Yeni zengin değilim 96’da da ilk 120’deydim

HAYATIMIN YOL AYRIMI

Vali ispiyonculuk yapmamı istedi

1964 yılında Bitlis’te Bayındırlık Müdürlüğü’ne yapım şefi olarak tayin oldum. 1.5 yıl sonra vekâleten müdürlüğe atandım. Daha 26 yaşındayım. Günde 18 saat çalışıyorum, kendimi işe adamışım. Tekirdağ’dan yeni gelen valinin sinir seviyesi yüksekti, emekliliği yaklaşmıştı. Milli Eğitim Müdürü’ne taktı. Her toplantıda müdür hakkında bizden bir şey söylememizi, ispiyonculuk yapmamızı bekliyordu. Ama adamcağızın bir şeyi yoktu. Okul inşaatlarında yatıp kalkan bir adamdı. En son bir toplantıda yine konuyu açtı. Ben de “Hep soruyorsunuz ama çok ilgileniyorsanız, müfettişleri çağırın” dedim. “Peki İbrahim beyciğim tamam” dedi, beni yolcu etti. Gittim oturdum masamın başına. Sonra valilik özel kalemden bir arkadaşım aradı. “Vali beyle kavga mı ettiniz? Atılma yazını yazdırıyor” dedi. Bölge müdürlüğüne açtım telefonu, “Uzatmayın işlemleri hemen bitirin. Bundan sonra devlete çalışmam” dedim. Üç yıllık devlet memurluğum böyle bitti.

KENDİ İŞİM

Memurluğum bitti, Bitlis’te ofis açtım

Memurluk hayatımın bitmesi bir hayra vesile oldu. Kardeş gibi olduğum arkadaşım Yasin Barut ile Bitlis’te mühendislik bürosu açtık. Memurlukta biriktirdiğim 12 bin lirayı koydum, o da bir miktar sermaye koydu. Bitlis’te adımın yazıldığı tabelayı astık işe başladık. Önce ufak tefek işler yaptık. Devletle ilk işimiz Adilcevaz Hükümet Konağı inşaatıydı. İhaleler birbirini takip etti. 2-3 yıl sonra Ankara’da ofis açtım. Zaten evimi daha önce Ankara’ya getirmiştim. 1972’de Ankara’da Maliye Bakanlığı binası ihalesini kazanmamız önümüzü açtı. Ondan sonra da Allah yardım etti, işlerimiz büyüdü. Sonra sanayiye, turizme girdik. 1978’de Yasin Barut’la ortaklığımız sona erdi. İçtaş’ı kurarak yoluma devam ettim. Aşağı yukarı 40 yıldır da çalışıyoruz.

TEK PİŞMANLIĞIM

Yazar olmak istiyordum

Yazma merakım çok vardır. Kendimi iyi bir yazar olarak görmek istiyordum. Ama kısmet olmadı. Hayalimde olmayan tek şey tüccar olmaktı ama oldum. Hukuk okumak da istiyordum. İş hayatı stresli olduğu için bu tür kabiliyetlerimi geliştirmeye fırsat bulamadım. Yazar olamadığıma ve hukuk okumadığıma pişmanım.

BAŞBAKAN

Evet, Erdoğan otelimde kaldı

İlişkimiz Antalya Havalimanı terminalini inşaatında oldu. Otelimizde de kaldı. Benim otelimde kalmayacak, ötekininkinde kalmayacak, çadırda mı kalacak? Sonuçta bütün oteller şahısların.

İHALELER

Üst üste gelince dikkat çektik

Biz başından beri ihalelerde vardık. Birkaçı üst üste gelince dikkat çektik. Ben yeni zengin değilim. 1996 yılında Nokta Dergisi’nin, Ekonomist Dergisi’nin ilk 120-130’u içindeydim.

GALATAPORT

Ofer’le girmek yanlıştı

Sami Ofer’le Mehmet Akman tanıştırdı bizi. Galataport işine girdik. Yanıltıcı bilgiler olunca kamuoyu tepki gösterdi. Yanlış zamanda yanlış kişilerle işe girdik.

LÜKS YAŞAM

Uçağımız, yatımız yok

Zenginlik bizi değiştirmedi. Özel hayatım çok mütevazıdır. Çocuklarımızı magazin basınında göremezsiniz. Bütün lüksümüz oturduğumuz evler. Yatlarımız, özel uçağımız yok.

555 K MİTİNGİ VE 27 MAYIS

Öğrenciyken sol görüşlüydüm

Öğrenciyken sol görüşlüydüm. Demokrat Parti’ye karşı düzenlenen o ünlü 555 K mitinglerinde Kızılay’daki Ulus Sineması’ndan Sıhhiye’ye kadar yürüdük. 27 Mayıs’tan sonra Anayasa değişti. Türkiye, demokrasiye daha açık bir toplum haline gelmeye başladı. Basında bir hayli gelişme oldu. Biz o dönemde sol kitapları, sol dergileri okumaya başladık. İşçi Partisi ve o tarz bir kurumla hiç alakam olmadı. Sol düşünceye, devletin güçlü olmasına, devletin sosyal adaleti daha iyi sağlayacağına inancımdan dolayı sempati duydum.

ÜNİVERSİTEM HAYALİMDİ

Erdoğan Teziç üç yıl oyaladı beni

Benim üniversite hevesim yıllara dayanıyor. Erdoğan Teziç’e YÖK Başkanlığı sırasında iki defa yazarak müracaatta bulundum. İki defa konuşmaya gittim. Bana söz verdi, “Tamam yolunu açacağım” dedi. Allah selamet versin üç yıl oyaladı beni. Sonra dönemin Milli Eğitim Bakanı Hüseyin Çelik, “Kampus yap, isme de sen karar ver” dedi. Üniversiteyi 8 yılda bitirip devlete bırakacağız. Ural Akbulut hocanın dediği gibi burada Rusça, Çince eğitim verilmesini istiyorum. Batıda olmayan bir bölüm olmalı ki gençler Ağrı’ya gelsin.

İBRAHİM ÇEÇEN VAKFI

Bu vakıf benim beşinci oğlum

1985’ten itibaren gücüm nispetinde öğrencilere burs verdim. Çünkü ben zor şartlarda okudum. Üniversitedeyken bir dairede 40 kişi yatardık. Her odada 8-10 kişi kalırdık. Sonra varlık sahibi olmaya başladıkça öğrencilere bursla yardımcı olmak istedim. Öyle bir an geldi ki, bursların sayısını bilemez oldum. Bursları kurumsal çatı altında yapmak için 2004 yılında IC İbrahim Çeçen Vakfı’nı kurduk. 650 öğrenciye burs veriyorum. Şimdiye kadar 2500 öğrencinin mezun olmasına yardımcı olmuşum. Vakıf benim beşinci oğlum. Eşim (Nezahat) ile 1967’de evlendik.  Dört oğlum var; Murat, Fırat, Serhat ve Mehmet Salih. Dördü de benimle birlikte çalışıyor. İyi eğitim gördüler. Gelinlerim de vakıfta çalışıyor. Eşim de resim yaparak, vakfın sanat galerisinde satarak vakfa katkı sağladı.