İzmir’de bir imza gününde tanıştık.

Gülünce gözleri çizgi gibi olan kadınlardandı, görür görmez sevdim.

Kalabalıktı, her kafadan bir ses çıkıyordu.

Ama Gaye’nin hikayesini gayet net duydum.

Bazen öyle olur, bütün dünya durur, bütün sesler kesilir ve sen duyarsın…

15 yaşındaki oğlunun, bir aşk yüzünden 4. kattan atladığını anlattı…

Mucize eseri hayatta kaldığını…

Ama artık yürüyemediğini, konuşamadığını…

O kadar fena oldum ki.

Hem Gaye oldum, hem Sayhan oldum.

O annenin acısını da hissettim.

15 yaşındaki bir gencin, tüm dünyaya meydan okuyan o deli halini de…

Bazen bir hata, bütün bir hayata mal olur.

Sayhan’ınki de o hesap.

Pırıl pırıl bir gelecek onu beklerken, saniyeler içinde hayat değişiveriyor.

*

Evet, çocuğu hala yürüyemiyor, konuşamıyor ama bu geçen zamanda yine de çok aşama kaydetti.

Anne Gaye Dağdeviren’in inanılmaz bir emeği var.

“Kız gibi” emeği var.

Oğlunun başına gelenlerden sonra, işini, evini kapatıp, annesinin yanına taşındı ve kendini tamamen oğluna adadı.

Pek çok zorlukla mücadele etti, hala ediyor.

“Kız gibi” direnmeye çalışıyor.

Yarın 37. Yarım Kalan Hayat’ı okuyacaksınız.

Orkid’e bu güzel insanlara, bu güçlü kadına destek olduğu için teşekkür ederim.