kapılmamak, mahalle pastanesinin bir köşesine ilişivermemek elde değil. Ardından mahallenin eski sakinlerinden Abbas Dayı’nın hortlamasıyla apayrı bir boyut ekleniyor hikâyeye. Gücünü sıradanlıktan alan ve gittikçe artan bu gizemin üstüne, böylesi bir durumda yaşanabilecek her türlü yanlış anlama ve mizah da eklenince tadına doyum olmuyor.
Aslında Abbas Dayı’nın bizzat kendisi bir gizem unsuru mahalleli için. Hakkında hiçbir şey bilmedikleri gibi gerçek adını bile bilmiyorlar. Delibozuk öykülerin akıl sır ermez kahramanına dönüşmüş zamanla. Hep yolda, yürürken gördükleri için de Abbas lakabını takmışlar. Tek bildikleri her akşam aynı saatte pastanenin önünden geçip mezarlığa gittiği. İşte, bu pastanenin sahibi Sabri ve eşi Nezaket Hanım görüyorlar Abbas Dayı’nın hayaletini ilk. Zaten içten içe dedektiflik merakı olan Sabri önce mahalleyi ayağa kaldırıyor, sonra düşüyor hayaletin peşine. Diğer taraftan Sabri’nin çırağı Servet ve arkadaşları geceleri eski bir kulübede buluşup korku hikâyeleri okuyorlar herkesten gizli. Hadiselerin şu sıralar okudukları Dr. Jekyll ve Mr. Hyde’dan satırlarla paralel ilerlemesi de ayrı bir tat katıyor hikâyeye. Elbette Pastaneci Sabri, Servet ve arkadaşlarının da hayaletin peşinde olduklarını bilmiyor. Ama işleri içinden çıkılmaz hale sokan bu değil.
Ona geçmeden önce, Abbas Dayı başka bir boyutuyla da ayrı bir hadise. Epey de dokunaklı. İnsanlar nasıl olur da aynı mahallede yaşadıkları, her gün gördükleri birine bu kadar yabancı olur, bir insan nasıl bu kadar yalnızlaşır diye düşünmemek elde değil. Bir taraftan çok sevdiğimiz ‘mahalle’, diğer taraftan kendine benzemeyene nasıl da sırt çevirir. Bu tavra da en güzel cevabı “o kulübede ne işler çevirdikleri” sorgulanan gençler veriyor ileride.
Peki, ne oluyor da hadiseler bir gizem yumağına dönüşüyor? “Biri mahalleliye bir oyun ediyor” deyip geçmek kolay. Ama hayalet birken iki, ikiyken üç, üçken dört oluyor. Aynı anda farklı yerlerde görülen dört hayalet. Üstelik hepsi de tastamam birer Abbas!

ABBAS DAYI HADİSESİ�

Serdar Uslu
Resimleyen: Aşur Ceylan
Genç Timaş, 2023
96 sayfa.