Yufka yüreklilik sendromu

Sakın çocuÄŸunuza ‘Dediklerimi yapmazsan, seni cezalandırırım’ demeyin. Asla tutamayacağınız sözler vermeyin! Ya bahsettiÄŸiniz cezayı uygulamak zorunda kalırsanız, ne yapacaksınız?Çocuklara doÄŸru olanı yaptırmaya çalışmak bence akıntıya kürek çekmekten baÅŸka bir ÅŸey deÄŸil. Baba, kendi aklınca bazı yöntemlere baÅŸvurur ama ne yazık ki bunların hepsi de onu sadece baÅŸarısızlığa mahkum eder. Rüşvet, tehdit, örnek vermek, mantıklı hareket etmek, ÅŸantaj yapmak ve de sonunda çocuktan insaflı olmasını istemek, hiçbir iÅŸe yaramaz. Diyelim ki, bir otobüs garına gittiniz. Orada sandalyelere oturmuÅŸ otobüs bekleyen erkekler görürsünüz. (Tabii kadınlar da vardır ama konumuz onlarla ilgili deÄŸil) Adamlar, gözlerini boÅŸluÄŸa dikmiÅŸ, öyle dalgın dalgın otururlar. Bunlar, çocuklarına doÄŸru olanı yaptıramayan zavallı babalardır. Ben baba olduktan sonra sadece bir kez baÅŸarılı olmaya çok yaklaÅŸtım. Ama o zaman da yufka yürekliliÄŸim beni yenik düşürdü.OÄŸlum 12 yaşında yeni bir merak edinmiÅŸti, yalan söylemeye bayılıyordu. Bu iÅŸte o kadar da baÅŸarılıydı ki, nerdeyse yalancılığı bir sanat dalına dönüştürecekti. Okuldan resmi damgalı, mühürlü uyarı ve ÅŸikayet mektupları almaya baÅŸlamıştım. OÄŸlum, bunlardan hiç etkilenmiyordu. Her zorluÄŸun altından bir yalan desteÄŸiyle kalkabileceÄŸine inanmıştı. Bir gün oÄŸluma, ‘Bundan sonra sana ÅŸunu yap bunu yap demeyeceÄŸiz. Sadece dediklerimizi yapmanın senin için hayırlı olacağını söyleyeceÄŸiz. Sen özgür olmaya hazır deÄŸilsin, beni anlıyor musun?’ dedim. ‘Evet, anlıyorum baba.’Birkaç gün sonra bir iÅŸ için ÅŸehir dışına gitmiÅŸtim. Karım telefon etti ve oÄŸlumuzun bu aile yasağını çiÄŸnediÄŸini açıkladı. Telefonda oÄŸluma ‘Nerden sana söyleneni yapmadın?’ diye sordum. ‘Bak seni ikinci kez uyarıyorum. Annen çok üzülmüş. Okuldan da senin ödevlerini tamamlamadığını bildirdiler.’‘Şey, iÅŸte.. canım ödev yapmak istemedi.’‘Pekala. Eve döndüğüm zaman dayak cezasına hazır ol.’OÄžLANIN POPOSUNA ÅžAPLAK Ä°NDÄ°RMEK ZOR Psikologlar, bu sözlerimi duysalardı beni canavar babalar listesine alırlardı. Çocuk dövmenin taÅŸ devrinden kalma bir yöntem olduÄŸunu söyleyip, beni doÄŸru yola yönlendirmek isterlerdi. Eve döndüğüm gün, oÄŸlum ortalıkta yoktu. AkÅŸam da sofraya gelmedi. Ertesi sabah, ev halkını toplayıp ‘Hanımlar, oÄŸlum nerede?’ diye sordum. Kızlarımdan biri, ‘Buralarda olmalı’ diye kaypak bir cevap verdi.O gün akÅŸama doÄŸru, küçük bey, lütfedip salona geldi. Sert bir sesle, ‘Eve döndüğüm zaman seni pataklayacağımı söylemiÅŸtim’ dedim. ‘Evet, baba.’‘Neden böyle bir karar verdiÄŸimi de biliyorsun deÄŸil mi?’‘Evet, baba.’‘Öyleyse bodruma gidelim.’Bodruma indiÄŸimiz zaman, ben yumuÅŸama belirtileri göstermeye baÅŸladım.‘Bak evlat, seninle yalan söylemek konusunda biraz sohbet edelim.’ O güne kadar çocuklarımın hiçbirine bir fiske bile vurmamıştım. Dayak faslına bir türlü baÅŸlayamıyordum. Büyük bir hata yapmak üzere olduÄŸuma birden inanıvermiÅŸtim. OÄŸluma baktıkça yüreÄŸim sızlıyordu.OÄŸlan da benim bocaladığımı hemen farketmiÅŸti. Karşı saldırıya geçmekte gecikmedi:‘Babacığım, gerçekten çok üzgünüm, yaptığımın yanlış olduÄŸunu biliyorum. Söz, bir daha yalan söylemeyeceÄŸim.’‘Bunları söylemen iyi hoÅŸ da, sana bir söz verdim. Bunu yerine getirmezsem, bana saygı duymazsın.’‘Babacığım, sana saygım var. Seni çok seviyorum.’‘Evlat, çok geç kaldın.’‘Hiçbir zaman çok geç kalınmaz.’‘Dön arkanı bakayım.’‘Prensiplerinden vazgeçmene çok üzülüyorum, baba.’‘Son piÅŸmanlık fayda vermez.’OÄŸlanın poposuna iki ÅŸaplak indirdim ama sanki dayak yiyen o deÄŸil de bendim. Bir daha çocuklarıma böyle bir ceza uygulamamaya karar verdim. Ãœnlü komedyen Bill Cosby’nin dünyada satış rekorları kıran kitabından yaptığımız derlemenin 3’üncü bölümünde babaların yufka yürekli olmalarının yarattığı sorunlar gözler önüne seriliyor.Kızlar babalarının kıyafetini eleÅŸtirirKız evlatların babalarına çok düşkün oldukları bilimsel yöntemlerle kanıtlandı. Ben bu iddialara pek kulak asmıyorum. Dört kız evlat babası olarak yaÅŸadıklarım, ÅŸu baba- kız iliÅŸkisi hakkında ortaya atılan iddiaların gerçek olmadığını gösterdi. Genç kızlık çağına gelen kız evlatların bir özelliÄŸi var. Sokakta babalarıyla yanyana görülmekten hoÅŸlanmıyorlar. Babanın en az bir adım geriden gelmesi tercih edilir. Neden mi? Küçük hanım babasının kıyafetini beÄŸenmez de ondan. Kız evlatlar, babaların başına birer moda uzmanı kesilirler. Pantolonlar beÄŸenilmez, ceketlerin rengi hoÅŸa gitmez. Takım elbise ile sokaÄŸa çıkmayı ayıp sayarlar. Babaların çoÄŸu, öyle iyi kalpli kiÅŸilerdir ki, gardıroplarını oÄŸullarının ve hatta kızlarının didik didik etmelerine ses çıkarmazlar. Kız evlat, günün modasına uymak uÄŸruna babasının gömleklerine gözlerini diker. Birkaç ay önce, çok sevdiÄŸim kazaklarımdan biri dolabımdan sırra kadem bastı. Ä°ki hafta sonra bir baÅŸka kazağım esrarengiz bir ÅŸekilde kayboldu. Ben iki kayıp olayının etkisinden kurtulamadan üçüncü bir kayıp olayını yaÅŸadık. EÄŸer 14 yaşındaki kızımın makyaj malzemesine alerjisi olmasaydı, belki de ben hala, kazaklarımın akıbetini merak etmekten kafayı yemiÅŸ olacaktım. Bir gün, okulun hemÅŸiresi, karımla beni okula çağırdı. Kızımızın yüzü ÅŸiÅŸmiÅŸti. Acaba geometri dersinde kabakulak mı olmuÅŸtu? Zavallı kızım, okulda havalı görünebilmek için gizlice makyaj yapmaya kalkışmıştı. O gün kızımın dolabını incelerken kayıp kazaklarıma da kavuÅŸtum. Kızım, annesinin ona giydirdiÄŸi kıyafetleri beÄŸenmediÄŸi için benim kazaklarımı çalıp okulda kıyafet deÄŸiÅŸtiriyordu. YARIN: ARABA SEVDASIÂ