Türkiye’nin rezaleti ortaya çıkacağı için bazı şeyleri kitaplarımda yazmıyorum

1 Mart tezkeresi öncesinde müzakerelerde bir kart meselesi gündeme geldi. İncirlik’te üs bölgesine girişte Amerikan askerlerine tanıtma kartı lazım. “Bu kart kendi güvenliğiniz için gerekli” deyince Amerikalılar kabul ettiler. Öbür maddeye geçecekken Marisa Lino, “Peki kartların parasını kim ödeyecek” dedi. “Vallahi hiç aklıma gelmedi, biz ödeyecektik ama bunu dediğiniz için siz ödeyeceksiniz” dedim. Gemiler bekliyor, biz kart kavgası yapıyoruz. Bu bizim yarım günümüzü aldı. 40 bin dolarlık bir kavga. Sonunda mecburen kabul ettiler. Yoksa tıkanıyor müzakere.

TEZKERENİN GİZLİ TUTANAKLARI 4,5 YIL SONRA AÇIKLANACAK

1 Mart’la ilgili hükmü tarih verecek. 1 Mart tezkeresi geçseydi Kandil hariç tüm Kuzey Irak’ı kontrol edecektik. PKK kalır mıydı? Kalmazdı. Kuzey Irak’ta Barzani bağımsız devlet oluşumunda ileri bir aşamaya gelebilir miydi? Gelemezdi. Tezkerenin geçmemesinde birden fazla etken var. Onlardan biri Başbakan olan Gül’ün tutumudur. Erdoğan daha çok istiyordu. Unutmayın bugün Ankara’da kırmızı halıyla karşıladıkları Barzani, “Merak etmeyin Türk askeri gelemeyecek, TBMM’de 70-80 adamım var” demişti. 4,5 yıl sonra gizli tutanaklar açıklanacak. Kimlerin ne oy verdiğini göreceksiniz. Meclis’teki o gizli oturumda ne olduğu konusunda fazla konuşamıyorum. Acaba oylamaya geçmeden önce biri, “Müzakereleri yürüten Deniz Bölükbaşı burada, bize bilgi versin” dedi de Meclis Başkanı Arınç, bunu işleme koymadı mı? Çok ilginç şeyler yaşandı o gün. Kitapta da yazamadım gizli oturumu.

KARDAK KRİZİ ÇÖZÜLDÜ AMA BAŞIMIZA BELADIR ŞİMDİ

Rahmetli babamın hayatını da kitap yaptım. Ege sorunları hakkında yazdığım hukuk kitabı İngiltere’de basıldı. Şimdi Dışişleri’nde yaşadıklarımı ve girdiğim müzakerelerin ana unsurlarını anlattığım kitap bitmek üzere. Tabii Ege, gizli müzakere süreçleri, Kardak’ın bazı yönleri anlatılmaz. Türkiye’nin rezaleti ortaya çıkacağı için. Kriz çözüldü ama başımıza beladır şimdi. Belli bir zaman sonra siyasi hayatımı yazacağım.

RAUF DENKTAŞ
Sen artık bu işe karışma talimatı geldiğinde yanındaydım

Ortalama talebeliğim gibi Dışişleri’ne giriş sınavını da 25 kişi arasında 20’li sıralardan kazandım. Dışişleri’nin ek binasındaki vize dairesinde başladım. Kuytu, hiçbir etkinliği olmayan bir daire. Sonra zar zor kültür dairesine geçtim. Siyasi işlerle tanışmam, Kıbrıs Harekatı sırasında merkez binanın diğer birimlerden takviye edilmesi vesileyle oldu. Harekat sonrası Denktaş’ı kapıda karşıladım, bakanın odasına götürdüm. Sayın Denktaş’ın en mutlu günüydü o gün. En mutsuz gününde de yanındaydım. Burgenstock öncesi New York’taki müzakerelerde, BM’de 28. katta Erdoğan’ın “Sen artık bu işe karışma” talimatı tebliğ edilirken de yanındaydım. Kültür Dairesi’nde iki yılım dolunca en gözde yer olan NATO Daimi Temsilciliğine tayin oldum. Bunda Dışişleri Bakanı İhsan Sabri Çağlayangil’in babamın arkadaşı olmasının elbette bir payı vardır. Ben hiç saklamam. Ege çocuğum gibidir, en uzun çalıştığım birimdir. 1978’den bu yana Türkiye’nin en önemli müzakere süreçlerinin hep bir yerinde oldum. Demek bakanlığın takdir ettiği bir özelliğimiz varmış.

