Ünlü değilim

Uzun bir aranın ardından iddialı bir işle döndünüz ekrana...            �

- Evet! Dinlenmek ve kendime zaman ayırmak harikaydı. Tabii bu dönemde gelen senaryoları okumuyor değildim. “Merhamet” bu dönemde geldi.
 �
Senaryo geldikten sonra ilk yaptığınız iş ne oldu?     �

- İlerisini görebilmek için hemen kitabı okudum. Sonra görüştük ve anlaştık, çok uzun sürmedi. Şu anda kendimi huzurlu, sakin ve güvende hissettiğim bir setim var. Profesyonel bir ekiple çalışıyorum. Yönetmenimiz Gül Oğuz zaten şahane bir insan. Okula gidemeyen bir kız çocuğu var dizide. Kocasından şiddet gören bir kadın var.

Aslında dizideki pek çok kadın karakterinde gerçek hayattaki kadın hikâyelerinden izler var...

- İstatistiki olarak Türkiye’de her 100 kadından 97’si en az hayatında bir kere sözlü ya da fiziksel şiddete maruz kalmış. Bu çok büyük bir oran. Zaten okutulmayan çocuklarımızın sayısına hiç girmiyorum. O küçücük yaşta evlendirilen, şiddet gören çocuklar... Bütün gazetelerin üçüncü sayfa haberlerinde görüyoruz. Kadınların genel sıkıntısını her karakter üzerinden işliyoruz; Narin, Şadiye, Deniz... Fazlasıyla kadınlar düşünülerek yazılmış bir senaryo. Oyuncuların çoğu kadın, yazarımız kadın, kitap yazarımız kadın, yapımcımız kadın. Yani bu kadar bilinçli kadının bir araya gelip kadın hikâyelerine dokunmaması zaten merhametsizlik olurdu.

Narin’le Deniz’in ilişkisi herkesi çok özendiriyor...

- Herkes Deniz gibi bir arkadaşı olsun istiyor. Neden bu kadar ilgi çekti biliyor musunuz? Çünkü öyle dostluklar artık çok yok. Herkesin maddiyatla, işiyle, dünyayla, kendisiyle o kadar çok sıkıntısı var ki, zaman ayırması gereken asıl şeyleri unutuyor. Onlar üniversite zamanından beri arkadaşlar ve en zor zamanlarında birbirlerine destek olmuşlar. Deniz ailesini kaybetmiş Narin’e sarılmış, Narin ailesinden kaçmış zor şartlarda okurken Deniz’e sarılmış. Şahane bir dostluk doğmuş. O yüzden insanlar çok özenerek bakıyor.

BEN OLSAYDIM, AŞKIMI DEĞİL DOSTUMU SEÇERDİM

Peki, Fırat yüzünden aralarının bozulma ihtimali var mı sizce?

- Çok zor o. Yani tabii senaryo gereği belki yakınlaşmalar, uzaklaşmalar olur ama bütün çatı o dostluğun üzerine kurulmuş ve hiçbir zaman bitmez.

Siz Narin’in yerinde olsaydınız, dostunuzu mu yoksa aşkınızı mı tercih ederdiniz?

- Aşk gerçekten önemli ve kıymetli bir şey. Aşkın içine düştüğün zaman gözüne perde iner, havalarda uçarsın... Ama 20 sene içinde 10 kere aşık olabilirsin. 20 senelik bir dostu ise her zaman bulamazsın. Diğerleri gelip giderken bir tek yanında o kalır. Ben olsam Deniz’in yanında kalırdım.

Özgü Namal, İbrahim Çelikkol, Yasemin Allen, Ahmet Rıfat Şungar... Çok fazla ortak sahneleriniz var. Nasıl bir enerji var bu ekibin arasında?

