Utangaçlık çocukluktan gelen bir sorun

21. yüzyılda çocukların daha girişken ve bilgili olduklarını biliyoruz. Hatta bundan şikayet bile ediyoruz. Ama ya utangaç olsalar ne olacaktı? Küçükken çok çekingen olan çocukların büyüyünce de bunu üzerlerinden atamadıkları söyleniyor. Psikologlar ise bu konuda ciddi önerilerde bulunuyorlar.

Çoğu zaman çocukların hiç sıkılganlık duymadan akıllarına geldiği şekilde davranmalarından yakınıyoruz. Özgür yetişen yarının büyüklerinde utanma duygusuna yer olmadığına inanıyoruz. Ama ne yazık ki utangaçlık çocuklar arasında çok yaygın bir huy. Çocuğun bugün utangaç olması onun yetişkinlik çağında başarı elde etmesini engelleyebilir. Kendini gösterme şansından yoksun kalır. Kısacası çocuklarda utangaçlığın giderilmesi için elden ne geliyorsa yapılmalı.

Utangaç bir çocuk, elbette ailede endişe yaratır. Ama bu endişeyi, çocuğa kardeşini örnek göstererek dile getirmek çok yanlıştır. Çok çocuklu ailelerin bu tür konularda son derece dikkatli davranmaları gerekiyor. Anne ve babaların iyi niyetle söyledikleri sözler ters bir tepki yaratabilir.

Utangaç çocuğu fazla zorlamak da doğru değildir. Belki anne, çocuğunun tıpkı kendisine benzediğini düşünür ve de onu kendisinin yaşadığı sıkıntılardan kurtarmak için acil önlem almak ister. Belki baba, çocuğunun utangaç olmasının, ilerde başarı sağlamasını engelleceğine hükmeder ve çocuğun bir an önce utangaçlıktan kurtulması için hemen önlem almaya bakar. Bazı çocuklar gürültü koku, dokunma, yeni yüzler ve günlük alışılmış programda yapılan değişikliklerden çekinebilirler. Çocuk yeni bir ortama gireceği zaman onun karşısında bulduğu yeniliklere alışmasına yardım edilmeli. Örneğin altı yaşında bir çocuk bir doğum günü partisine katılacaksa, çocuğun yeni arkadaşlarına uyum sağlaması için partinin yapıldığı yere biraz erken götürmeli. Diğer çocuklar geldikçe, o da yeni yüzlerle teker teker tanışıp kaynaşma olanağı bulur.

Söylenen sözlere dikkat

Utangaç çocuk, bir köşeye çekilip oturmaktan mutluluk duyabilir. Büyüklerin çocukla mümkün olduğu kadar çok konuşmaları, utangaçlığın giderilmesinde önemli rol oynar. Çocuk, duygularını, sıkıntılarını ve isteklerini büyüklerine rahatça anlatabilmeli. Böylece içine kapanık bir çocuk olmaktan da kurtulur. Büyükleriyle rahat rahat konuşmaya başlayan çocuk utanma duygusundan yavaş yavaş vazgeçer. Çocuğun utangaçlığı bırakma yolunda attığı her adım övgüyle karşılanmalı. Küçük utangaçın yavaş yavaş normale döneceğine büyükler inanırsa, çocuk da kendini daha çabuk değiştirebilir. Büyükler, ona her zaman yardımcı olmalı, utangaçlığı bırakması sağlanmalı.