Yılbaşı coşkusu sizlere ömür

Ha, ateşe bakan ilk insanların bizden biraz daha gelişmiş olduklarını kabul etmemiz lazım tabii.
Onlar en azından sohbet edebiliyor, az çok birbirleriyle iletişim kurabiliyorlardı.
Bir de bizim halimize bakın: Televizyonun karşısına birbirini iyi tanıyan akrabaları, dostları oturt, bir salona 20 kişi doldur, beş dakika içinde gözbebekleri helezonlaşacaktır.
Ahali tüm bildiklerini –ve hatta konuşabildiğini- unutacak ve sabit bir biçimde ekrana bakmaya başlayacaktır.

**
İnternet sosyalleşmesi, televizyon karşısındaki dil tutulması derken birbirimizle iletişim kurmayı unuttuk.
Birlikte bir restoranda-kafede otururken sohbet tıkanınca da başlarımızı öne eğerek oturduğumuz yerde saygı duruşu pozisyonu alıyoruz biliyorsunuz. Konuşacak konular bittiği zaman telefonlarımıza bakıyoruz.
İletişim kopunca sosyal medyayı yardıma çağırıyoruz.
Evde ise aynı yardımı televizyon yapıyor.
Ancak televizyonda dişe dokunur izlenecek HİÇBİR ŞEY olmayacak ki, birbirimizle iletişim kurmayı hatırlayalım.

Bu defa müsaadenizle tüm televizyon kanallarına teşekkür etmek istiyorum.
Son derece uyduruk bir yılbaşı ekranı sayesinde, birbirimizle tekrar iletişim kurmayı tekrar hatırladık.
Zira bu kadar geçiştirilmiş bir yılbaşı günüyle herhalde hiç karşılaşmamıştık...
Öyle bir yılbaşı ekranı ki, salonda ateş yakıp onu izlesek şüphesiz daha çok faydalanırdık...

**

Peki üç aşağı beş yukarı izleyiciye ne hissettirdi 2012 yılbaşı ekranı?

Gelin şöyle bir “hissiyat incelemesi” yapalım...

Gecenin kurtarıcısı her zamanki gibi Victoria’s Secret Show’du.
Hatırlarsınız, eskiden saat 12 olunca dansöz çıkardı.
Çağ değişti, “yılbaşı ekranında dansözlük müessesesi” de değişti.
Artık Victoria’s Secret melekleri çıktığında dansöz çıkmış kabul ediyor, Adriana Lima öpücük yollayıp ağzını açtı mı “Hah, saat 12’yi vurdu. Yeni yıl geldi. Biz de öpüşelim” diyoruz.
Öpüşüp birbirimizi kutladıktan sonra ekrana geri dönüyoruz.
Kadınlar “Bunlar kadınsa biz neyiz?” sorusundan “Tamam güzeller de var ama bazıları da çok çirkin yaneee”ye giden azap dolu bir süreç yaşıyor; ağzına cips tıkıştırıp, dizleri kendine çekip, ileri-geri sallanmak suretiyle depresyon sürecine giriyor.
Zira bu şov sayesinde yeni yılın ilk dakikalarında bir kadının kendini güzel hissetmesi birkaç senedir mümkün değil.
Erkekler yüzleri beyazlayıp tüm hayat belirtilerini kaybederken, kadınlar yılın ilk diyetine son cipslerini yiyerek ilk adımı atmış oluyorlar.

**
Bu sene kadınların azabı Victoria’s Secret Show ile bitmedi.
“Modernleştirilmiş dansöz” konseptinin bir uzantısı olarak Miss Universe de yayınlandı, hatta her iki şov ilerleyen saatlerde tekrar verildi.
Bu bilgiler ışığında yılbaşı televizyonunun en büyük özelliklerinden birinin “yarı çıplak ve güzel kadınların arz-ı endamı” olduğununu söylemek, geceyi
“Güzel kadınlara bakıp oyalanmak” olarak özetlemek mümkündü...

Denize düşen çıplak kadın bedenine sarılırken diğer kanallar ise “yılbaşını da işte böyle geçiştirdik” programlarını yayınlamaktaydı.
Çok izlenen programlarda ünlüler ve yarı-ünlüler yarıştı.
Çok izlenen dizilerin yılbaşı özel bölümlerinde konuk ünlü şarkıcılarla “fark” yaratıldı.
Dizilerden programlara tüm “Yılbaşı özel” yapımları o kadar ittirme, o kadar zorlamaydı ki hafta içinde çekilmiş yılbaşı programlarının hafta içinde çekildiğini hiç bu kadar fark etmemiştik, o derece.
Stüdyoya çeşitli Ortaçağ engizisyon işkenceleriyle getirilmiş gibi görünen izleyiciler ve sanatçılar ekrana bakıp “bitse de gitsek” dese, herhalde onları izleyen kimse çok şaşırmazdı...
**
Kısacası, bu sene ekranın ruhu yoktu.
Adeta, artık hiçbirimizde kalmamış yılbaşı heyecanını ortadan tamamen kaldırmak üzere hazırlanmış, “Madem yılbaşı çekiverelim, yayınlayıverelim bir şeyler” programları ile oyalandık