- İlk günden, ilk sahneden beri bir bağ yakaladık biz. Hatta Özgü’yle daha sahneler başlamadan bir bağ kurduk. Belki Narin’in hikâyesi etkiledi bizi bilemiyorum... Set içinde hepimiz birbirimize yardımcı oluyoruz. Hiçbirimiz diğerinin sahnede daha aşağıda kalmasına izin vermiyor. Herkes birbirinin yükselmesi için çaba sarf ediyor. Bireysel oyunculuk yok bizim setimizde, tamamen ekip işi yapıyoruz.

Dizinin ismi; “Merhamet”. Sizin bu duyguyla aranız nasıl?

- Merhamet deyince kalbim burkuluyor. Diziden sonra bu kelimeyi ne kadar az kullandığımızı fark ettim. Bu daha az hissetmemizden kaynaklanıyor. Acı diyoruz, güldüm diyoruz, eğlendim diyoruz ama merhametsiz olduğumuz için mi ya da son dönemler bize o duyguyu unutturduğu için mi kullanmıyoruz bu kelimeyi bilemiyorum. Galiba artık karşımızdakilerin acısına çok fazla göz kapatan bir millet olduk.

KUMANDALAR BOY SIRASINA GÖRE DİZİLİ DURMALI!

Nasıl bir ailede büyüdünüz?

- Kalabalık bir aile sayılır. Üç kardeş, anne ve baba. Kalabalık, eğlenceli, dingin... Bizim evimizde asla ses yükselmezdi. Her şey konuşularak çözülürdü. O yüzden hâlâ yüksek sese, tartışmaya dayanamam. Hemen o ortamdan uzaklaşırım.

Nasıl bir çocuktunuz?

- Kuzu gibi bir çocukmuşum. Kendi kendime oyuncaklarımla, boyalarımla oynarmışım. Şu an daha yaramazım.

Bünyenizde aileden kimin genleri daha baskın?

- Annemin. Çok inatçıdır ama şahane bir kadındır. İnatçılığımı kesin ondan almışım. Her işin altından kalkan, pratik zekalı bir kadındır. Prizi de o tamir ederdi, pazar alışverişini de o yapardı. Bende de aynı durum söz konusu. Aslında annem de ben de kontrolün elimizde olmasını istiyoruz.

Bir de duyduğum kadarıyla sizin evde bir temizlik, titizlik, düzen durumu söz konusuymuş... Öyle mi gerçekten?

- Fazla titizim. Mesela televizyon kumandalarının televizyonun alt rafında boy sırasına göre dizili durması gerekiyor. Kanal değiştirmek için sürekli ayağa kalkıyorum. Murat (Yıldırım) adının uzaktan kumanda olduğunu anlatmaya çalışıyor ama yok, benim içim rahat etmiyor. Düzenimi seviyorum.

Eşiniz de sizin gibi düzenli biri mi?

- Yok, o dağınıklığı sever. Ama yedi sene geçti artık. Biraz ben, biraz o yaklaştı, orta yolu bulduk.

BİRLİKTELİĞİMİZDE 7 SENE BİTTİ

Mükemmel bir kadın mısınız yoksa zor mu?

- Zor bir kadınım.

Peki, mükemmel giden evliliğiniz için hâlâ çok dikkat ettiğiniz şeyler var mı, yoksa artık rayına oturmuş giden bir hayat mı sizinki?

- Her şey yolunda şu anda. Yedi sene bitti birlikteliğimizde ve biz karşılıklı olarak alanlarımıza saygı duyarak yaşamı paylaşmaya devam ediyoruz.

Herkesin sizden bir bebek beklentisi var. Var mı böyle bir planlamanız?

- Eğer bebek sahibi olmak fiziksel bir saatse, zamanı geldiğinde zaten zil çalıyor. Hayır, değil psikolojik bir olaysa ve tamamen benim isteğimle doğru orantılıysa, bu çok yorum yapılacak bir konu değil. Allah’ın işine karışmak gibi geliyor. O yüzden zaten zamana bırakıyorsun. Zaman sana bir şey hediye ediyor ya da hediye ettiğini geri alıyor veya hiç hediye etmiyor. O yüzden pek yorum yapmak istemiyorum.