REFERANDUM
İsrail’de olanlar etkilemez

Bu yazı çalışarak geçireceğiz. Ailelere, “Tatil programınızı siz kendiniz yapın, biz yokuz” dedik. Referandum kampanyası hazırlıklarına başladık. Keşke Anayasa Mahkemesi karışmasa bu işe. Sayın Erdoğan, yeni bir mağduriyet malzemesi devşirebilir buradan. İsrail’le olanların referandumu etkileyeceğini zannetmiyorum. Bu organizasyon ayaklarına dolaşmıştır. Hepimiz Ermeniyiz, hepimiz Filistinliyiz, hepimiz Rumuz diyoruz. Fakat hepimiz Türküz diyemiyoruz. Filistin bayraklarıyla cenaze namazı kılıyoruz Türk Bayrağı yok.

DİPLOMASİ
Bir yalnızlıktır büyükelçilik

Lisede bir ara diplomasi aklımdan geçti. Ama asıl hukuk istiyordum. “İyi bir DGM savcısı olurum” diye düşünüyordum. Hukuk fakültesindeyken akademik kariyer yapmayı istedim. Sonra Dışişleri ağır bastı. Dışişlerinde 34 yıl görev yaptım. Namık Tan’ın “Diplomatların özgürlüğü yatak odasıyla sınırlıdır” sözleri doğrudur katılırım. Misyon mensuplarınız rahatsız etmeyeyim diye fazla yaklaşmaz. Siz de onları fazla taciz etmeyeyim diye uzak durursunuz, bir yalnızlıktır büyükelçilik. Dışişleri hayatımın en büyük gururudur. Yeniden dünyaya gelsem yine Dışişleri memuru olmak isterdim.

SİYASET
Babam bir evden bir kurban yeter dedi

Küçük yaştan itibaren siyasetin içindeydim. Zaten Dışişleri’nden, hukuktan da önce birinci derecede siyaset vardı aklımda. Rol modelim de babam Osman Bölükbaşı’ydı. Fakat o “Bir evden bir kurban yeter” diyerek siyasete girmeme karşı çıktı. Hastalığı da ağırlaşmıştı. Adaylığımı göremedi ama işin artık siyasete gittiğini görüyordu. Babam Cumhuriyet döneminin en iyi kürsü hatiplerinden biriydi. Onunki Allah vergisi bir şey. Babamın 65-69 arasında çok gezisine katıldım. Maraş’ın Cumhuriyet Meydanı’nda muazzam bir kalabalık vardı. Fakat biraz donuktu. Babam kürsüye çıkınca “Tarih öksüz kalmasın diye Allah, Maraş’ı yarattı” dedi. Kasketler fırlatıldı, meydan hareketlendi. Uzun konuşurdu. Bir hikayesi vardır bilirsiniz. 9 saat 20 dakika Düzce’de konuşuyor. Ankara’dan çıkan bir kamyon şoförü Düzce’den geçerken duruyor dinliyor pederi. İstanbul’da yükü boşaltıp dönerken bakıyor babam hala konuşuyor. Babam son mitingini Ankara’da yaptı. İbni Sina Hastanesi’nin bulunduğu yer miting alanıydı. Çok hazin bir tecellidir oraya inşa edilen hastanede hayatını kaybetti.

LİSE YILLARI
Profesyonel basket oynardım

Ankara Koleji’nde okudum. Lisede de üniversitede de ortalama bir öğrenciydim. Böyle zar zor 5-6’yla filan geçerdik. Edebiyatım ve kompozisyonum hep 10’du. Babamın tersine kerrat cetvelinin dışında matematik bilmem. Türk klasiklerini okudum. Onun dışında fazla roman okumadım. Tarih ve siyaset okurdum. Bugün de öyle roman okumam, yakın tarihle ilgili kitapları takip ederim. İngilizceyi TED’de öğrendim. TED’de o zaman İngiliz hocalarımız vardı. Yurtdışına üniversiteyi bitirdikten sonra çıktım. İlk olarak Londra’ya gittim. Ankaragücü’nde profesyonel basket oynadım. Öyle basket deyince yani fena değildi Ankaragücü 2. Lig’den çıkardık. Dışişlerine girince ayrıldım.

