Yoruldum...
Güncelleme Tarihi:
Serdar Çakmak
Oluşturulma Tarihi: Mart 10, 2009 12:00
Yoruldum artık kırılan kalbimi taşıyan bu bedenden
Hangi ilaç fayda eder bilmem?
Aldanmayın gülüşlerime,
Yalnız gecelerimdeki o şuursuzca ağlamalarıma ,göz yaşlarım şahit
Oysa ki mutluluktan aksın isterdim o yaşlar gözlerimden, bir kerecik de olsa , ahir ömrümde.
Evet...
Ben, kurumuş bir ağaç misali
Tek tek döküyorum yapraklarımı hüzünlerimle
Gidenlere hep el sallamakla yetiniyorum
Oysaki bir harabeyim şu fani dünyada
yolum yok ki , yokuşum olsun
Polyanna' ya dönmüş mutluluğum
Açık bir mezar gibi yaşamım
Sevgim yaşamıyor artık, gömülmeye mahkum
İçimdeki acının bitmeyen sebebisin
Oysaki sevmemek için ne yeminler ettim bir daha ;ama kalbe söz geçmiyor
Belki de bu yüzden karanlık sokaklarda hep sensiz yürüdüm
Ve yoruldum...İçimdeki viraneye dönmüş yüreğimi kamçılayan sızıdan ve sensizlikten...
Oysaki bir görebilsen yıkılışımı,
Farkındayım, bakışlar bile ürkütüyor artık seni
haklısın, delilikti bu biliyorum; kalbinde küçükte olsa bir yer edinmek isteyişim
Söz dinletemedim çok haklısın...
Engel olamıyormuş bazen duygularına insan
Şimdi tek tek yırtıp atmak istiyorum yazdıklarımı
Acım dinecek sanki... Saçmalık işte
Oysaki içimdeki acının, mutsuzluğumun tek nedenisin
Hayalimsin...Her gece yatarken kurduğum
Bilmesen de uzaktaki kentimsin
Ve...
Bedenim ruhuma teslim olana kadar seveceğim,
ruhum yanına gelene kadar
Bir düşsün sadece benim için , ya da öyle kabul ettiğim.
İşte bu AŞK olsa gerek; yorgun ve kırık kalpte seni sevmek,
Hayatı avuçlarından akıtıp gitmekmiş bir düş gibi sen misali,
Oysa ki... Bir tebessümle bile anlatılabilirmiş her şey...
Hangi ilaç fayda eder bilmem?
Aldanmayın gülüşlerime,
Yalnız gecelerimdeki o şuursuzca ağlamalarıma ,göz yaşlarım şahit
Oysa ki mutluluktan aksın isterdim o yaşlar gözlerimden, bir kerecik de olsa , ahir ömrümde.
Evet...
Ben, kurumuş bir ağaç misali
Tek tek döküyorum yapraklarımı hüzünlerimle
Gidenlere hep el sallamakla yetiniyorum
Oysaki bir harabeyim şu fani dünyada
yolum yok ki , yokuşum olsun
Polyanna' ya dönmüş mutluluğum
Açık bir mezar gibi yaşamım
Sevgim yaşamıyor artık, gömülmeye mahkum
İçimdeki acının bitmeyen sebebisin
Oysaki sevmemek için ne yeminler ettim bir daha ;ama kalbe söz geçmiyor
Belki de bu yüzden karanlık sokaklarda hep sensiz yürüdüm
Ve yoruldum...İçimdeki viraneye dönmüş yüreğimi kamçılayan sızıdan ve sensizlikten...
Oysaki bir görebilsen yıkılışımı,
Farkındayım, bakışlar bile ürkütüyor artık seni
haklısın, delilikti bu biliyorum; kalbinde küçükte olsa bir yer edinmek isteyişim
Söz dinletemedim çok haklısın...
Engel olamıyormuş bazen duygularına insan
Şimdi tek tek yırtıp atmak istiyorum yazdıklarımı
Acım dinecek sanki... Saçmalık işte
Oysaki içimdeki acının, mutsuzluğumun tek nedenisin
Hayalimsin...Her gece yatarken kurduğum
Bilmesen de uzaktaki kentimsin
Ve...
Bedenim ruhuma teslim olana kadar seveceğim,
ruhum yanına gelene kadar
Bir düşsün sadece benim için , ya da öyle kabul ettiğim.
İşte bu AŞK olsa gerek; yorgun ve kırık kalpte seni sevmek,
Hayatı avuçlarından akıtıp gitmekmiş bir düş gibi sen misali,
Oysa ki... Bir tebessümle bile anlatılabilirmiş her şey...
Serdar Çakmak