Kendinizi affedin

İnsan, kendisini affetmesi gereken hatalar yaparak büyür. Fakat ne yazık! Hatanın ızdırabına dayanamayıp unutur. Yaşadığı tecrübeleri bilincinin derinliklerine gömer. Ve yoluna devam eder.

Daha doğrusu kendi yolunda ilerlediğini zanneder.

Halbuki yaşam ve ölüm zincirinin en önemli halkasında takılı kalmıştır. Bu nokta kendini affetme noktasıdır. İlerlediğini zannettiği yol ise yaşam ve ölüm zincirinin diğer halkasına geçmek yerine bulunduğu noktadan ürettiği yeni halkalardır. Ve nihayetinde oluşturduğu bu halkalar kendini affetme halkasıyla yeniden birleşir. Yani yeni bir hata yapar.

Hatanın farkındalığı içinde yanıp tutuşur. Aslında anlamak ve aşama yapmak için bu bir fırsattır. Fakat, bu sırada kendini kaptırdığı duyguları öylesine yakıcıdır, ki anlaması mümkün değildir. Ve önceki hatasını tekrarlar. Yani unutur. Unutmak için fazla bir gayret göstermesi gerekmez. Çünkü savunma mekanizması kendini korumak için kişiye yardım eder. Yoksa bu yakıcı duyguyla yaşayabilmesi mümkün değildir.

Halbuki yaşaması gerekir. Çünkü, kendi hayatının yolunda ilerleyebilmesi için 'kendini affetme' halkasını aşması gerekir. Bunun için de yeni bir tecrübeye hazırlanmaya ihtiyacı vardır. Farkındalığın yakıcı duygusuyla anlamadan başa çıkması mümkün değildir. Bu nedenle yaşanılan tecrübeler hiç yaşanmamışcasına bilincin derinliklerine gömülür. Fakat, bulunduğu yerden hiçbir yere gitmiş değildir. Sadece, tekrar 'kendini affetme' halkasıyla karşılaşacak gücü oluşturacak yeni bir zincir örmüştür. Ve kişi, aynı noktadan sallanan çeşitli uzunlukta ve sayıdaki saçaklarla ömrünü tamamlar.

Gücü, metaneti ve dirayeti yüksek olanların aynı noktaya gelmeleri çok daha hızlı olur. Ve halk arasında 'Allah sevdiği kuluna dert verirmiş' özlü sözüne denk düşen bir hayat geçirir. Gerçekten de o sevgili bir kuldur. Çünkü, 'kendini affetme' halkasıyla ne kadar hızlı ve çok karşılaşırsa, anlamak ve bu halkayı atlayabilmek o kadar çabuk ve mümkün olabilecektir. Yani gerçek yolunda ilerleyebilecektir. Bu bir şanstır.

Şansızlık ise, kendini affetme halkasını aşamadan göçüp gitmektir. Ve bazı kişiler ölüm anında bunu başarabilirler. Yaşarken başaranlar kadar olmasa bile onların da tanrının sevgili kulu olduğunu bilirsiniz. Çünkü onlar, ölüm anında tebessüm eden huzurlu bir ifadeyle ve sükunetle aramızdan ayrılırlar.

Bir kuş gibi uçup giden kişinin cansız yüzünde bir bebeğin ifadesini görürseniz bilin ki, ölüm anında 'kendini affetme halkası'nı atlamıştır. Bu durum büyük bir başarıdır ve başardığı için tanrıya dua edebilirsiniz. Ve tabii esas kendiniz için dua etmelisiniz. Çünkü, yaşayan biri olarak hala şansınız var. Kendinizi affetmek için, yaşarken aşama yapabilmek ve gerçek yolunuzda ilerlemek için bu şansı iyi kullanmalısınız.

Kendini affetmek, hiç kolay değildir ve gerçekten büyük bir aşamadır. Kendinizi affetmek için gayret gösterin diyorum, Yasemin'ce...