BOMBALI SALDIRI
Zırhlı aracım kağıt gibi buruştu

Atina’da Maslahatgüzar iken baba Bush’un kahvaltısına gidiyordum. Asala ile iç içe bir örgüt olan 17 Kasım terör örgütü de çalınmış bir aracı kaldırıma koymuş. Benim aracım geçerken 30 kilo TNT’yi uzaktan kumandayla patlattılar. Zırhlı aracım kağıt gibi buruşmuştu. Hastanede sekiz ay yattım. Sonra yakalandılar, Atina’ya gittim ve davaya müdahil olarak katıldım. Hiçbiri yüzüme bakamadı, fakat avukatlarıyla tartıştık. Çok hafif cezalara çarptırıldılar, birkaç yıl sonra infaz sisteminden çıkarlar. Bir yerde karşılaşabiliriz Atina’ya gittiğimizde.

MHP
Babamın bölgesinden milletvekiliyim

Babam MHP’nin kurucu genel başkanıydı. Ben her zaman MHP’liydim zaten. Bakanlıkta büyükelçiyken çok eskiden tanıdığım Devlet Bey’in Başbakanlık’taki başdanışmanı olarak görevlendirildim. 2002’de adaylık için devlet memurlarının istifasının son günleriydi. Devlet Bey, “Ayrılın seçime girelim” dedi. MHP yüzde 10 barajını aşamadı. Önce istemedim ama Uğur Ziyal çağırınca bakanlığa döndük. 1 Mart Tezkeresi’ni bulduk kucağımızda. 22 Temmuz seçiminde de Devlet Bey telefon etti, “İstifa edelim efendim” dedi. Eşyalarımı topladım geldim. Rahmetli babam yedi dönem Kırşehir’den milletvekilliği yapmıştı. Babamın son iki dönem seçildiği Ankara 2. Bölge’den milletvekili oldum. 47 il gezdim bu son dönemde. En ücra yerlerde dahi hala peder hatırlanıyor. Siyaset ciddi sorumluluk yükleyen bir alan. Bölükbaşı ismi de sorumluluğu artırıyor.

BAHÇELİ’NİN KONUŞMALARI
Benim de katkım oluyor

Devlet Bey’in konuşmalarına herkes gibi benim de katkım oluyor. Kullanabileceği metinleri herkes hazırlayıp verir. Siyasi, dış politika konularında tabii ben de yardımcı oluyorum. Dışişleri bakanlığı gibi bir iddiam yok. Genel başkanın Başbakanlık’ta devir teslim töreninde bulunayım, benim işim tamam. Basın farklı düşünüyor ama MHP iktidarı için gün sayıyoruz.

EŞİM
O da valide geleneğinden

92 yılında evlendim. Eşim doktor Sema Bölükbaşı. Zeynep ve Hande adlı iki kızımız var. Büyük kızım Bilkent’i bitirdi, Birleşmiş Milletler Kalkınma Programında. Küçük de lisede okuyor. Eşim siyasi faaliyetlerime katılmaz, o da valide geleneğinden. Annem de resmi davetler dışında bir yere katılmazdı. Annem hayatta. 23 doğumlu, 87 yaşında.

İSMİM
Pisliği temizlemek için koymuşlar

Babam, bir Demokrat Parti milletvekilinin iftirası üzerine Cumhurbaşkanı İnönü ve Celal Bayar’a suikast için çete kurmaktan tutuklanıyor. Ev sarılıyor, savcı evde arama yapıyor. “Buyurun gidelim” diyorlar. “Müsaade ederseniz, oğluma veda edeyim” diyor. Ben 21 günlükmüşüm. Kundakta uyurken kulağıma eğiliyor, “Oğlum Deniz, baban gidiyor. Türkiye’nin pisliğini az su temizlemez diye adını Deniz koyduk, biz gelemezsek siz temizleyin” diyor. Babam nakletmişti. Rahmetli babamın sözleri beni etkilemiştir.

TAZMİNAT
Başbakan ne desek dava açıyor

Sayın Başbakan’a Adana’daki toplantıda, “Ben Türkiye’nin her yerinden oy aldım, MHP Doğu’dan oy alamıyor, onun için Kürt sorununun çözümü benim sorumluluğumdur’ diyor. “Böyle dangalakça laf söylenir mi?” dedim. Başbakan dava açtı. Mahkum oldum ama şimdi Yargıtay’dayız, henüz daha tazminat ödemiş değilim. Ne desek başbakan tazminat davası açıyor. Mahalli idareler seçimlerinden önce “Sahtekarlık” dedim, Melih Gökçek de 60 milyarlık dava açtı. Neyse Yargıtay, bizim lehimize reddetti. Orayı kaybetmedik en azından...