Ün-şöhret sizin için ne ifade ediyor?

- Ben şöhretli, ünlü kategoride değilim. Onlar her gün gazetelere çıkan kişiler. Şöhreti kabul etmenin ve taşımanın çok zor olduğunu düşünüyorum. Göz önünde olan meslekler var ve ben onlardan birini yapıyorum. Bankacıyı bankaya giden tanır. Beni televizyonu açanlar tanıyor. Yaptığım iş haricinde çok fazla ortada olan biri değilim. O yüzden kendimi o aşamada görmüyorum. Orada olanlara da Allah kolaylık versin.

Hayattan karşılığını alamadığınız bir şey olduğunu düşünüyor musunuz?

- Biraz planlı, programlı bir insanım. Mesela yılbaşında yeni yıla dair yapmak istediklerimin listesini çıkarır ve senenin sonunda ne kadarını yapabilmişim kontrol ederim. Genellikle çok hayal kırıklığına uğramam. Belki ailem adına daha sağlıklı bir ömür isteyebilirdim. Ama bunun dışında daha fazla bir şey istemenin şımarıklık olduğunu düşünüyorum. Artık biraz kaderci biri oldum. Elimde olanlar için çaba sarf edip, gerisini kadere, enerjiye, evrene bırakıyorum. Ne gelirse kabulüm.

Peki, 30’lu yaşlar, nasıl yaşlar?

- Anlamadım ben bu 30’lu yaş olayını. Hâlâ 25-26 yaşlarındaki Burçin’im. Elbette senelerin eğitiminden geçiyorsun. Gördüğün hayat, yaşadığın acı değişiyor. Bu büyümekle ilgili, 30-40 yaşla alakalı değil. Artık her şeyden ders alabiliyorum. Algım daha yüksek. Bu zamanın geçmesi artık anın ne kadar kıymetli olduğunu öğretti. Zaman çok hızlı akıyor ve ben hep bir şey yaparken bir sonraki günün işini düşünüyordum. Şimdi zamanın kıymetini anladım. Anda kalmaya çalışıyorum.

ASLINDA ÇİRKİN AĞLAYAN BİRİYİM

Sizi oyunculukta bir adım öne taşıyan şeyin ne olduğunu düşünüyorsunuz?

- Etrafımdaki insanların oyunculuğumla ilgili yaptığı genel yorumu söyleyeyim size; ‘doğallık’... Bu beni bir adım öne taşıyor olabilir. Belki inanarak oynuyor olmak bir fark yaratıyor olabilir. Ama ben iddialı bir cümle kurmak istemiyorum bu konuda.

Araştırma yaparken bir “Burçin Terzioğlu ağlaması” gerçeğiyle karşılaştım. Herkes sizi biraz daha fazla ağlatmanın peşinde...

- Valla bu durumu ben de anlayamıyorum. Aslında çirkin ağlayan biriyim. Ağlarken güzel görünmeye çalışmıyorum, sanırım burada da doğallık izleyiciyi etkiliyor.

BURÇİN’İN SÖZLÜĞÜ

Aile: Her şey.
Araba: Sadece araç.
Dostluk: Çok önemli.
Ev: Huzur.
Farkındalık: Büyük ihtiyaç.
Gece: Gündüze tercihim.
Güzellik: Görsellik.
İbrahim: Komik.
Köpek: Sushi’m.
Murat: Hayat arkadaşım.
Özgü: Enerji.
Romantizm: Keşke bende olsa.
Sadakat: Gerekli.
Set: Yaşam alanım.
Sokak: Gerektiği kadar.
Spor: Elimden geldiğince.
Yalnızlık: Yaratıcılık.
Yaz: Deniz ve ben.
Yemek: Terapi.
       